ประสิทธิผลการบริหารจัดการโรงเรียนดีประจำตำบลในประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์หลักเพื่อศึกษา ปัจจัย องค์ประกอบเชิงยืนยัน และ ความสัมพันธ์เชิงเหตุผล ตามแบบจำลองสมการโครงสร้างที่มีประสิทธิผลต่อการบริหารจัดการโรงเรียนดีประจำตำบลในประเทศไทย ข้อมูล จากแบบสอบถามที่มีค่าความตรงและความเที่ยงสูง จำนวน 506 ฉบับของ ผู้อำนวยการ กรรมการสถานศึกษา
และ ครูผู้สอน ได้มาจากการสุ่มแบบหลายขั้นตอน ถูกนำไปวิเคราะห์ด้วยโปรแกรมชุดค่าสถิติด้วยคอมพิวเตอร์ สถิติ ที่ใช้ได้แก่ จำนวน ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันตามแบบจำลอง สมการโครงสร้าง และ การวิเคราะห์เส้นทาง ผลการวิจัยพบว่า 1) องค์ประกอบและปัจจัยที่ใช้ในการศึกษาทุกตัว
มีประสิทธิผลอยู่ในระดับสูงถึงสูงมาก เมื่อเปรียบเทียบกับเกณฑ์ที่ตั้งไว้ 2) องค์ประกอบเกือบทุกตัวของ
แต่ละปัจจัยตามแบบจำลองสมการโครงสร้างการบริหารจัดการโรงเรียนดีประจำตำบลในประเทศไทย
(น้ำหนักองค์ประกอบ> 0.70 และ p< .05) เป็นองค์ประกอบสำคัญเชิงยืนยัน ยกเว้นองค์ประกอบของปัจจัย ประสิทธิผลการบริหารจัดการโรงเรียนใน มิติด้านนักเรียน และ มิติด้านครูและบุคลากร ไม่เป็นองค์ประกอบสำคัญ เชิงยืนยัน และ 3) แบบจำลองสมการโครงสร้างเป็นไปตามข้อตกลงทางสถิติคือ Chi-square = 68.12, df = 67, p-value = 0.43896, และ RMSEA = 0.013 ดังนั้นจึงสรุปได้ว่า แบบจำลองที่พัฒนาขึ้นมามีความเหมาะสมและมี ความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ สามารถที่จะอธิบายความสัมพันธ์เชิงเหตุผลได้คือ การบริหารจัดการโรงเรียนดี ประจำตำบลที่มีประสิทธิผลสูง จะได้รับอิทธิพลหรือผลทางตรงเชิงบวกมาจาก 3 ปัจจัยต่อไปนี้อยู่ในระดับสูงด้วยคือ ปัจจัย ด้านการบริหารจัดการ ด้านนโยบายและโครงสร้าง และ ด้านภาวะผู้นำของผู้บริหาร ในทำนองเดียวกันได้รับ อิทธิพลทางอ้อมเชิงบวกมาจากปัจจัยด้านการมีส่วนร่วม โดยส่งผ่านตัวแปรด้านการบริหารจัดการ และพบว่าปัจจัย ทั้งหมดดังกล่าวสามารถทำนายตัวแปรตามคือ ประสิทธิผลการบริหารจัดการโรงเรียนดีประจำตำบลทั้งทางตรงและ ทางอ้อม ได้ร้อยละ 89.90 อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05
Article Details
บทความที่ปรากฏในวารสารนี้ เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ซึ่งสมาคมนักวิจัยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป การนำเสนอผลงานวิจัยและบทความในวารสารนี้ไปเผยแพร่สามารถกระทำได้ โดยระบุแหล่งอ้างอิงจาก "วารสารสมาคมนักวิจัย"
เอกสารอ้างอิง
กนกอร บุญมี (2555). “แบบจำลองการฝึกอบรมความรู้ แบบ ดูอัล เฟิร์มมาเมนท์ ขององค์กรฝึกอบรมบุคลากรใน ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ของประเทศไทย,” วารสารสมาคมนักวิจัย, 17(1มกราคม – เมษายน), 55-68.
เกตุสุเดช กำแพงแก้ว. (2547). การศึกษากิจกรรมรูปแบบการมีส่วนร่วมของผู้ปกครองในการจัดการศึกษาของ โรงเรียน: กรณีศึกษาโรงเรียนอัสสัมชัญแผนกประถม. ปริญญานิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขา วิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ตนิ ปรชัญพฤทธ.ิ์ (2532). ภาวะผนู้ำและพฤตกิรรมการมสีว่นรว่ม. นนทบรุ:ี มหาวทิยาลยัสโุขทยัธรรมาธริาช.
ยุวดี ศันสนียรัตน์. (2549). การบริหารการจัดการที่สถานศึกษาฉบับสรุป (School-based management). สำนักงานปฏิรูประบบการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
สมชาย พุทธโกสัย. (2555). คุณภาพการบริหารจัดการสถานศึกษาระดับประถมศึกษาในเขตตรวจราชการที่ 2 กระทรวงศึกษาธิการ. ดุษฎีนิพนธ์สาขาวิชาการบริหารการพัฒนาองค์การ มหาวิทยาลัยเจ้าพระยา.
สุทธนู ศรีไสย์. (2551). สถิติประยุกต์สำหรับงานวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: คณะครุศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2553 ). คู่มือดำเนินงานโรงเรียนดีประจำตำบล. กรุงเทพ มหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
เสาวณี ทิพย์วารี. (2550). การบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐานที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนระดับประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏ นครศรีธรรมราช.
Fiedler, F. E. (1967). A theory of leadership effectiveness. New York: McGraw-Hill.
Kline, R. B. (1998). Principles and practice of structural equation modeling. New York: Guild. Parsons, T. (1951) The social system, Glencoe, Illinois: Free Press
Sammonds, P., Hillman, J., & Mortimore, P. (1995). Key characteristics of effective schools: A review of school effectiveness research. A report by the institute of education for the office for standards in education.
Steiger, J. H. (1990). “Structural model evaluation and modification: An internal estimation approach,” Multivariate Behavioral Research, 25(2), 173-180.
Ullman, J. B. (2001). “Structural equation modeling.” In B.G. Tabachnick, and L.S. Fidell. Using Multivariate Statistics, (4th ed.), 653-771. New York: Allyn & Bacon.
