ความรู้สึกโหยหาอดีตกับการสร้างแบรนด์สถานที่: ย่านถนนโพธิ์กลางเมืองเก่านครราชสีมา

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจคุณค่าอัตลักษณ์จากศักยภาพของย่านถนนโพธิ์กลางเมืองเก่านครราชสีมา ในมิติต่าง ๆ ที่ยึดโยงอยู่กับผู้คน ซึ่งถูกสร้างมาจากตัวตนของความเป็นย่านสู่การสร้างแบรนด์สถานที่ เพื่อขับเคลื่อนการพัฒนาย่านอย่างสร้างสรรค์จากการมีส่วนร่วมทางสังคม งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้วิธีการศึกษาจากการสำรวจพื้นที่ร่วมกับการสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้างผ่านความรู้สึกโหยหาอดีตเชื่อมโยงกับประสบการณ์ความทรงจำร่วมในอดีตของผู้คนในลักษณะของความสัมพันธ์จากการดำรงอยู่และยึดโยงกับสถานที่ จากการสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลด้วยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบลูกโซ่ แบ่งตามช่วงอายุจำนวน 3 กลุ่ม คือ กลุ่มเด็กและวัยรุ่น (อายุ 10-19 ปี) กลุ่มวัยผู้ใหญ่ (อายุ 20-59 ปี) และกลุ่มวัยผู้สูงอายุ (อายุ 60 ปีขึ้นไป) จำนวน 30 คน ร่วมกับการสำรวจและเก็บข้อมูลภาคสนามทางกายภาพของเมืองด้วยแผนที่เดินดิน ผลการศึกษาปรากฏมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้และมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ แบ่งได้เป็น 2 กลุ่ม คือ 1) มรดกทางวัฒนธรรมที่สูญหายไปแล้วแต่ผู้คนยังคงรู้สึกโหยหาความคุ้นเคยในอดีต จำนวน 3 แห่ง และ 2) มรดกทางวัฒนธรรมที่ยังคงหลงเหลืออยู่ จำนวน 18 แห่ง รวม 21 แห่ง ทั้งนี้ ในการสร้างแบรนด์สถานที่ย่านถนนโพธิ์กลาง วัฒนธรรมอาหารเช้าถูกเลือกเป็นภาพแทนหลักที่ผู้คนรู้สึกผูกพันและหวนระลึกถึง ซึ่งเชื่อมโยงกับสภากาแฟ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของการใช้ชีวิตและพื้นที่พบปะสร้างสรรค์ที่คนรุ่นต่อรุ่นมาบรรจบกัน ส่งเสริมความสัมพันธ์อันลึกซึ้งระหว่างผู้คนในย่าน