ปัจจัยเชิงสาเหตุของภาวะผู้นำที่รับผิดชอบต่อสังคมที่มีอิทธิพลต่อภาพลักษณ์องค์การของท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำที่รับผิดชอบต่อสังคมกับการ รับรู้ของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียด้านความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์การของท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ 2) เพื่อศึกษาอิทธิพล ของภาวะผู้นำที่รับผิดชอบต่อสังคมต่อภาพลักษณ์องค์การของท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ และ 3) เพื่อศึกษาอิทธิพลของ ภาวะผู้นำที่รับผิดชอบต่อสังคมต่อภาพลักษณ์องค์การของท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ ทั้งทางตรงและทางอ้อมผ่านการรับรู้ ของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียด้านความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์การ กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้มีส่วนได้ส่วนเสียของท่าอากาศยาน สุวรรณภูมิ ใช้การสุ่มตัวอย่างแบบโควต้าและดุลพินิจ จำนวนตัวอย่างที่ใช้ได้จำนวน 400 ชุด ผลการวิจัยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรสังเกตุได้ระหว่าง 0.426-0.674 และมีนัยสำคัญทุกตัวแปร จากการวิเคราะห์ตัวแบบสมการโครงสร้างพบว่าภาวะผู้นำที่รับผิดชอบต่อสังคมมีอิทธิพลต่อการรับรู้ของผู้มีส่วนได้ ส่วนเสียด้านความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์การอย่างมีนัยสำคัญและมีค่าความแปรปรวนที่ถูกทำนายโดยภาวะผู้นำ ที่รับผิดชอบต่อสังคมร้อยละ 49.7 นอกจากนั้นภาวะผู้นำที่รับผิดชอบต่อสังคมมีอิทธิพลทางตรงต่อภาพลักษณ์องค์การ อย่างมีนัยสำคัญ และมีอิทธิพลทางอ้อมผ่านการรับรู้ของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียด้านความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์การ อย่างมีนัยสำคัญและมีค่าความแปรปรวนที่ถูกทำนายโดยภาวะผู้นำที่รับผิดชอบต่อสังคมร้อยละ 66.0 สุดท้าย การรับรู้ ของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียด้านความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์การมีอิทธิพลทางตรงต่อภาพลักษณ์องค์การ อย่างมีนัยสำคัญ และมีค่าดัชนีความเหมาะสม χ2/df = 4.348; CFI = 0.985; NNFI = 0.978; RMSEA = 0.092 และ 90% CI for
RMSEA = 0.075
Article Details
บทความที่ปรากฏในวารสารนี้ เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ซึ่งสมาคมนักวิจัยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป การนำเสนอผลงานวิจัยและบทความในวารสารนี้ไปเผยแพร่สามารถกระทำได้ โดยระบุแหล่งอ้างอิงจาก "วารสารสมาคมนักวิจัย"
เอกสารอ้างอิง
พิพัฒน์ นนทนาธรณ์. 2553. การจัดการความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร: การสร้างข้อได้เปรียบในการแข่งขัน อย่างยั่งยืน. นนทบุรี: ธิงค์บียอนด์.
_____2555. การจัดการจริยธรรมธุรกิจ: ฐานรากของซีเอสอาร์. กรุงเทพฯ: ศูนย์ผู้นำธุรกิจเพื่อสังคม.
_____2556. ภาวะผู้นำเชิงปฏิบัติการ: LIFE Model. กรุงเทพฯ: ศูนย์ผู้นำธุรกิจเพื่อสังคม.
_____2558. ภาวะผู้นำเชิงปฏิบัติการ: LIFE Model. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ศูนย์ผู้นำธุรกิจเพื่อสังคม.
รายงานความรับผิดชอบต่อสังคม 2554. บริษัท ท่าอากาศยานไทย จำกัด (มหาชน).
รายงานความรับผิดชอบต่อสังคม 2555. บริษัท ท่าอากาศยานไทย จำกัด (มหาชน).
รายงานความรับผิดชอบต่อสังคม 2556. บริษัท ท่าอากาศยานไทย จำกัด (มหาชน).
รายงานความรับผิดชอบต่อสังคม 2557. บริษัท ท่าอากาศยานไทย จำกัด (มหาชน).
สุวิทย์ สุทธิจิระพันธ์. 2547. ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ ท่าอากาศยานที่ทันสมัยที่สุดแห่งใหม่ของโลก. วารสารเศรษฐกิจ และสังคม. มกราคม – กุมภาพันธ์.
Bangkok Post. 2005. New Bangkok Airport - Now Aiming For July 2006 Opening.
Carroll, Archie (Ed.). 1977. Managing Corporate Social Responsibility. Boston: Little, Brown and Company.
Carroll, Archie B. and Ann K. Buchholtz, 2006, Business and Society (6th ed.). USA: Thomson SouthWestern.
Cheney, G., & Vibbert, S. L. (1987). Corporate Discourse: Public relations and issue management.
In F. M. Jablin, L. L. Putnam, K. H. Roberts, & L. W. Porter (Eds.), Handbook of Organizational Communication: An Interdisciplinary Perspective. 165-194. Newbury Park, CA: Sage.
Diamantopoulos, A., & Siguaw, J. A. 2000. Introducing LISREL: A Guide for the Uninitiated. Thousand Oaks, CA: Sage.
Dutton, J. E., & Dukerich, J. M. (1991). Keeping an eye on the mirror: Image and identity in organizational adaptation. Academy of Management Journal, 34(3), 517-554.
Dutton, J., E., Dukerich, J. M., & Harquail, C. V. (1994). Organizational images and member identification. Administrative Science Quarterly, 39, 239-263.
Hooper, Daire, Joseph Coughlan & Michael R. Mullen. 2008. Structural Equation Modeling: Guidelines for Determining Model Fit. Electronic Journal of Business Research Methods, 6 (1), 53 – 60.
Kotler, Philip, and Nancy Lee. 2005. Corporate Social Responsibility. New Jersey: John Wiley & Sons.
_____2008. Social Marketing: Influencing Behaviors for Good (3rd d.). Los Angeles: Sage.
_____2009. Up and Out of Poverty: The Social Marketing Solution. Upper Saddle River: Wharton School.
Leech, N. L., Barrett, K. C., & Morgan, G. A. 2005. SPSS for Intermediate Statistics: Use and Interpretation (2nd ed.).
Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates. Moffitt, M. A. (1994). Collapsing and integrating concepts of ‘public’ and ‘image’ into a new theory.
Public Relations Review, 20(2), 159-170. Pless, Nicola M. 2007. “Understanding Responsible Leadership: Role Identity and Motivational Drivers” Journal of Business Ethics, 74:437-456.
Porter, Michael E. and Mark R. Kramer. 2006. “Strategy & Society: The Link between Competitive Advantage and Corporate Social Responsibility.” Harvard Business Review. HBR.ORG. December.
____2011. “Creating Shared Value: How to reinvent capitalism- and unleash a wave of innovation and growth.” Harvard Business Review. HBR.ORG. January-February.
Waldman, David A. 2007. Best Practices in Leading at Strategic Levels: A Social Responsibility Perspective in Jay A. Conger and Ronald E. Riggio, (Eds), The Practice of Leadership, San Francisco: Jossey-Bass.
