ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีต่อการปฏิบัติตามจรรยาบรรณวิชาชีพครู ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีต่อการปฏิบัติตามจรรยาบรรณวิชาชีพครูในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ โดยใช้การวิจัยเชิงสำรวจ ตัวอย่างคือ ครูระดับมัธยมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ จำนวน 804 คน ที่ได้มาจากการสุ่มตัวอย่างหลายขั้นแบบแบ่งชั้นภูมิ ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล และสถิติที่ใช้คือ สถิติเชิงพรรณนา และการวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้าง (Structural Equation Modeling: SEM)ผลการศึกษาพบว่า โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของการปฏิบัติตามจรรยาบรรณวิชาชีพมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ (ค่าดัชนีความกลมกลืน (GFI) เท่ากับ 0.900 และค่าความคลาดเคลื่อน (RMSEA) เท่ากับ 0.049) เมื่อพิจารณาปัจจัยเชิงสาเหตุ พบว่า การปฏิบัติตามจรรยาบรรณวิชาชีพได้รับอิทธิพลทางตรงเชิงบวกจากความรู้เรื่องจรรยาบรรณวิชาชีพมีอิทธิพลมากที่สุด รองลงมาคือ เจตคติต่อวิชาชีพ  ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลในหน่วยงาน และแรงจูงใจในการปฏิบัติงานตามลำดับ และเส้นทางที่มีอิทธิพลทางอ้อมสูงสุด คือ อิทธิพลของนโยบายและการบริหารงาน ส่งผ่านไปยังเงินเดือนและผลประโยชน์เกื้อกูล ส่งผ่านไปยังความพึงพอใจในการปฏิบัติงาน ส่งผ่านไปยังแรงจูงใจในการปฏิบัติงาน ส่งผ่านไปยังเจตคติต่อวิชาชีพ ส่งผ่านไปยังความรู้เรื่องจรรยาบรรณวิชาชีพ และส่งผ่านไปยังการปฏิบัติตามจรรยาบรรณวิชาชีพ