ปัจจัยการบริหารจัดการที่มีผลต่อความรับผิดชอบต่อสังคมของธุรกิจ
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัย เรื่อง ปัจจัยการบริหารจัดการที่มีผลต่อความรับผิดชอบต่อสังคมของธุรกิจ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา สภาพปัจจุบันของปัจจัยการบริหารจัดการ ได้แก่ ผู้นําที่รับผิดชอบต่อสังคม การสื่อสารเชิงกลยุทธ์ และการมีส่วนร่วมของ พนักงาน และความรับผิดชอบต่อสังคมของธุรกิจ วิธีดําเนินการวิจัย ใช้วิธีศึกษาเอกสาร และสัมภาษณ์เชิงลึก คณะ กรรมการบริหาร และพนักงาน บริษัท ซี.ไอ.กรุ๊ป จํากัด (มหาชน) รวมจํานวน 19 คน ผลการศึกษาที่สําคัญ พบว่า ผู้นํา ของ บริษัท ซี.ไอ.กรุ๊ป จํากัด (มหาชน) มีค่านิยม และวิสัยทัศน์ในด้านความรับผิดชอบต่อสังคม มีการกําหนดนโยบาย ความรับผิดชอบต่อสังคม โดยสื่อสารกลยุทธ์การดําเนินการต่อพนักงานอย่างสม่ําเสมอ ส่งผลให้พนักงานมีค่านิยมในความ รับผิดชอบต่อสังคม และเข้ามีส่วนร่วมในการดําเนินการ ทําให้การดําเนินการความรับผิดชอบต่อสังคมของธุรกิจประสบ ความสําเร็จ โดยสามารถรับรู้ได้จากผลการดําเนินการความรับผิดชอบทางด้านเศรษฐกิจ ด้านกฎหมาย ด้านจริยธรรม และด้านการให้เพื่อสังคม ซึ่งคณะกรรมการกํากับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย หรือกลุ่มธุรกิจต่างๆ สามารถนําผลการศึกษานี้ไปพัฒนาแนวนโยบาย และคู่มือการปฏิบัติในการขับเคลื่อนความรับผิดชอบ ต่อสังคมของธุรกิจประเภทต่างๆ ได้
Article Details
บทความที่ปรากฏในวารสารนี้ เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ซึ่งสมาคมนักวิจัยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป การนำเสนอผลงานวิจัยและบทความในวารสารนี้ไปเผยแพร่สามารถกระทำได้ โดยระบุแหล่งอ้างอิงจาก "วารสารสมาคมนักวิจัย"
เอกสารอ้างอิง
คณะทํางานส่งเสริมความรับผิดชอบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อมของบริษัทจดทะเบียน. (2553). เข็มทิศธุรกิจเพื่อสังคมกรุงเทพฯ :
บุญศิริการพิมพ์ บริษัท ซี.ไอ.กรุ๊ป จํากัด (มหาชน) (2559) รายงานประจําปี, ปทุมธานี
ปวาฬ ชลศรานนท์ และ พิพัฒน์ นนทนาธรณ์. (2559). ภาวะผู้นําเชิงกลยุทธ์ ความรับผิดชอบต่อสังคม และภาพลักษณ์องค์การของพนักงาน บริษัท เวิร์คพอยท์ เอ็นเทอร์เทนเมนท์ จํากัด (มหาชน): การวิเคราะห์เส้นทาง, สมาคมนักวิจัย, 21(3), 111-122
พิพัฒน์ นนทนาธรณ์. (2558) อิทธิพลของภาวะผู้นําที่รับผิดชอบต่อสังคมและพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีขององค์การที่ส่งผลต่อการมีส่วนร่วมในกิจกรรมด้านความรับผิดชอบต่อสังคมของพนักงานธนาคารออมสิน,
สมาคมนักวิจัย 20(3), 5171.(2559), การจัดการความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์การ; การสร้างข้อได้เปรียบในการแข่งขันอย่างยั่งยืน กรุงเทพฯ : พิมพ์ดีการพิมพ์
พิพัฒน์ นนทนาธรณ์ และ สุรมน ไทยเกษม. (2560), อิทธิพลของภาวะผู้นําที่รับผิดชอบต่อสังคมและพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีขององค์การที่ส่งผลต่อการมีส่วนร่วมในกิจกรรมด้านความรับผิดชอบต่อสังคมของพนักงานธนาคารอาคารสงเคราะห์, สมาคมนักวิจัย, 22(1), 244-255.
วรพรรณ เอื้ออาภรณ์. (2555). DNA CSR แปปไทยๆ ตามกระแสโลก. กรุงเทพฯ : เซจอินเตอร์เนชั่นแนล
สถาบันพัฒนาธุรกิจอย่างยั่งยืน. (2556). ความรับผิดชอบต่อสังคมเพื่อความยั่งยืนขององค์กร, กรุงเทพฯ : ไอดี ออล ดิจิตอล พริ้นท์
อนันตชัย ยูรประถม. (2556 ก), แนวปฏิบัติด้านความรับผิดชอบต่อสังคม บริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทยกลุ่มอุตสาหกรรม : สินค้าอุตสาหกรรม, กรุงเทพฯ : คุณาไทย, (2556 ข), แนวปฏิบัติด้านความรับผิดชอบต่อสังคม บริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ เอ็ม เอ ไอ (MAI) กรุงเทพฯ : คุณาไทย
อนันตชัย ยูรประถม, จรัสวรรณ กิตติสุนทรากุล, วิชญ์พล บัญชาวชิระชัย, เสาวพร วิทยะถาวร, นรีรัตน์ สนธยาติ, และ จิวัสสา ติปยานนท์. (2557). ไขความหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืน, นนทบุรี : วนิดาการพิมพ์
References
Barnard, C. (1938). The functions of the executive. Retrieved October 28, 2016. from advisory.Blogspot.com.
Bartol, K., Martin, D., Tein, M. & Matthews, G. (2000). Management a Pacific Rim Focus. AUS: McGraw-Hill.
Black, J.S. & Porter, L.W. (2000). Management Meeting New Challenges. NJ: Practice - Hall.
Boone, L.E. & Kurtz, D.L. (1992). Management. USA: McGraw - Hill. Carroll, A.B. (2016). Carroll's pyramid of CSR: taking another look. International Journal of Corporate Social Responsibility. 1 (3). Retrieved November 27, 2017, from https://jcsr. Springeropen.com/ articles/10.1136/5 40991-016-()(4-6)
Cholsaranon, Pawal & Nonthanathorn, Phiphat. (2016). Strategic Leadership, Corporate Social Responsibility, and Corporate Image of Employees' of Workpoint Entertainment Public Company Limited: Path Analysis, Journal of the Association of Researchers. 21(3), 111-122. (in Thai).
C.I.Group Public Co., Ltd. (2016). Annual Report. Pathumthani. (in Thai). Cohen, J.M. & Uphoff, N.T. (1977). Rural development participation: Concepts and measures for project design implementation and evaluation. Rural Development Committee Center for International Studies, Cornell University. Retrieved June 20, 2017, from people. org/node/499235.
Commission of The European Communities. (2002). Communication from the commission concerning corporate social responsibility: A business contributions to sustainable development. Retrieved
February 8, 2017, from trade. etc.Europa. EU. Daft, R. L. (2006). The New Era of Management. China: South-Western. Eua-arporn, Voraparn. (2012). DNA CSR Thai Style: Following World's Trend. Bangkok: Sage International
Co., Ltd. (in Thai). Guidance on social responsibility. (2010). Switzerland: International Standard ISO 26000. Retrieved November 19, 2017, from up Baghdad. edu.iq.
Jamali, D. (2014). CSR in Developing countries through an Institutional Lens. Incorporate social responsibility and sustainability: Emerging trends in developing economics. Published online: October 8, 2014, 21-44. New EU definition of CSR mirrors Enterprise 2020 aspirations. (October 25, 2011). Retrieved September 28, 2016, from csreurope.org.
Nonthanathorn, Phiphat. (2016). Corporate Social Responsibility Management: Creating Sustainable Competitive Advantage. Bangkok: Pimdee Karim. (in Thai).
Nonthanathorn, Phiphat, and Thaikasame, Suramon. (2017). Influences of Social Responsible Leadership and Organizational Citizenship Behavior on CSR Activities Participation of Employees of Government Housing Bank. Journal of the Association of Researchers. 22(1), 244-255. (in Thai).
Quality (2008, May). Engineering Today, 6, (65). Retrieved January 4, 2017, from technology media. co. th.
Rademacher, L. & Remus, N. (2014). Correlating Leadership Style, Communication Strategy, and Management Fashion: An Approach to Describing the Drivers and Setting of CSR Institutionalization, in Raph Tench, William Sun, Brian Jones (ed.). Communicating Corporate Social Responsibility: Perspectives and Practice (Critical Studies on Corporate Responsibility, Governance and Sustainability, 6). Emerald Group Publishing Limited, 81-110.
Rudtanasudjatum, Koolarb. (2014). Target Group/Key Informants Design for Qualitative Research, Retrieved January 9, 2017, from priv.next.go.th. (in Thai). Strategic Communication Model. (n.d.). Insight experience. Retrieved December 1, 2017, from http://info. Insight-experience. com/strategic-communication-checklist. Journal of the Association of Researchers Vol.22 No.3 September - December 2017
Sustainable Business Development Institute. (2013). CSR for Corporate Sustainability. Bangkok: IDEOL Digital Print. (in Thai).
Thaipat, Bee, & Jim. (2006, March). "What is CSR?”. Thai CSR Network. Retrieved February 8, 2017, from thaicsr.com. Working Committee of Social and Environment Promotion of Listed Company" (2010). Business Compass for Society. Bangkok: Bunsiri Printing. (in Thai). Yoonprathom, Anantachai. (2013). Social Responsibility Best Practice for the Stock Exchange of Thailand Listed Companies in the Consumer Products Industry. Bangkok: Kunathai. (in Thai).
Social Responsibility Best Practices for the Listed Companies in the Market for Alternative Investment (MAI). Bangkok: Kunathai. (in Thai).
Yoonprathom, Anantachai., Kittisuntharakul, Jarasawan., Banchavachirachai, Vichapon., Vitthayathavorn, Saowaporn., Santhayati, Nareerat. & Thipayathanon, Jiwatsa. (2014). Meaning of Sustainable Development. Nonthaburi: Wanida Printing. (in Thai)