แนวทางที่เหมาะสมในการดำเนินงานตามโครงการประชาร่วมรัฐ พัฒนาผู้ต้องขังสู่ภาคอุตสาหกรรม กรณีศึกษาเรือนจำพิเศษธนบุรี

Main Article Content

โกวิท เบญจธัญเลิศ
เสกสัณ เครือคำ

บทคัดย่อ

การพัฒนาพฤตินิสัยผู้ต้องขังเป็นภารกิจสำคัญของเรือนจำที่จะช่วยลดการกระทำผิดซ้ำและช่วยลดจำนวนผู้ต้องขังที่จะกลับเข้าสู่เรือนจำ ดังนั้น การศึกษานี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากระบวนการและรูปแบบในการพัฒนาพฤตินิสัยผู้ต้องขังด้วยการฝึกวิชาชีพในสถานประกอบการอุตสาหกรรมภายนอกเรือนจำของโครงการประชาร่วมรัฐพัฒนาผู้ต้องขังสู่ภาคอุตสาหกรรม ศึกษาถึงสภาพปัญหาในการดำเนินงานโครงการ  และเพื่อเสนอแนวทางที่เหมาะสมในขั้นตอนต่าง ๆ ของการดำเนินงานโครงการ โดยใช้การวิจัยเชิงคุณภาพที่มีการเก็บข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกและการสนทนากลุ่มมีผู้ให้ข้อมูลสำคัญประกอบไปด้วย ผู้บริหาร/เจ้าหน้าที่สถานประกอบการอุตสาหกรรม จำนวน 3 คน ผู้บริหารและเจ้าหน้าที่เรือนจำ จำนวน 6 คน และผู้ต้องขังที่เข้าร่วมโครงการ จำนวน 15 คน ผลการวิจัยพบว่า โครงการมีการฝึกวิชาชีพและฝึกฝนทักษะในการทำงานแขนงต่าง ๆ ในสถานประกอบการอุตสาหกรรมภายนอกเรือนจำ ที่มุ่งเน้นให้ผู้ต้องขังได้มีโอกาสเรียนรู้และฝึกทักษะอาชีพการทำงานจากการปฏิบัติงานจริง ได้ปรับตัวกับสังคมภายนอกเพื่อเตรียมความพร้อมก่อนได้รับการปล่อยตัว ตลอดจนเพิ่มโอกาสในการมีงานทำภายหลังพ้นโทษ สามารถดำเนินชีวิตได้ตามปกติในสังคมโดยไม่หวนกลับมากระทำผิดซ้ำ อย่างไรก็ตามในการดำเนินงานยังพบข้อจำกัดในรูปแบบและขั้นตอนการดำเนินงานที่จำเป็นจะต้องมีการปรับปรุงและพัฒนาการบริหารจัดการในแต่ละด้านของโครงการให้มีความเหมาะสมยิ่งขึ้น โดยความร่วมมือและการบูรณาการร่วมกันระหว่างหน่วยงานภาครัฐและสถานประกอบการเอกชน เพื่อสามารถยกระดับทักษะอาชีพของผู้ต้องโทษได้อย่างมีประสิทธิภาพ สอดคล้องกับความต้องการของตลาดแรงงานในประเทศ และสร้างความเชื่อมั่นในสังคมต่อภารกิจในด้านการพัฒนาพฤตินิสัย ของกรมราชทัณฑ์ต่อไป

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เบญจธัญเลิศ โ., & เครือคำ เ. . (2021). แนวทางที่เหมาะสมในการดำเนินงานตามโครงการประชาร่วมรัฐ พัฒนาผู้ต้องขังสู่ภาคอุตสาหกรรม กรณีศึกษาเรือนจำพิเศษธนบุรี. วารสารกระบวนการยุติธรรม, 15(2), 1–16. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JTJS/article/view/254410
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรมราชทัณฑ์. (2560). คู่มือหลักสูตรการพัฒนาพฤตินิสัย. กรุงเทพฯ: กรมราชทัณฑ์.

ธนภัทร วางอภัย. (2560). การเตรียมความพร้อมก่อนปล่อยสำหรับผู้ต้องขังที่มีแนวโน้มกระทำผิดซ้ำของเรือนจำพิเศษกรุงเทพมหานคร. ปริญญารัฐศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรังสิต.

นฤมนต์ เผ่าเพ็ง. (2558). ปัญหาการปฏิบัติงานด้านการพัฒนาพฤตินิสัยผู้ต้องขังของเจ้าพนักงานเรือนจำพิเศษ พัทยา. ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.

พงษ์ศักดิ์ ปัตถา. (2560). การฝึกทักษะวิชาชีพและการจ้างงานผู้ต้องขัง. ค้นเมื่อ 1 มีนาคม 2563, จาก https://www.parliament.go.th/ewtadmin

พนิดา นิลอรุณ, ฤสิริ เอกภาพวาสนา, อัญชลี โกอนันต์ตระกูล และพิทักษ์ ศิริวงศ์. (2557). การวิเคราะห์โครงการพัฒนาฝีมือแรงงานและส่งเสริมอาชีพให้กับผู้ต้องขังโดยความร่วมมือระหว่าง กรมราชทัณฑ์ กระทรวงยุติธรรม และบริษัท เทเลอินโฟ มีเดีย จำกัด (มหาชน). วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, 7(1), 671-683.

พฤฒิพงศ์ ฤทธิรงค์, อนัญญา จันทร์ไพบูลย์ และวรรพล พินิจ. (2559). การศึกษาโครงการฝึกวิชาชีพของผู้ต้องขังในเรือนจำชั่วคราว เขากลิ้ง จังหวัดเพชรบุรี. ใน รายงานการประชุมวิชาการระดับชาติ ม.อ.ตรัง วิจัย ประจำปี 2559. ตรัง: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตตรัง.

วิบูลย์ จันทรมณี, ภูเบศ พวงแก้ว และปกรณ์กิตติ์ ม่วงประสิทธิ์. (2563). ทัศนคติของผู้ต้องขังต่อโครงการ ฝึกอบรมวิชาชีพการปูกระเบื้องพื้น: กรณีศึกษาเรือนจำกลางจังหวัดเชียงใหม่. MFU Connexion: Journal of Humanities and Social Sciences, 9(2), 24-37.

Shoham E., Zelig A., Hesisi B., Weisburd D., & Haviv N. (2017). The “Black Box” behind prison-based vocational training programs. Psychology European Scientific Journal, 13, 432 - 443.