ยุทธศาสตร์การจัดการขยะเกาะภเูก็ต
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ประการคือ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบัน ปัญหา และรูปแบบการจัดการ ขยะเกาะภูเก็ต 2) เพื่อจัดทำาข้อเสนอยุทธศาสตร์การจัดการขยะเกาะภูเก็ต โดยใช้วิธีการวิจัยแบบผสมผสาน การวิจัยเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณ แบ่งเป็น 3 ขั้นตอนคือ ขั้นที่ 1) การวิจัยเอกสารและการวิจัยเชิงสำารวจ โดยใช้แบบสอบถามเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างครัวเรือนในเกาะภูเก็ต 400 คน ขั้นที่ 2) การร่างยุทธศาสตร์ โดยการสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญ 25 ท่าน และ ขั้นที่ 3) การวิเคราะห์ SWOT ในตารางเมตริกซ์ตามแบบของ Heinz และ 3) เพื่อนำาเสนอร่างยุทธศาสตร์โดยการทำาเวทีประชาคมผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในเกาะภูเก็ต 70 คน และตรวจสอบยุทธศาสตร์โดยผู้ทรงคุณวุฒิระดับท้องถิ่นและระดับประเทศ จำานวน 6 ท่าน สถิติที่ใช้ในการ วิเคราะห์คือสถิติเชิงพรรณนา (Descriptive Statistics) ผลการวิจัย พบว่า 1) เกาะภูเก็ตมีปริมาณขยะเพิ่ม ขึ้นอย่างต่อเนื่องคิดเป็นร้อยละ 7 และกำาลังเผชิญปัญหาด้านโรงคัดแยกขยะไม่สามารถดำาเนินการได้ ระบบ เตาเผาขยะกำาจัดได้เพียง 250 ตันต่อวัน บ่อฝังกลบขยะมีพื้นที่เต็มแล้ว ประชาชนส่วนใหญ่ไม่มีการคัดแยก ขยะต้นทางส่งผลให้การจัดการขยะบนเกาะภูเก็ตเป็นปัญหาอยู่ในระดับมาก 2) ยุทธศาสตร์การจัดการขยะ เกาะภูเก็ต ประกอบด้วย 2.1) การสร้างจิตสำานึกในการจัดการขยะต้นทาง 2.2) การมีส่วนร่วมในการจัดการ ขยะ 2.3) การสร้างศูนย์การเรียนรู้การจัดการขยะ 2.4) การจัดให้มีพื้นที่ต้นแบบในการลดปริมาณขยะในเกาะ ภูเก็ต 2.5) การพัฒนานวัตกรรมระบบจัดการถังขยะ และ 2.6) การพัฒนาข้อกฎหมายการทิ้งขยะเพื่อรองรับ การเติบโตทางเศรษฐกิจ
Article Details
บทความที่ปรากฏในวารสารนี้ เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ซึ่งสมาคมนักวิจัยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป การนำเสนอผลงานวิจัยและบทความในวารสารนี้ไปเผยแพร่สามารถกระทำได้ โดยระบุแหล่งอ้างอิงจาก "วารสารสมาคมนักวิจัย"
เอกสารอ้างอิง
(2550). แผนแม่บทการบริหารจัดการขยะมูลฝอยจังหวัดภูเก็ต. กรุงเทพฯ : กระทรวง พลังงาน กระทรวง ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
รานี วิสูตรธนาวิทย์. (2548). กระบวนการสร้างจิตสำานึกด้านการจัดการขยะของนักเรียน :ศึกษากรณีโรงเรียน มัธยมศึกษา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์มหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต.
ศรัทธาธิป มาประสพ. (2551). การจัดการขยะตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. วิทยานิพนธ์ปริญญา ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สนธยา พลศรี. (2553). ทฤษฏีและหลักการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ : โอ.เอส.พริ้นติ้งเฮ้าส์,
สมศักดิ์ วงศ์ศิริวิมล. (2552). การจัดการขยะโดยการมีส่วนร่วมของผู้ประกอบการร้านค้าในชุมชน ตำาบล หนองปรือ อำาเภอบางละมุง จังหวัดชลบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์.
สุรศักดิ์ โอสถิตย์พร. (2550). รูปแบบการจัดการขยะมูลฝอยที่เหมาะสมกับเทศบาลตำาบล ดอยสะเก็ด อำาเภอ ดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัย เชียงใหม่.
สัญญา สัญญาวิวัฒน์. (2538). ทฤษฎีสังคมวิทยาเนื้อหาและแนวการใช้ประโยชน์เบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุมิตร สุวรรณ. (2554). การกำาหนดยุทธศาสตร์. นครปฐม :เพชรเกษมพริ้นติ้ง กรุ๊ป
Barlaz, M. A., Kaplan, P. O., Ranjithan, S. R., & Rynk, R.(2003). Comparing recycling, composting and landfills, Bio Cycle, 44(9 September), 60.
Hamberg, K.T., Haque,C.E., & Everitt, J. C. (1997). Municipal waste recycling in Brandon, Manitoba : Determinants of participatory behavior. Canadian Geographer, 4(2), 149-165.
Heinz, W. (1982). The TOWS matrix-a tool for situational analysis. Journal of long range planning,15 (2), 54-66
Samuel C. & Paul, J. (1991). Strategic Management: Concept and Applications. New York : McGraw-Hill.
