ศักยภาพในการจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนในพื้นที่จังหวัดตราด
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาความรู้ในการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนของคนในชุมชนท่องเที่ยว 2. ประเมินศักยภาพในการบริหารจัดการของผู้นำและกรรมการดำเนินงานของชุมชนท่องเที่ยว พื้นที่ศึกษาได้แก่ ชุมชนที่ จัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนในจังหวัดตราด จำนวน 29 ชุมชนจำแนกกลุ่มเป้าหมายออกเป็น 2 กลุ่มคือ 1. สมาชิกในชุมชน ท่องเที่ยวจำนวน 139 คน ตอบแบบทดสอบความรู้ในการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าร้อยละ 2. ผู้นำและกรรมการดำเนินงานของชุมชนท่องเที่ยว จำนวน 120 คน ร่วมกันประเมินศักยภาพของชุมชนตามเกณฑ์ที่กำหนด 11 ด้าน และตอบแบบสอบถามในนามชุมชนทั้ง 29 ชุมชน ผ่านกระบวนการเวทีชุมชน ข้อมูลที่ได้วิเคราะห์ด้วยค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า สมาชิกในชุมชนส่วนใหญ่มีความรู้ในการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน ยกเว้นประเด็นการ กำหนดทิศทางการท่องเที่ยวโดยชุมชนที่ผู้ตอบร้อยละ 58.2 เข้าใจผิดว่าไม่จำเป็นต้องกำหนดโดยชุมชนเสมอไป ศักยภาพ ของชุมชนท่องเที่ยวในจังหวัดตราดที่อยู่ในระดับดีคือต้นทุนมนุษย์ ได้แก่ ศักยภาพของคนในชุมชน (mean = 4.27, S.D. = 0.69) ศักยภาพผู้นำ (mean = 3.63, S.D. = 0.75) ความร่วมมือในพัฒนาการท่องเที่ยวของชุมชน (mean = 3.64, S.D. = 0.92) เมื่อจำแนกศักยภาพของแต่ละชุมชนพบว่า 1. ชุมชนที่มีศักยภาพดีเยี่ยม (เกรด A) มี 3 ชุมชน 2. ชุมชนที่มี ศักยภาพค่อนข้างดีเยี่ยม (เกรด B+) มี 6 ชุมชน และ 3. ชุมชนที่มีศักยภาพในระดับดี (เกรด B) มี 5 ชุมชน ทั้งนี้แนวทาง ในการพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชนคือปรับปรุงระบบการบริหารจัดการที่เป็นจุดอ่อน โดยใช้จุดแข็งจากต้นทุนมนุษย์ ผ่านการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างชุมชนที่มีศักยภาพสูงและชุมชนที่มีศักยภาพรองลงมา เพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ดี ทั้ง 29 ชุมชน
Article Details
บทความที่ปรากฏในวารสารนี้ เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ซึ่งสมาคมนักวิจัยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป การนำเสนอผลงานวิจัยและบทความในวารสารนี้ไปเผยแพร่สามารถกระทำได้ โดยระบุแหล่งอ้างอิงจาก "วารสารสมาคมนักวิจัย"
เอกสารอ้างอิง
นงลักษณ์ ประสพสุขโชคชัย และบุญดี บุญญากิจ. (2548). การจัดการความรู้ จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: สถาบัน เพิ่มผลผลิตแห่งชาติ
พจนา สวนศรี. (2546). คู่มือการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน. กรุงเทพฯ: โครงการท่องเที่ยวเพื่อชีวิต และธรรมชาติ
พิมพ์ระวี โรจน์รุ่งสัตย์. (2553). การท่องเที่ยวชุมชน. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
ยุทธนา แซ่เตียว . 2547. การวัด การวิเคราะห์ และการจัดการความรู้: สร้างองค์กรอัจฉริยะ. กรุงเทพฯ: อินโนกราฟฟิกส์.
วีระพล ทองมา และประเจต อำนาจ. (2547). ผลที่เกิดขึ้นจากการจัดกิจกรรมการท่องเที่ยวต่อประชาชนในตำบลแม่แรม อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
วุฒิชาติ สุนทรสมัย และปิยะพร ธรรมชาติ. (2559). รูปแบบการท่องเที่ยวชุมชนเชิงสุขภาพของจังหวัดปราจีนบุรีเพื่อการ พัฒนาเครือข่ายวิสาหกิจชุมชนอย่างยั่งยืน.วารสารสมาคมนักวิจัย, 21(3), 167-181.
อุบลวรรณ ประดับสุข. (2549). การเรียนรู้และประสบการณ์เรื่องการท่องเที่ยวโดยชุมชนจาก สกว. [จุลสาร]. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
Davenport, T. H. (1999). Knowledge Management. Bangkok: A.R. Business Press
Fennell, D. A. (1999). Ecotourism: An Introduction. New York: Routledge.
Karacaoglu, S. and Birdir, K. (2017). Success Factors of Community Based Tourism (CBT) Perceived by Local Prople: The Case of Misia Project. International Rural Tourism and Development Journal, 1(2), 53-61.
Translated Thai Reference
Pradabsuk Ubonwan. (2006). Learning and Experiences towards Community Based Tourism from the TRF [Pamphlet]. Bangkok: Tourism Authority of Thailand.
Prasopsukchokchai Nongluk and Boonyakij Boondee. (2005). Knowledge Management: from theory to practice. Bangkok: Thailand Productivity Institute.
Rojrungsat Pimrawee. (2010). Community Tourism. Bangkok: Odeon Store.
Sae-Tieow Yuttana. (2004). Measurement Analysis, and Knowledge Management: Creating Intelligent Organizations. Bangkok: Innographics Publishing.
Soonthonsmai Wutthichart and Thammachart, Piyaporn. (2016). Community-Based Healthy Tourism Patterns for Sustainable Development of Community-Based Enterprise Networking in Prajinburi Province. Journal of the Association of Researchers, 21(3), 167-181.
Suansri Pojjana. (2003). Community Based Tourism Handbook. Bangkok: Tourism for Life and Nature Project.
Thongma Weerapon and Amnat, Prajate. (2004). Effects of Community Based Tourism Activities on People in Mae Ram Sub-district, Mae Rim District, Chiang Mai Province. Bangkok: National Research Council of Thailand.
Trat Provincial Office of Tourism and Sports. (2017). Tourists Statistics of Trat Province. Retrieved from http://www.mots.go.th/province_new/ewt/trat/ewt_news.php?nid=76
