การพัฒนาสู่ความสําเร็จของนักกีฬากอล์ฟสตรีอาชีพไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเรื่อง “การพัฒนาสู่ความสําเร็จของนักกีฬากอล์ฟสตรีอาชีพไทย” มีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาปัจจัย ที่ทําให้เกิดลักษณะของการพัฒนาสู่ความสําเร็จของนักกีฬากอล์ฟสตรีอาชีพไทย 2) เพื่อวิเคราะห์ปัจจัยที่ทําให้เกิด ลักษณะของการพัฒนาความสําเร็จของนักกีฬากอล์ฟสตรีอาชีพไทย 3) เพื่อศึกษาเปรียบเทียบปัจจัยที่ทําให้เกิดลักษณะ ของการพัฒนาความสําเร็จของนักกีฬากอล์ฟสตรีอาชีพไทย ซึ่งผู้วิจัยได้นําผลการวิจัยจากวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการ สัมภาษณ์เชิงลึก และการสังเกตแบบมีส่วนร่วมและไม่มีส่วนร่วม จากผู้ให้ข้อมูลสําคัญที่เป็นผู้ให้ข้อมูลหลักเป็นการเลือก แบบเฉพาะเจาะจง ได้แก่ นักกีฬากอล์ฟสตรีอาชีพไทย จํานวน 5 คน และผู้ให้ข้อมูลรอง จํานวน 30 คน เพื่อสร้างความ น่าเชื่อถือของข้อมูล โดยมีเครื่องมือวิจัย ได้แก่ ผู้วิจัย แบบสัมภาษณ์เจาะลึกแบบมีโครงสร้าง เครื่องบันทึกเสียง สมุดจด บันทึก และกล้องถ่ายรูป ผลการศึกษา พบว่า ปัจจัยทําให้เกิดลักษณะของการพัฒนาสู่ความสําเร็จของนักกีฬากอล์ฟสตรี อาชีพไทย ได้แก่ การฝึกซ้อม พรสวรรค์ การสื่อสาร สุขภาพร่างกาย จิตใจ และอารมณ์ ที่ปรึกษาทางจิตวิทยา โค้ช/พี่เลี้ยง วิทยาศาสตร์การกีฬา การสนับสนุนจากภาคเอกชน การสนับสนุนจากครอบครัว นอกจากนี้กระทรวงการท่องเที่ยวและ กีฬา ก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2545 เป็นระยะเวลากว่า 15 ปีที่ผ่านมา เกิดเป็นปรากฏการณ์ช้าๆ ที่มีนักนักกีฬา กอล์ฟสตรีอาชีพไทยประสบความสําเร็จ แต่ไม่ได้นํามาศึกษาถึงปัจจัยที่ทําให้เกิดลักษณะของการพัฒนาสู่ความสําเร็จของ นักกีฬากอล์ฟสตรีอาชีพไทย และงานวิจัยได้ค้นพบอีกว่า ความสําเร็จของนักกอล์ฟอาชีพไม่ขึ้นอยู่กับการสนับสนุนจาก ภาครัฐ และหน่วยงานภาครัฐไม่มีนโยบายที่สนับสนุนการพัฒนาสู่ความสําเร็จของนักกอล์ฟสตรีอาชีพไทยอย่างเป็นรูปธรรม แต่ความสําเร็จมาจากการสนับสนุนของครอบครัว ซึ่งเป็นความสําเร็จที่ทําประโยชน์ในการสร้างรายได้และการสร้างชื่อเสียง ให้กับประเทศ กล่าวคือ รัฐประเทศชาติได้ประโยชน์จาก “ประชารัฐ” ข้อเสนอแนะ: หน่วยงานภาครัฐควรให้ความสําคัญ ในการสร้างและพัฒนาสู่ความสําเร็จของนักกีฬากอล์ฟอาชีพไทย และ หน่วยงานภาครัฐจึงควรที่จะมีการกําหนดนโยบาย เชิงรุกในการพัฒนานักกีฬากอล์ฟสตรีอาชีพไทย
Article Details
บทความที่ปรากฏในวารสารนี้ เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ซึ่งสมาคมนักวิจัยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป การนำเสนอผลงานวิจัยและบทความในวารสารนี้ไปเผยแพร่สามารถกระทำได้ โดยระบุแหล่งอ้างอิงจาก "วารสารสมาคมนักวิจัย"
เอกสารอ้างอิง
จิรศักดิ์ จิยะนันทน์ และคณะ (2545). องค์การและการจัดการฉบับสมบูรณ์, กรุงเทพฯ: ธรรมสาร
ฉัตรตระกูล ปานอุทัย และคณะ. (2554). การสร้างแบบประเมินความสามารถในการเป็นนักกีฬากอล์ฟเยาวชนสมัครเล่น วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการกีฬา, 11(1), 102 203
ชัยอนันต์ สมุทวณิช. (2541). ประชารัฐกับการเปลี่ยนแปลง. สถาบันนโยบายศึกษากรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย,
ปฐม มณีโรจน์ และ อุมาหฤทัย วรรณศรี. (2554). สาธารณคดี: ภาครัฐในมุมมองของกฎหมายการเมือง และการบริหาร กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์สุภาพรการพิมพ์
บุญธรรม ก็จปรีดาบริสุทธิ์. (2551). คู่มือการวิจัย: การเขียนรายงานการวิจัยและวิทยานิพนธ์, พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ มหาวิทยาลัยมหิดล.
วรเดช จันทรศร. (2555), ปรัชญาของการบริหารภาครัฐแนวใหม่: ทฤษฎี องค์ความรู้ และการปฏิรูป กรุงเทพมหานคร ห้างหุ้นจํากัดสหายบล็อกและการพิมพ์
อดิเรก เยี่ยมบุญญะ. (2555), ประสิทธิผลการบริหารการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย: กรณีการส่งเสริมกีฬากอล์ฟ วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์
Aitken, Vicki J. (1999). Match Play and Stroke Play Myths: Do Elite Amateur Golfers Play the Course or the Person. Sciences and Golf 3. Illinois: Human Kinetics.
Ames, C., & Archer, J. (1987). Mothers' Beliefs About the Role of Ability and Effort in School Learning. Journal of Educational Psychology, 79 (4): 409-414.
Bateman, T. S., & Snell, S. A. (1999). Management Building Competitive Advantage (4th ed.). Boston: Irwin McGraw-Hill.
Brides, J., & Roquemore, L. (2001). Management: Building a competitive advantage (4th ed.). ESM Books.
Caplan, G. (1976). Support systems and community mental health. New York: Behavioral Publication. Chalofsky, N. (2003). An emerging construct for meaningful work. Journal of Human Resources Development International, 6(1), 69 - 83.
Dunn, John G.H.; & Dunn, Janice Causgrove. (1999). Goal Orientations, Perceptions of Aggression, and Sportspersonship in Elite Male Youth Ice Hockey Players. Journal of The Sport Psychologist, 13(2), 183-2000,
Gottlieb, B. H. (1978). The development and application of a classification scheme of informal helping behaviors. Canadian Journal of Behavioural Science, 10(2), 105-115.
Gill, D. (2000). Psychological Dynamics of Sport and Exercise. Illinois: Human Kinetics. Heider, Fritz. (1958). The Psychology of interpersonal Relations. New York: Wiley. House, J. S. (1981). Work stress and social support. MA: Addison-Wesley.
Holt, Nicholas L.; et al. (2009). Youth Sports Parenting Styles and Practices. Journal of Sport and Exercise Psychology. 31(3), 37-59.
Jiyanan Jirasak. (2002). Organization and Management (Complete Issue). Bangkok: Thammasat. (in Thai).
Kitpreedaborisut Boontham. (2008). Handbook: Writing of Research and Dissertation (0th edition). Bangkok: Mahidol University. (in Thai).
Maneeroj Prathom and Wannasri Umaharuethai. (2011). Public case: Law Politics and management. Bangkok: Supapornkarnpim. (in Thai).
Maslow, Abraham. (1970). Motivation and Personality. New York: Harper and Row Publishers.
McClelland David.C. (1973). Testing for Competency rather than for Intelligence. American Psychologist, 28(2),1-24
Panther Chattakul., Et al. (2001). The construction of performance assessment form for amateur golfers.Journal of Sports Science and Technology (SST), 11(1), 192-203. (in Thai).
Pensgaard, A.M.; Roberts, G.C. Elite Athletes's Experiences of the Motivation Climate: The Coach Matters. Scandinavian Journal of Medicine & Science in Sports. 12(3), 54-59.
Pilisuk, M. (1982). Delivery of social support: Social innovation. American Journal Orthopsychiatry, 52(2), 20-28.
Pithapornchaikul unit (2006). Goal Orientation Influenced for Participated in the Thailand University Games of the intercollegiate Athletes Motivation. The thesis of Doctor Degree. (in Thai).
Roberts, Glyn C. (2003). Motivation in Sport: Understanding and Enhancing the Motivation and Achievement of Children. In R.N. Singer, M. Murphey, & L.K. Tennant (Eds.), Handbook of Sport Psychology issues (pp. 239-252).
New Your: Macmillan. Roger Buckley & Jim Caple. (2009). The Theory and Practice of Training (6th Edition). London and Philadelphia: Kogan page.
Steven R. Covey. (2013). The 7 Habits of Highly Effective People: Powerful Lessons in Personal Change. New York: Harcourt Brace Jovanovich, Inc.
Stone, D.N., Deci, E. L., & Ryan, R. M. (2008). Beyond Talk: Creating Anonymous Motivation Through Self-Determination Theory. The University of Kentucky.
Sumudhavanija Chai-Anan. (1998). Civil State VS Change. Academic Institution. Bangkok: Chulalongkorn University Printing House. (in Thai).
Vroom, Victor H., and Arthur G. Jago. (1988). The New Leadership: Managing Participation in Organizations. : Prentice - Hall, Inc. Yeambunya Adirek. (2012). Management Effectiveness of the Tourism Authority of Thailand: The Promotion of Golf. Journal of Valaya Alongkorn Rajabhat University, 7(3), 238-249. (in Thai).
