การพัฒนารูปแบบการบริหารกลุ่มเครือข่ายโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อวิเคราะห์องค์ประกอบรูปแบบการบริหารกลุ่มเครือข่ายโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน 2. เพื่อสร้างรูปแบบการบริหารกลุ่มเครือข่ายโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน และ 3. เพื่อประเมินรูปแบบการบริหารกลุ่มเครือข่ายโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน มีขั้นตอนการวิจัย 3 ขั้นตอน ดังนี้ ขั้นตอนที่ 1 วิเคราะห์องค์ประกอบการบริหารกลุ่มเครือข่ายโรงเรียนประถมศึกษา โดยศึกษาเอกสาร สัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญ 7 คน เก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง 303 โรงเรียน จำนวน 606 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสัมภาษณ์ และแบบสอบถาม ที่มีความเที่ยง 0.97 สถิติที่ใช้คือ การศึกษาเนื้อหา ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ ขั้นตอนที่ 2 สร้างรูปแบบการบริหารกลุ่มเครือข่ายโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ตรวจสอบรูปแบบด้วยวิธีการสัมมนาอิงผู้เชี่ยวชาญจำนวน 11 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ ร่างรูปแบบการบริหารกลุ่มเครือข่ายโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน และเอกสารประกอบการสัมมนาอิงผู้เชี่ยวชาญ สถิติที่ใช้ คือ การวิเคราะห์เนื้อหา ขั้นตอนที่ 3 ประเมินรูปแบบการบริหารกลุ่มเครือข่ายโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน โดยเก็บข้อมูลจากผู้อำนวยการโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน จำนวน 9 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบประเมินรูปแบบและคู่มือการใช้รูปแบบการบริหารกลุ่มเครือข่ายโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน สถิติที่ใช้ คือ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัย พบว่า 1. องค์ประกอบการบริหารกลุ่มเครือข่ายโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการศึกษาขั้นพื้นฐาน มี 5 องค์ประกอบ ได้แก่ (1) กิจกรรมร่วมกันทำ (2) การพัฒนาคุณภาพ
(3) การใช้เทคโนโลยี (4) เปิดโอกาสให้สมาชิกมีส่วนร่วม และ (5) ยุทธศาสตร์การพัฒนา 2. รูปแบบการพัฒนาการบริหารกลุ่มเครือข่ายโรงเรียนประถมศึกษา
สังกัดสำนักงานคณะกรรมการศึกษาขั้นพื้นฐาน ประกอบด้วย 3 ส่วน ได้แก่ ส่วนที่ 1 ส่วนนำ ประกอบด้วย แนวคิด หลักการและวัตถุประสงค์ของรูปแบบ ส่วนที่ 2 เนื้อหา และแนวทางดำเนินงาน ส่วนที่ 3 เงื่อนไขความสำเร็จ และ 3. ผลการประเมินคู่มือการใช้รูปแบบการบริหารกลุ่มเครือข่ายโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน มีความถูกต้อง ความเหมาะสม ความเป็นไปได้และความเป็นประโยชน์ อยู่ในระดับมากที่สุด
ข้อค้นพบจากการศึกษา ได้คู่มือและรูปแบบการบริหารกลุ่มเครือข่ายโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ที่มีความเหมาะสม สามารถนำไปประยุกต์ใช้ในการบริหารและพัฒนากลุ่มเครือข่ายโรงเรียนประถมศึกษาให้มีประสิทธิภาพได้
Article Details
บทความที่ปรากฏในวารสารนี้ เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ซึ่งสมาคมนักวิจัยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป การนำเสนอผลงานวิจัยและบทความในวารสารนี้ไปเผยแพร่สามารถกระทำได้ โดยระบุแหล่งอ้างอิงจาก "วารสารสมาคมนักวิจัย"
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2550). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และแก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545 และ(ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2553 พร้อมกฎหมายที่เกี่ยวข้องและพระราชบัญญัติการศึกษาภาค บังคับ พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าพัสดุภัณฑ์.
จิรภัทร มหาวงค์ วิทยา จันทร์ศิลา และทำรงลักษณ์ เอื้อนครินทร์. การพัฒนารูปแบบการบริหารเครือข่าย ความร่วมมือทางวิชาการของโรงเรียนในถิ่นทุรกันดารบนเขตพื้นที่สูง.วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 18(4), 114-127.
จำนงค์ แจ่มจันทรวงษ์. (2553). การพัฒนารูปแบบการบริหารระบบเครือข่ายเพื่อส่งเสริมคุณภาพใน สถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตกรุงเทพฯ. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต การบริหารการศึกษา ภาควิชานโยบายการจัดการและความเป็นผู้นำ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธนวิชญ์ แก่นท้าว. (2560). การบริหารแบบมุ่งผลสัมฤทธิ์ที่มีประสิทธิผลของโรงเรียนขนาดเล็กในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน. วารสารวิชาการสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค, 3(2), 89–100.
ประยูร อัครบวร. (2553). การสร้างเครือข่ายและการมีส่วนร่วม (Network building and participatory). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิสิฐ เทพไกรวัล. (2554). การพัฒนารูปแบบเครือข่ายความร่วมมือเพื่อคุณภาพการจัดการศึกษาในโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็ก. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต การบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ราชกิจจานุเบกษา. (2560). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์คณะรัฐมนตรีและราชกิจจานุเบกษา.
วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2553). การวิจัยพัฒนารูปแบบ. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎสกลนคร, 2(4), 1-15.
ศิริพร ตันติยมาศ. (2550). รูปแบบการบริหารเครือข่ายโรงเรียนแบบมีส่วนร่วมที่มีประสิทธิผล สังกัด กรุงเทพฯ. ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต การบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2550). แนวทางการกระจายอำนาจการบริหารและการจัดการศึกษาให้คณะกรรมการ: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาและสถานศึกษาตามกฎกระทรวงกำหนดหลักเกณฑ์และวิธีการกระจายอำนาจการบริหารและการจัดการศึกษา พ.ศ. 2550. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สมศักดิ์ เอี่ยมดี มานิตย์ ไชยกิจ กาญจนา เงารังสี และสุมาลี จันทร์ชลอ. (2556). การพัฒนาระบบการบริหารเครือข่ายการมีส่วนร่วมในการจัดการศึกษาของสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. วารสาร ศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 15(ฉบับพิเศษ), 216-224.
Keeves, J.P. (1988). Educational Research Methodology and Measurement. Oxford, UK: Pergamon Press.
Riley, K. (1997). Changes in Local Governance –Collaboration through Networks : A post-16 Case study. Educational Management and Administration, 25(2), 155-167.
Translated Thai Reference
Aiumdee, S., Chaiyagij, M., Ngrorangsri, K. & Chantal, S. (2013).The Development of the Participative Education Networks System under the Management of Primary Educational Service Area Offices. Journal of Education Naresuan University, 15 (Special Issue), 216-224. (In Thai)
Akarabuaworn, P. (2010). Network Building and Participatory. Bangkok: Chulalongkorn University Printing House. (In Thai)
Jamjanwong, J. (2010). Administrative Network Model for Promoting Academic Quality of Basic Schools under Bangkok Metropolitan Administration. A Dissertation for the Degree of Doctor Education in Educational Administration, Chulalongkorn University. (In Thai)
Keanthow, T. (2017). Results based Management regarding on Effectiveness of Small-sized Schools in Upper Part of Northeast Region of Thailand. Journal of Pacific Institute of Management Science, 3(2), 89 – 100. (In Thai)
Mahawong, C., Jansila, V. & U-nakarin, T. (2016). Administrative Network Model for Academic Collaboration of Schools in Remote Hilander Areas. Journal of Education Naresuan University, 18(4), 114-127. (In Thai)
Ministry of Education. (2004). New Educational Reform. Bangkok: Cargo Delivery Organization Printing House. (In Thai)
Ministry of Education. (2007). National Education Act B.E. 2542 as amended by Act (No.2, 2545) and (No.3, 2553) Including Compulsory Education Act B.E. 2545. Bangkok: Cargo Delivery Organization Printing House. (In Thai)
Office of the Basic Education. (2007). The Guides of Decentralization and Educational Administration for Commissions. Bangkok: The Agricultural Cooperative Federation of Thailand, Limited. (In Thai)
Peangsawad, W. (2010). Developing Model Research. Rajabhat Sakon Nakhon University Journal, 2(4), 1-15. (In Thai)
Royal Thai Government Gazette. (2017). The Constitution of the Kingdom of Thailand (B.E. 2560). Bangkok: Cabinet and Royal Gazette Publishing Office. (In Thai)
Tantiyamas, S. (2007). The Model of participative Management in Effective School luster under Bangkok Metropolitan Administration. A Dissertation for the Doctor of Philosophy Degree, Department of Educational Administration, Graduate School, Silpakorn University. (In Thai)
Thepkraiwun, P. (2011). The Development of a Collaborative network Model for Educational Quality Management in Small Sized Primary Schools. A Dissertation for the Doctor of Philosophy Degree in Educational Administration, Graduate School, Khon Kean University. (In Thai)
