Graphic and Multimedia Design to Promote Tourism for Ranong Province

Main Article Content

Pibool Waijittragum

Abstract

The idea of this research is to explore the identity of Ranong province. to increase economic competitiveness towards sustainable development through graphic and multimedia design. The objectives were 1) to study the identity of Ranong Province from natural resources and cultural bases, 2) to study the tourism resources of Ranong Province, 3) to design brand property, multimedia and interactive media to promote tourism in Ranong Province. Research methodology applied using qualitative research methods with field surveys and interviews with business owners. And also using quantitative research methods with questionnaire for the targets.


The research results consist of 1) brand identity of Ranong Province, 2) tourism souvenirs of Ranong Province, and 3) interactive media of Ranong Province tourism routes, all 3 issues are based on natural resources and culture. Representation with the story of a multicultural city and contemporary characteristics. The design process uses an illustration to imply the story. Characteristic of all design consist of the look of natural, vernacular, and contemporary.

Article Details

How to Cite
Waijittragum, P. (2022). Graphic and Multimedia Design to Promote Tourism for Ranong Province. Asian Creative Architecture, Art and Design, 34(1), 102–113. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/archkmitl/article/view/255159
Section
Research Articles

References

งานส่งเสริมการท่องเที่ยว ฝ่ายอำนวยการ สำนักปลัดเทศบาล สำนักงานเทศบาลเมืองระนอง. (2564). สถานการณ์การท่องเที่ยวของจังหวัดระนอง. เข้าถึงได้จาก: http://www.ranongcity.go.th/files/com_strategy/2020-06_ecdb1c9eeb6d276.pdf.

ชยาภรณ์ ธีรเวชพลกุล และไพฑูรย์ เจตธำรงชัย. (2561). กลยุทธ์การตลาดเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงส่งเสริมสุขภาพในพื้นที่อำเภอเมืองระนอง จังหวัดระนอง. วารสารรัชต์ภาคย์. 12(27), 85-100.

ณัฐธิดา จงรักษ์. (2561). การออกแบบกราฟิกเพื่อผลิตของที่ระลึก และสื่อถึงสถานที่ท่องเที่ยว ตำบลเขาค้อ จังหวัดเพชรบูรณ์. การประชุมสัมมนาวิชาการ การนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ เครือข่ายบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือ ครั้งที่ 17. หน้า: 2384-2394.

ณัฐรียา ทองนพคุณ และคณะ. (2564). องค์ประกอบของมัลติมีเดีย. เข้าถึงได้จาก: https://sites.google.com/site/bolearn15/xngkh-prakxb-khxng-maltimideiy.

วรพงศ์ วรชาติอุดมพงศ์. (2538). Graphic Design. กรุงเทพฯ: ศิลปาบรรณาคาร.

วิรุณ ตั้งเจริญ. (2545). Graphic Design. กรุงเทพฯ: อีแอนด์ไอคิว.

สุวภัทร ศรีจองแสง. (2561). การพัฒนาสินค้าที่ระลึกทางการท่องเที่ยวโดยชุมชนบ้านบากชุม ตำบลโนนก่อ อำเภอสิรินธร จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. 9(2), 20-47.

สำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัดระนอง. (2564). ระนอง ไม่ต้องลอง แต่ต้องมา.เข้าถึงได้จาก: https://ranong.mots.go.th/ewt_Dl_link.php?nid=834.

สำนักงานสภานโยบายการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรมแห่งชาติ. (2564). โมเดลเศรษฐกิจ บีซีจี. เข้าถึงได้จาก: https://www.nxpo.or.th/th/bcg-economy.

อิศราพร ใจกระจ่าง และคณะ. (2559). แนวทางการพัฒนาผลิตภัณฑ์ที่ระลึกด้านศิลปวัฒนธรรมและประเพณี เพื่อเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจชุมชนในเขตอำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช. ในการประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติ และนานาชาติ ครั้งที่ 7. หน้า: 583-596.

Kotler, P. & Lane, K. K. (2012). Marketing management. United Kingdom: Pearson.