ปัจจัยความสำเร็จในการจัดการเรียนรู้ออนไลน์ของครูระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการจัดการเรียนรู้ออนไลน์ และ 2) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยที่ส่งผลต่อการจัดการเรียนรู้ออนไลน์ของครูโรงเรียนสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ครูที่ปฏิบัติการสอนในระดับการศึกษาขั้นพื้นฐานทั่วประเทศ จำนวน 400 คน และดำเนินการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม เก็บรวบรวมด้วยการใช้แบบสอบถามออนไลน์ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการหาค่าจำนวน ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบสมมติฐานความสัมพันธ์ของรูปแบบการจัดการเรียนรู้กับปัจจัยความสำเร็จในการจัดการเรียนรู้ด้วยการทดสอบไคสแคว์ ผลการวิจัย พบว่า 1) เครื่องมือที่ใช้ในระบบการจัดการเรียนรู้เพื่อมอบหมายงาน การบ้าน โครงการ การติดต่อสื่อสารกับผู้เรียน การบรรยายและจัดกิจกรรมการเรียนรู้ การเพิ่มเติมแหล่งข้อมูลต่างๆ เพื่อเสริมความรู้ และการตรวจประเมินผลการเรียนรู้ที่พบมากที่สุด ได้แก่ ห้องสนทนา กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่ใช้สื่อสังคมออนไลน์เป็นเครื่องมือในการจัดการเรียนออนไลน์ กิจกรรมในการจัดการเรียนการสอนออนไลน์ส่วนใหญ่ ได้แก่ กิจกรรมแบบฝึกหัดหลังการเรียน รวมทั้งการมอบหมายงานหลังการเรียนร้อยละ 31.50 2) ระดับความสำเร็จในการจัดการเรียนรู้ออนไลน์ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก (ค่าเฉลี่ย = 3.95, SD = .661) 3) ผลการทดสอบสมมติฐานความสัมพันธ์ของรูปแบบการจัดการเรียนรู้กับปัจจัยความสำเร็จในการจัดการเรียนรู้ พบว่า ปัจจัยความสำเร็จในการจัดการเรียนรู้ออนไลน์ด้านการวิเคราะห์ ด้านการออกแบบและพัฒนา และด้านการประเมิน มีความสัมพันธ์กับเครื่องมือที่ใช้ในระบบการจัดการเรียนรู้ เครื่องมือสื่อสังคมออนไลน์ และกิจกรรมการเรียนรู้ที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05
Article Details
บทความที่ปรากฏในวารสารนี้ เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ซึ่งสมาคมนักวิจัยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป การนำเสนอผลงานวิจัยและบทความในวารสารนี้ไปเผยแพร่สามารถกระทำได้ โดยระบุแหล่งอ้างอิงจาก "วารสารสมาคมนักวิจัย"
เอกสารอ้างอิง
จินตวีร์ คล้ายสังข์. (2554). อีเลิร์นนิง เว็บไซต์ & คอร์สแวร์ : ปัจจุบันและทิศทางในอนาคต. เอกสารประกอบการบรรยายการประชุมวิชาการระดับชาติด้านอีเลิร์นนิง ประจำปี 2554 อาคาร 9 อิมแพค เมืองทองธานี.
ฐาปนีย์ ธรรมเมธา. (2557). อีเลิร์นนิง: จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: บริษัท สหมิตรพริ้นติ้งแอนด์พับลิสชิ่ง จำกัด.
ถนอมพร เลาหจรัสแสง. (2545). Desiging e-Learning หลักการออกแบบและการสร้างเว็บเพื่อการเรียนการสอน. กรุงเทพฯ: ศูนย์หนังสือแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทรงลักษณ์ สกุลวิจิตร์สินธุ. (2560). การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ เพื่อการเรียนรู้ร่วมกันทางออนไลน์. Veridian E-Journal ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ. 10 (2): 437-450.
ปัณฑิตา อินทรักษา. (2562). การจัดการเรียนรู้ด้วยสื่อสังคมออนไลน์. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 21 (4): 357-365.
วีซานา อับดุลเลาะ และ วุฒิชัย เนียมเทศ. (2563). การจัดสภาพแวดล้อมการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 “แนวคิด ทฤษฎี และแนวทางปฏิบัติ". วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 7 (2) กรกฎาคม – ธันวาคม: 227-246.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ. (2563). แนวทางการจัดการเรียนการสอนของโรงเรียนสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานในสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID 19) ปีการศึกษา 2563. สืบค้นวันที่ 31 มกราคม 2564 จาก http://www.ptnpeo.moe.go.th/ptn2019/document/5524
Clark, C.R., & Mayer, E.R. (2003). e-Learning and the science of instruction. San Francisco: John Wiley and Son.
Khan, B. H. (1997). Web-based instruction. Englewood Cliffs, NJ: Educational Technologies Publications.
Richy, R. (1986). Theoretical and Conceptual Bases of Instructional Design. New York: Nicholas Publishing.
Sara, Al-Oraini. (2008). Learning Skills for Distance Learners: Providing 21st Century Learning Support. The Egyptian Assembly of the read the and knowledge 85.
Translated Thai References
Jintavee Khlaisang. (2011). E-Learning Website & Courseware: Current and Future Trends. Proceeding National Conference on E-Learning 2011 Impact Muang thong Thani.
Office of the Basic Education Commission, Ministry of Education. (2020). Guidelines for teaching and learning of schools under the Office of the Basic Education Commission in the Situation of the Coronavirus Disease 2019. Searched on 31 January 2021 from http://www.ptnpeo.moe.go.th/ptn2019/ document/5524
Pundita Intharaksa. (2019). Learning Management with Social Media. Journal of Education, Naresuan University. 21 (4): 357-365.
Songlak Sakulwichitsintu. (2017). Using Information Technology for Online Collaborative Learning. Veridian E-Journal, Silpakorn University. 10 (2): 437-450.
Thanomporn Laohajarassaeng. (2002). Designing e-Learning Principles and Ancestors. Bangkok: Chulalongkorn University Book Press.
Thapanee Thammametha. (2014). e-Learning: from theory to practice. Bangkok: Sahamitr printing and Publishing, Co, Ltd.
Wisana Abdulloh and Wuttichai Niemted. (2020). Arrangement of Learning Environment to Promote Learning Skills in the 21st Century “Concept Theory and Practice”. Princess of Naradhiwas University Journal of Humanities and Social Sciences, 7(2) July - December: 227-246.
