อิทธิพลของ การรับรู้ความสามารถของตนเองและคุณภาพชีวิตการทำงานที่ส่งผลต่อ ความผูกพันต่อองค์กรของกองพันทหารปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยานที่ 6 กรมทหารปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยานที่ 1
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความแตกต่างของปัจจัยส่วนบุคคลต่อการรับรู้ความสามารถของตนเอง คุณภาพชีวิตการทำงาน และความผูกพันต่อองค์กร และศึกษาอิทธิพลของการรับรู้ความสามารถของตนเองและคุณภาพชีวิตการทำงานที่ส่งผลต่อความผูกพันต่อองค์กรของกองพันทหารปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยานที่ 6 กรมทหารปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยานที่ 1 โดยประชากรที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้คือ ข้าราชการทหารกองพันทหารปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยานที่ 6 กรมทหารปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยานที่ 1 จำนวน 248 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบถาม และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าสถิติร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และการวิเคราะห์สมการถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า ข้าราชการทหารที่มีระดับชั้นยศและสถานภาพสมรสที่แตกต่างกันส่งผลต่อการรับรู้ความสามารถของตนเอง คุณภาพชีวิตการทำงาน และความผูกพันต่อองค์กรอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 การรับรู้ความสามารถของตนเอง ด้านความสำเร็จในการปฏิบัติงาน การสังเกตประสบการณ์ความสำเร็จ การชักจูงด้วยวาจา และการกระตุ้นทางอารมณ์มีผลต่อความผูกพันต่อองค์กรอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และคุณภาพชีวิตการทำงาน ด้านผลตอบแทนที่เพียงพอและยุติธรรม การพัฒนาศักยภาพบุคคล ลักษณะการบริหารงาน ความสมดุลระหว่างงานกับชีวิตส่วนตัว และความภูมิใจในองค์กร มีผลต่อความผูกพันต่อองค์กรของกองพันทหารปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยานที่ 6 กรมทหารปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยานที่ 1 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
Article Details
บทความที่ปรากฏในวารสารนี้ เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ซึ่งสมาคมนักวิจัยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป การนำเสนอผลงานวิจัยและบทความในวารสารนี้ไปเผยแพร่สามารถกระทำได้ โดยระบุแหล่งอ้างอิงจาก "วารสารสมาคมนักวิจัย"
เอกสารอ้างอิง
วารุณี แดบสูงเนิน. (2554). คุณภาพชีวิตการทำงาน ความผูกพันต่อองค์การ การเสริมสร้างพลัง ในงานและคุณภาพการให้บริการของพยาบาลระดับปฏิบัติการ โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร. ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Allen N. J. & Meyer, J. P. (1990). The measurement and antecedents of affective, continuance, and normative commitment to the organization. Journal of Occupational Psychology, 63, 1-18.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. New York: Freeman.
Cherian, J., & Jacob, J. (2013). Impact of self-efficacy on motivation and performance of employees. International Journal of Business and Management, 8(14), 80.
Drafke, M. W., and S. Kossen. (2002). The Human Side of Organizations (8th ed.). New Jersey: Prentice-Hall.
Farid, H., Z. Izadi, I. A. Ismali, & F. Alipour. (2015). Relationship between quality of work-life and organizational commitment among lectures in a Malaysian public research university. The Social Science Journal, 52, 54-61.
Halbesleben, J. R. (2010). A meta-analysis of work engagement: Relationships with burnout, demands, resources, and consequences. Work engagement: A handbook of essential theory and research, 8(1), 102-117.
Huse, E. & Cumming, T. (1985). Organization Development and Change. New York: West Publishing.
Luthans, F., Youssef, C. M., & Avolio, B. J. (2007). Psychological Capital: Developing the Human Competitive Edge. Oxford, England: Oxford University Press.
Mowday, R. T., Steers, R. M., & Porter, L. W. (1979). The measurement of organizational commitment. Journal of Vocational Behavior, 14(2), 224–247.
Steers, R. M. (1977). Organizational Effectiveness. Santa Monica: Goodyear Publishing Company.
Werther, W. B., & Davis, K. (1989). Human resources and personnel management. Harper San Francisco.
Translated Thai References
Dabsungnoen, W. (2011). Quality of work life, organizational commitment, work empowerment, and quality of service of the operative professional nurses. Master of Arts (Industrial and Organizational Psychology), Thammasat University. (in Thai)
Yodrakang, J. (2011). Study of the effect of job resources and personal resources model on the personal initiative through the mediating role of work engagement. A thesis for Master of Art. Thammasat University. (in Thai)
