The Success Managerial Model for Herbal Products of the Community Enterprise Network Group at Nakhonchaiburin Provincial Group

Main Article Content

ไพศาล มุ่งสมัคร

Abstract

The objectives of this study were to examine successful levels, to analyze factors, and to
present the appropriate model of the Herbal Products of the Community Enterprise Network Group
(HPCEN) at Nakhon-chaiburin Provincial Group. Data from both sets of 283 questionnaires (from 507
population and 100 percent of random sampling) of HPCEN committees and members were analyzed
by frequency, percentage, means, standard deviation, and factor analysis. Research results were as
follows: 1) As a whole of successful levels of the HPCEN management, all 8 categories were at the
high level when comparing with the criteria, namely, buying/producing, practicing, product distributing,
sale and marketing, accounting/financing, community fund managing, information/learning sharing, and
human resource administration; 2) There were 17 variables as crucial components that affecting the
success of the HPCEN (factor loading between 0.203-0.510), the top three priorities as follows: building
communicational system, reserve producing for raw material lacking in other season, working together
with networks to attain targets; and 3) The success managerial model of the HPCEN consisted of 4
categories: First, fiffiinancial category: a) emphasizing of administrative evaluation, b) fiffiinding external fifi
ffiinancial resources, and c) formulating cooperation of welfare system; Second, servicing customers
category: emphasizing members’ satisfaction for cooperative system to attain target of networking;
Third, internal managerial process category: a) emphasizing services, such as standardized accounting
system and products public relation, b) emphasizing network building, such as building communication
system, politics at the local level, and increasingly sustainable, and c) product effiffiiciency, such as formulating
the property of raw materials for preserving products for other season lacking; and Fourth,
learning growth category: a) emphasizing the body of knowledge, such as traders’ criteria selection and
examination, labour sharing, examining customer needs toward buying raw materials, raw material
details of traders, materials and equipment for cooperating of a group, and practicing cooperation with
labour law, reserve producing, knowledge of managerial administration, and body of knowledge in terms
of ASEAN Economical Countries (AEC) laws and production standards; and b) emphasizing skill training,
such as skill development of networking members.

Article Details

Section
Research Articles

References

ขนิฏฐา กาญจนรังสีนนท์. (2547). การสร้างเครือข่ายเพื่อพัฒนา. Retrieved November 25, 2011, from http://www. thai.net/rdcdd/cdcorner/network.htm.
จงพิศ ศิริรัตน์ และคณะ. (2547). รายงานการวิจัยสภาพแวดล้อมทางธุรกิจของโครงการหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ในภาคใต้. ภาควิชาบริหารธุรกิจ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
จำรัส ปานฟัก (2555). “แบบแผนความคิดและพฤติกรรมผู้นำของหัวหน้าสถานีตำรวจในสังกัดตำรวจภูธรภาค 6,”วารสารสมาคมนักวิจัย, 17(1), (มกราคม – เมษายน), 81-89.
ฉัตรนภา พรหมมา และคณะ. (2549). รูปแบบการจัดการเครือข่ายวิสาหกิจชุมชนเพื่อการพึ่งตนเองอย่างยั่งยืน.เอกสารเผยแพร่ผลงานวิจัย ชุดโครงการวิจัยของเครือข่ายมหาวิทยาลัยราชภัฏ สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.
ชัยวัชน์ หน่อรัตน์. (2546). เศรษฐกิจและสวัสดิการชุมชนการบริหารที่ใช้ชุมชนเป็นฐาน. กรุงเทพมหานคร: สร้างสรรค์.
ณัฏฐพันธ์ เขจรนันทน์ และคณะ. (2546). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฏฐพันธ์ เขจรนันทน์ และคณะ. (2547). รายงานการวิจัย ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนาขีดความสามารถเชิงพาณิชย์ของสินค้าชุมชน จังหวัดเชียงราย. Academic business conference 2004, เชียงใหม่: สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.
ทอม บราวน์ และคณะ. (2548). รวมแนวคิดการจัดการธุรกิจสมัยใหม่ = Business minds: Connect with World’s
greatest management thinkers. แปลโดย อุทิส ศิริวรรณ. กรุงเทพมหานคร: เพียรสัน เอ็ดดูเคชั่นอินโดไชน่า.
บุญชม ศรีสะอาด. (2548). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพมหานคร: สุรีวิยาสาส์น.
ภาณุวิชญ์ ทองยิ้ม. (2544). รายงานการวิจัยการสร้างตัวแบบเพื่อพัฒนาขีดความสามารถของผู้นำท้องถิ่นในการบริหาร
งานพัฒนาชนบทระดับหมู่บ้านด้านเศรษฐกิจครัวเรือน. ดุษฎีนิพนธ์ศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต ศศ.ด.(การวางแผนและพัฒนาชนบท) มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
สุทธนู ศรีไสย์. (2551). สถิติประยุกต์สำหรับงานวิจัยทางสังคมศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: คณะครุศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สยุมพร ลิ่มไทย. (2549). เส้นทาง OTOP: Local ling global reaches ฝันจะเป็นจริงหรือไม่. Retrieved November 23, 2012, from http://www.cep.ge.th/CLNIC/otopway.doc.
อำนาจ ธีระวนิช. (2551). การจัดการธุรกิจขนาดย่อม. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
Porter, M. E. (1990). The competitive advantage of nations. Boston, Massachusetts: Free Press.