มาตรฐาน SME ก้าวไกล ด้วยระบบ M-Commerce
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัย เรื่องมาตรฐาน SME ก้าวไกล ด้วยระบบ M-commerce มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อวิเคราะห์เส้นทางความ สัมพันธ์เชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนาอย่างยั่งยืนของธุรกิจ SME ในประเทศไทย 2. เพื่อตรวจสอบความสอดคล้อง ของตัวแบบสมการโครงสร้างของธุรกิจ SME ต่อการใช้ระบบ M-commerce 3. เพื่อศึกษาความคิดเห็นของผู้ประกอบการ ธุรกิจ SME ในประเทศไทย ต่อการใช้ระบบ M-commerce 4. เพื่อศึกษาความคิดเห็นของผู้ใช้บริการธุรกิจ SME ใน ประเทศไทย ต่อการใช้ระบบ M-commerce งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงปริมาณ ใช้การวิจัยเชิงสำรวจ ด้วยวิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลจากแบบสอบถาม กลุ่ม ประชากรคือ ผู้ประกอบการธุรกิจ SME และผู้ใช้บริการธุรกิจ SME ได้ขนาดกลุ่มตัวอย่าง 400 ตัวอย่าง แต่เพื่อให้มี ประสิทธิภาพในการแปลผลให้มีความแม่นยำมากขึ้น จึงทำการบวกเพิ่มอีก 10% ดังนั้นกลุ่มตัวอย่างเท่ากับ 440 ตัวอย่าง และรวบรวมข้อมูลจากวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องสรุปเป็นองค์ประกอบด้านต่างๆของการประกอบธุรกิจ SME ที่ดำเนินงาน วิจัยอย่างมีลำดับขั้นตอน ผลการวิจัยพบข้อมูลทั่วไปของผู้ประกอบการธุรกิจ SME ของกลุ่มตัวอย่างที่ตอบแบบสอบถามว่ากลุ่มตัวอย่างที่ ตอบแบบสอบถามที่สมบูรณ์ทั้งหมด 220 คนส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง มีอายุ 31 – 40 ปี มีระดับการศึกษาสูงกว่าปริญญาตรี มีตำแหน่งเจ้าของกิจการพบว่าข้อมูลท่ัวไปของธุรกิจ SME ของกลุ่มตัวอย่างที่ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่ประกอบธุรกิจ ประเภท มีสินทรัพย์ถาวรของธุรกิจส่วนใหญ่ น้อยกว่า 30 ล้านบาท มีการจ้างแรงงานน้อยกว่า 30 คนพบว่าข้อมูลทั่วไป ของผู้ใช้บริการธุรกิจ SME ของกลุ่มตัวอย่างที่ตอบแบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่างที่ตอบแบบสอบถามที่สมบูรณ์ทั้งหมด 220 คนส่วนใหญ่เป็นเพศหญิงมีอายุ31– 40 ปี มีระดับการศึกษาปริญญาตรีมีอาชีพพนักงานบริษัทมีสถานภาพโสดมีรายได้ เฉลี่ย 10,001 – 20,000 บาท การวิเคราะห์แบบจำลองสมการโครงสร้างระดับความพึงพอใจในการใช้บริการธุรกิจ SME ด้วยระบบ M-commerce ของผู้ประกอบการธุรกิจ SME โดยมีค่าดัชนีความสอดคล้องของแบบจำลองสมการโครงสร้าง ค่าน้ำหนักของตัวแปรสังเกตได้ ในแต่ละปัจจัยแฝง และค่าสัมประสิทธิ์เส้นระหว่างปัจจัยแฝง พบว่า ค่าดัชนีในการวัด ความเหมาะสมของแบบจำลอง ได้แก่ x2 / df = 18 , GFI = .975 , RMSEA = .046 , RMR = .003 , NFI = .994 , CFI = .998 และ p = .002 ซึ่งมีค่าใกล้เคียงเกณฑ์ที่ยอมรับได้
Article Details
บทความที่ปรากฏในวารสารนี้ เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ซึ่งสมาคมนักวิจัยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป การนำเสนอผลงานวิจัยและบทความในวารสารนี้ไปเผยแพร่สามารถกระทำได้ โดยระบุแหล่งอ้างอิงจาก "วารสารสมาคมนักวิจัย"
เอกสารอ้างอิง
ขนิษฐา ลือนาม. (2554). รูปแบบโครงสร้างสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความผูกพันพยาบาลวิชาชีพ ในโรง พยาบาลสังกัดกระทรวงกลาโหมในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิตสาขาการวิจัยและสถิติทางการ ศึกษา, มหาวิทยาลัยศรีนครทรวิโรฒ.
จุฑามาศ จิตติถาวร และคณะ. (2554). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของธุรกิจ SMEs ในประเทศไทย. วารสาร Asian Social Science. 7(5) , 180 – 190.
บุญฑวรรณ วิงวอน. (2555). การจัดการธุรกิจขนาดย่อม. ลำปาง : สาขาวิชาการจัดการทั่วไป คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฎลำปาง
ปกรณ์ ลิ้มโยธิน. (2555). รูปแบบสมการโครงสร้างขององค์ประกอบที่มีอิทธิพลต่อความตั้งใจจะลาออกจากงานของ พนักงานโรงแรม. ในเอกสารประกอบการประชุมวิชาการด้านการบริหารจัดการ.ครั้งที่ 4. มหาวิทยาลัยสงขลา นครินทร์. 384 – 396.
ยุพาวดี สมบูรณกุล. (2555). ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน กับการนำเทคโนโลยีประเภทอุตสาหกรรมสารสนเทศมาสนับสนุ นระบบการจัดการวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมอุตสาหกรรมในภาคใต้. สารนิพนธ์ : สงขลาสมาร์ทพริ้น.
รุ่งนภา ต่ออุดม. (2556). ปัจจัยความสำเร็จของผู้ประกอบการธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในอุตสาหกรรมเกษตร จังหวัดฉะเชิงเทรา. วารสารบริหารธุรกิจราชมงคล ธัญบุรี. 8(1).
ยุทธ ไกยวรรณ์. (2556). การวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้างด้วย AMOS. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
ศักดิ์ดา ศิริภัทรโสภณ. (2558). การศึกษากรอบแนวคิดเพื่อการพัฒนาวิสาหกิจเพื่อสังคมในประเทศไทย. วารสารสมาคม นักวิจัย. 20(2) , 30 – 47.
สถาบันพัฒนาวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. (2559). เครือข่ายมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ “ศักยภาพในการปรับ ตัวของผู้ประกอบการณ์ธุรกิจ SMEs เพื่อรองรับการเปิดเสรีภาพทางการค้ากรณีศึกษาจังหวัดสงขลา.
สุวิมล ติรกานันท์. (2554). การวิเคราะห์ตัวแปรพหุในงานวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ : ภาควิชาการประเมินและการ วิจัย คณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. (2554). วิสาหกิจชุมชมกับวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม กรุงเทพฯ
Translated Thai Reference
Jittithavorn, J. et al. (2011). Factors Affecting the Success of SMEs in Thailand. Journal of Asian Social Science 7(5), 180 - 190. (in thai)
Limyothin, P. (2012). Model of structural equation of factors influencing intention of resignation of hotel employees. In the 4th Annual Conference on Management, Prince of Songkla University. pp384 - 396. (in thai)
Kaiwon, Y. (2013). Modeling of structural equations by AMOS. Bangkok: Chulalongkorn University Press. (in thai)
NamLeau, K. (2011). The causal relationship model of factors influencing professional nursing engagement. In the hospital under the Ministry of Defense in Bangkok. Master’s thesis in Educational Research and Statistics, Srinakharinwirot University. (in thai)
Office of Small and Medium Enterprises Promotion. (2011). Small and Medium Enterprises in Bangkok
Siripatpasophon, S.(2015). The Conceptual Framework for Social Enterprise Development in Thailand. Journal of the Association of Researchers. 20(2), 30 - 47. (in thai)
Small and Medium Enterprises Development Institute. (2016). Prince of Songkla University Network “The potential for the adaptation of SMEs entrepreneurs to support trade liberalization in Songkhla province. (in thai)
Somboonkun, Y. (2012). ASEAN Economic Community (AEC) and the use of information technology to support the management of small and medium enterprises in the south. Thesis Title: Songkhla Smart Printing. (in thai)
Tiraka, S. (2011). Varied Variables Analysis in Social Science Research. Bangkok: Department of Research and Evaluation. Faculty of Education, Ramkhamhaeng University.(in thai)
TorUdom, R. (2013). Success factors of small and medium enterprises in agro-industry. Chachoengsao. Rajamangala University of Technology Thanyaburi. 8(1). (in thai)
Wanitbuncha, K. (2012). Statistics for Research Bangkok (6th Ed.): Chulalongkorn University Press.
Wongwan, B. (2012) Small Business Management. Lampang: Department of General Management Faculty of Management Science. Lampang Rajabhat University. (in thai) (Everett Roger.1995)
