การคุ้มครองผู้บริโภคจากอาหารที่ก่อให้เกิดภูมิแพ้

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการคุ้มครองผู้บริโภคจากอาหารที่ก่อให้เกิดภูมิแพ้
ว่ามีการคุ้มครองผู้บริโภคจากสารก่อภูมิแพ้อาหาร ทั้งอาหารในภาชนะบรรจุและอาหารที่ไม่ได้อยู่ในภาชนะบรรจุว่ามีมาตรการอย่างไร ซึ่งจากการศึกษาพบว่าในกฎหมายประเทศไทยมีประกาศกระทรวงสาธารณสุข (ฉบับที่ 384) พ.ศ. 2560 เรื่องการแสดงฉลากของอาหารในภาชนะบรรจุ(ฉบับที่ 2) กำหนดให้แสดงข้อความว่า “ข้อมูลสำหรับผู้แพ้อาหาร : มี...” กรณีมีการใช้เป็นส่วนประกอบของอาหาร หรือ “ข้อมูลสำหรับ
ผู้แพ้อาหาร : อาจมี...” กรณีมีการปนเปื้อนในกระบวนการผลิตแล้วแต่กรณี โดยความที่เว้นไว้ให้ระบุประเภทหรือชนิดของสารก่อภูมิแพ้หรือสารที่ก่อภาวะภูมิไวเกิน และมีประกาศกระทรวงสาธารณสุข
(ฉบับที่ 384) พ.ศ.2560 เรื่องการแสดงฉลากอาหารไม่มีกลูเตน กำหนดลักษณะอาหารที่มีโปรตีน
ในเมล็ดธัญพืชบางชนิดที่จะกล่าวอ้างว่า “ไม่มีกลูเตน” และมีบทกำหนดโทษตามมาตรา 51
แห่งพระราชบัญญัติอาหาร พ.ศ. 2522 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ที่บัญญัติไว้ว่า“ผู้ใดฝ่าฝืนประกาศซึ่งออกตามมาตรา6 (10) ต้องระวางโทษปรับไม่เกินสามหมื่นบาท” ซึ่งตัวประกาศกระทรวงสาธารณสุขทั้งสองนั้น
ไม่ครอบคลุมถึงอาหารที่ไม่ได้อยู่ในภาชนะบรรจุ และยังไม่ครอบคลุมถึงวิธีการแสดงการแจ้งเตือน
สารก่อภูมิแพ้อาหารในรูปแบบสัญลักษณ์ รวมถึงการแก้ไขเพิ่มเติมสารก่อภูมิแพ้อาหารที่กำหนด
ให้แจ้งเตือนด้วย ตลอดถึงความไม่ได้สัดส่วนของการกำหนดโทษในการลงโทษผู้ที่ฝ่าฝืน และความชัดเจนในส่วนการเรียกคืนผลิตภัณฑ์อาหาร(Food Recall) ที่ฝืนกฎหมายการคุ้มครองผู้บริโภคที่มีสารก่อภูมิแพ้อาหาร ทั้งนี้ ได้ทำการวิเคราะห์เปรียบเทียบกฎหมายของประเทศไทยกับกฎหมายต่างประเทศ ได้แก่ ประเทศสหรัฐอเมริกา กลุ่มประเทศสหภาพยุโรป และประเทศออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ จึงพบว่ากฎหมายของประเทศไทยด้านการคุ้มครองผู้บริโภคจากสารก่อภูมิแพ้อาหารยังไม่ครอบคลุมเพียงพอที่จะคุ้มครองผู้บริโภคจากสารก่อภูมิแพ้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ จึงเห็นควรมีการปรับปรุงและแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมาย
ในส่วนที่เกี่ยวข้องต่อไป