กระบวนการพัฒนาศิลปะแบบมีส่วนร่วมสู่การสร้างสรรค์ ผลงานศิลปกรรมในชุมชนจีนเยาวราช
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเรื่องกระบวนการพัฒนาศิลปะแบบมีส่วนร่วมสู่การสร้างสรรค์ผลงานศิลปกรรมในชุมชนจีนเยาวราช มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อออกแบบกระบวนการสร้างสรรค์งานศิลปะชุมชนที่ใช้การมีส่วนร่วมของคนในชุมชนเยาวราช 2) เพื่อสร้างสรรค์ผลงานศิลปกรรมที่เกิดจากการมีส่วนร่วมของชุมชน 3) เพื่อประเมินผลการจัดนิทรรศการศิลปะและความเหมาะสมของผลิตภัณฑ์ที่พัฒนาจากผลงานศิลปกรรม โดยการวิจัยแบ่งเป็น 3 ระยะ คือ ระยะ 1 การทบทวนวรรณกรรมที่เกี่ยวข้อง การสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญ และคนในชุมชน เกี่ยวกับทุนทางวัฒนธรรมเยาวราช ศิลปะชุมชน ศิลปะแบบมีส่วนร่วม และสุนทรียศาสตร์เชิงสัมพันธ์ ระยะที่ 2 การจัดกิจกรรมศิลปะแบบมีส่วนร่วมให้แก่คนในชุมชน เพื่อให้ได้มาซึ่งงานศิลปะชุมชนจากการมีส่วนร่วมของคนในชุมชน และระยะที่ 3 การพัฒนาผลงานศิลปกรรมจากรูปร่างศิลปะจากความร่วมมือกับคนในชุมชน
ผลการวิจัยพบว่า 1) กระบวนการสร้างสรรค์งานศิลปะร่วมกับชุมชน โดยใช้สุนทรียศาสตร์เชิงสัมพันธ์ (Relational Aesthetics) ช่วยสร้างความสัมพันธ์ระหว่างชุมชนและศิลปิน ทำให้ผู้ชมกลายเป็นผู้ร่วมสร้างสรรค์ผลงาน ส่งผลให้ศิลปะเป็นเครื่องมือในการสื่อสารและสร้างความเข้าใจระหว่างชุมชน ศิลปิน และสังคม 2) การพัฒนาผลงานศิลปกรรมที่นำเอาวัฒนธรรมจีนของชุมชนเยาวราชมาเป็นแรงบันดาลใจ ผลงานถูกนำเสนอในรูปแบบจิตรกรรม 3 ชิ้นงาน ประติมากรรม 3 ชิ้นงาน วิดิโออาร์ต (Video art) 1 ชิ้นงาน และศิลปะจัดวาง (Installation art) ผ่านการคัดเลือกรูปทรงจากงานศิลปะแบบมีส่วนร่วมจากคนในชุมชนและคนนอกชุมชน ผลงานศิลปกรรมทุกชิ้นจึงมาจากการมีส่วนร่วมจากชุมชนและศิลปิน 3) ผลการประเมินความพึงพอใจต่อนิทรรศการศิลปะ พบว่า อยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.73, S.D. = 0.493) และนิทรรศการยังเปิดโอกาสให้บุคคลภายนอกเข้ามาร่วมสร้างผลงานศิลปะแบบมีส่วนร่วม ทำให้เกิดการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมระหว่างชุมชนและสังคม 4) การพัฒนาผลิตภัณฑ์จากผลงานจิตรกรรม ได้รับความเห็นชอบจากผู้เชี่ยวชาญในระดับสูง (
= 4.73, S.D. = 0.070) ผลิตภัณฑ์จากงานจิตรกรรมที่สามารถนำมาใช้ได้จริงในชีวิตประจำวัน ทำให้ศิลปะเข้าถึงได้ง่ายขึ้นในเชิงพาณิชย์และช่วยสร้างรายได้ให้ชุมชน อีกทั้งยังส่งเสริมการเห็นคุณค่าของอัตลักษณ์ชุมชน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.
Copyright Transfer Statement
The copyright of this article is transferred to Journal of The Faculty of Architecture King Mongkut's Institute of Technology Ladkrabang with effect if and when the article is accepted for publication. The copyright transfer covers the exclusive right to reproduce and distribute the article, including reprints, translations, photographic reproductions, electronic form (offline, online) or any other reproductions of similar nature.
The author warrants that this contribution is original and that he/she has full power to make this grant. The author signs for and accepts responsibility for releasing this material on behalf of any and all co-authors.
เอกสารอ้างอิง
Ball, D., & Koerner, A. (2018). The process of creating public art in Martin County, Florida. In Community art: A look at public art in America (pp. 14-21). National Endowment for the Arts.
Bishop, C. (2023). Artificial hells: Participatory art and the politics of spectatorship. Verso books. https://books.google.co.th/books?hl=en&lr=&id=rpZpEAAAQBAJ&oi=fnd&pg=PR5&dq=Artificial+hells:+Participatory+art+and+the+politics+of+spectatorship.+Verso.&ots=W7M8Ii1CXh&sig=iIHB7SUJI3Rygq6zC1aOfvwbCt4&redir_esc=y#v=onepage&q=Artificial%20hells%3A%20Participatory%20art%20and%20the%20politics%20of%20spectatorship.%20Verso.&f=false
Bourriaud, N. (2020). Relational aesthetics. Les presses du réel.
Bublitz, M. G., Rank-Christman, T., Cian, L., Cortada, X., Madzharov, A., Patrick, V. M., Peracchio, L. A., Scott, M. L., Sundar, A., To, N. (R.), & Townsend, C. (2019). Collaborative art: A transformational force within communities. Journal of the Association for Consumer Research, 4(4), 313–331. https://doi.org/10.1086/705023
Cartiere, C., & Zebracki, M. (2015). The everyday practice of public art. Routledge.
Durrer, V., Gilmore, A., & Stevenson, D. (2019). Arts councils, policymaking and “the local.” Cultural Trends, 28(4), 317–331. https://doi.org/10.1080/09548963.2019.1644795
Goldbard, A. (2006). New creative community: The art of cultural development. New Village Press. https://www.arts.gov/stories/magazine/2018/2/community-art-look-public-art-america
Kester, G. H. (2004). Conversation Pieces: Community and communication in modern art. University of California Press.
Lyusyena, k., & Stephenson, M.Jr. (2019). Arts as Dialogic Practice: Deriving Lessons for Change from Community-based Artmaking for International Development. Psych, 1(1),375-390. https://doi.org/10.3390/psych1010027
Lacy, S. (2008). Time in place: New genre public art a decade later. In The practice of public art (pp. 18-32). Routledge.
Petchjeen, M., Masjiracharapak, P., & Wanta, J. (2021). Identity of the Sam Phrang community and Bang Lamphu community in using art as a tool for creating added value for tourism. Journal of Research and Development, Suan Sunandha Rajabhat University, 13(2), 70-95. https://so05.tci-thaijo.org/index.php/irdssru/article/view/250854/172654 (in Thai)
Phonpirun, P. (2013). Creative Economy and the Development of Thailand. Economics Review Journal, National Institute of Development Administration, 7(1), 1-69. (in Thai) https://so06.tci-thaijo.org/index.php/NER/article/view/22675/19396
Rungrojnsitthichai, N., & Charoenrat, S. (2021). Changes and Impacts toward Spatial Identity of the Old Market Traditional Shop-Houses in Yaowarat Community, Bangkok’s Chinatown. Journal of MCU Nakhondhat, 8(7), 282-294. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/253528 (in Thai)
Wanichachiva, N. (2020.Towards creative and cultural capital development of Yaowarat. Silpakorn University. (in Thai)
Stein, C.H., Faigin, D.A. (2015) Community-Based Arts Initiatives: Exploring the Science of the Arts. American Community Psychol, 55, 70–73. https://doi.org/10.1007/s10464-014-9698-3
