รูปแบบการบริหารนโยบายด้านการท่องเที่ยวจังหวัดหนองบัวลําภู
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการบริหารนโยบายด้านการท่องเที่ยวจังหวัดหนองบัวลําภู ใช้ ระเบียบวิธีการศึกษาแบบผสมทั้งเชิงคุณภาพและปริมาณ เก็บข้อมูลจากกรรมการส่งเสริมและพัฒนาการท่องเที่ยว จังหวัดและนักท่องเที่ยวในงานเทศกาล “เที่ยวหอยหิน กินลําไย ไหว้หลวงปู่ขาว” จํานวน 398 ตัวอย่าง วิเคราะห์ ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหาและสถิติพรรณนา ผลการศึกษาพบว่า เครือข่ายองค์กรทั้งในระดับจังหวัด อําเภอ และตําบลมีส่วนร่วมในกระบวนการพัฒนารูปแบบของการบริหารนโยบายด้านการท่องเที่ยวจังหวัดหนองบัวลําภู โดยมีการวิเคราะห์ผ่านกรอบแนวคิด 7s Model เป้าหมายเพื่ออํานวยความสะดวกแก่นักท่องเที่ยวในแหล่งท่องเที่ยว ให้มีมาตรฐาน ผลการประเมินการใช้รูปแบบการบริหารดังกล่าว พบว่า ความพึงพอใจต่อความเหมาะสมและความ สอดคล้องของหน้าที่กับนโยบายการจัดงาน คิดเป็นร้อยละ 86.7 ความเพียงพอของบุคลากรในการจัดงาน คิดเป็น ร้อยละ 80.0 และความชัดเจนของการอํานวยการที่เอื้อต่อการจัดงาน คิดเป็นร้อยละ 77.8 ในขณะที่นักท่องเที่ยวมี ความพึงพอใจต่อการเที่ยวงาน คิดเป็นร้อยละ 87.4 ข้อมูลข่าวสารการแสดงป้ายข้อมูลแหล่งท่องเที่ยว คิดเป็นร้อย ละ 88.4 ความสะดวกของเส้นทางเข้าถึงแหล่งท่องเที่ยว คิดเป็นร้อยละ 89.0 ความสวยงามบริเวณการจัดงาน ท่องเที่ยว คิดเป็นร้อยละ 85.0 และการดูแลของเจ้าหน้าที่มีต่อนักท่องเที่ยว คิดเป็นร้อยละ 88.5 โดยทั่วไปการจัด งานในปีนี้ดีกว่าปีที่ผ่านมา ทั้งหมดนี้สะท้อนให้เห็นว่า รูปแบบของการบริหารนโยบายด้านการท่องเที่ยวจังหวัดที่นํา มาใช้นั้นมีประสิทธิภาพ ควรนําไปประยุกต์ใช้ในการบริหารการท่องเที่ยวที่มีบริบททั่วไปใกล้เคียงกันต่อไป
Article Details
บทความที่ปรากฏในวารสารนี้ เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ซึ่งสมาคมนักวิจัยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป การนำเสนอผลงานวิจัยและบทความในวารสารนี้ไปเผยแพร่สามารถกระทำได้ โดยระบุแหล่งอ้างอิงจาก "วารสารสมาคมนักวิจัย"
เอกสารอ้างอิง
เฉลียว บุรีภักดี. (2550). ยุทธศาสตร์การพัฒนา หลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขายุทธศาสตร์การพัฒนา นครสวรรค์: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์
มิ่งสรรพ์ ขาวสอาด และคมสัน สุริยะ. (2551). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงบูรณาการที่ยั่งยืนในลุ่มแม่น้ําโขง 3: การ เปรียบเทียบเชิงโลจิสติกส์ เชียงใหม่: สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่,
สํานักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดหนองบัวลําภู. (2553). แผนชุมชนจังหวัดหนองบัวลําภู. (เอกสารอัดสําเนา)
สํานักงานจังหวัดหนองบัวลําภู. (2553). แผนพัฒนาจังหวัดหนองบัวลําภู 4 ปี (พ.ศ. 2553-2556) (เอกสารอัดสําเนา),
องค์การบริหารส่วนตําบลโนนทัน (2553). รายงานการประเมินผลความพึงพอใจในการจัดงานเทศกาล“เทียวหอยหิน กินลําไย ไหว้หลวงปู่ขาว” ในปี 2553. เอกสารอัดสําเนา
Field, J. (2008). SOCIAL CAPITAL. Second Edition, published in USA and Canda. By Routledge, London and New York
Gibson, J. L., Ivancevich, J. M., & Donnelly, J. H. (1979). Organization: Behavior, Structure, Process (34 ed.) Dallas. TX: Business.
Goodman, P. S., & Pennings, J. M. (1980). Critical issues in assessing organizational effectiveness. In E. E. Lawler, D. A. Nadler, &C. Cammann (Eds.), Organizational assessment (pp. 185-215). New York: John Wiley& Sons.
Ivancevich, J. M., & Matteson, M. T. (1999). Organizational behavior and management. McGraw Hill, Singapore
Ivancevich, J. M., Donnelly, Jr., J. H., & Gison, J. L. (1980). Managing for performance. Dallas Texas: Business
Kaplan, R. S., & Norton, D. P. (1996). The Balanced Scorecard: Translating Strategy to Action, Harvard Business School Press.
Mooney, J. D., & Reiley, A. C. (1974). The Principles of Organization. New York: Haper.
Putnam, R. D. (1993). Making democracy work: Civic traditions in modern Italy. Princeton: Princeton University Press.
Tosi, H. L., Rizzo, J. R. & Carroll, S. J. (1986). Managing Organizational Behavior. New York: Pitman.
