ความฉลาดทางสังคมและพฤติกรรมเอื้อต ่อสังคมของนิสิต คณะสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาระดับความฉลาดทางสังคม และระดับพฤติกรรมเอื้อต่อสังคมของนิสิต คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบพฤติกรรมเอื้อต่อสังคมของนิสิตคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ตามปัจจัยส่วนบุคคล 3) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความฉลาดทางสังคมกับพฤติกรรม เอื้อต่อสังคมของนิสิตคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้เป็นนิสิตคณะ สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ จำนวน 616 คน
ผลการวิจัยพบว่า 1) นิสิตคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ มีความฉลาดทางสังคม และพฤติกรรม เอื้อต่อสังคมอยู่ในระดับค่อนข้างสูง 2) นิสิตคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ที่มีเพศและภาควิชาแตกต่างกัน มีพฤติกรรมเอื้อต่อสังคมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 01 ตามลำดับและนิสิตคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ที่มีชั้นปีที่ศึกษา เกรดเฉลี่ยสะสม ภาคที่ศึกษา รายได้ของนิสิต การเข้าร่วมกิจกรรม ลำดับ การเกิดแตกต่างกัน มีพฤติกรรมเอื้อต่อสังคมไม่แตกต่างกันและ 3) ความฉลาดทางสังคมมีความสัมพันธ์ทางบวกกับ พฤติกรรมเอื้อต่อสังคมของนิสิตคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 001
Article Details
บทความที่ปรากฏในวารสารนี้ เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ซึ่งสมาคมนักวิจัยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป การนำเสนอผลงานวิจัยและบทความในวารสารนี้ไปเผยแพร่สามารถกระทำได้ โดยระบุแหล่งอ้างอิงจาก "วารสารสมาคมนักวิจัย"
เอกสารอ้างอิง
มิราภา เต็งไตรรัตน์ และคณะ (2544), จิตวิทยาทั่วไป พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ธีรพัฒน์ วงศ์คุ้มสิน (2558). การแนะแนวกับคุณภาพชีวิต: หน่วยที่ 8 ทักษะชีวิตกับการพัฒนาคุณภาพชีวิต นนทบุรี มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
นพมาศ กุ้งพระ (2553). จิตวิทยาสังคม. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์. (2547), ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์, กรุงเทพมหานคร: จามจุรีโปรดักท์, บริษัท
แอดวานซ์ อินโฟร์เซอร์วิส จำกัด (มหาชน) ปาริชาต เทพอารักษ์ และ อมราวรรณ ทิวถนอม. (2550). “สุขภาวะของคนไทย จุดเริ่มต้นของความอยู่เย็นเป็นสุข.” วารสารเศรษฐกิจและสังคม 44 (1): 12-17 ประณต เค้าม. (2549). จิตวิทยาวัยรุ่น กรุงเทพฯ : ภาควิชาจิตวิทยา คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ วนิษาเรช. (2550) อัจฉริยะสร้างได้, กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์เรศ วัลลภา เทพหัสดิน ณ อยุธยา (2538), งานบุคลากรนิสิตนักศึกษา, กรุงเทพมหานคร, ภาควิชาอุดมศึกษา คณะครุศาสตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
(2543). การพัฒนานิสิตนักศึกษา กรุงเทพมหานคระ ภาควิชาอุตมศึกษา คณะครุศาสตร์จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา (2556). แผนพัฒนาการศึกษาระดับอุดมศึกษา ฉบับที่ 11 (พ.ศ. 2555-2559) กรุงเทพมหานคร, โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย (2552) พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) และ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2553 กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ
อารี พันธ์มณี (2542) จิตวิทยาการเรียนการสอน.กรุงเทพมหานคร:บริษัท ต้นอ้อ 1999 จำกัด Albrecht, Karl.(2006). Social Intelligence The New Science of Success. San Francisco: Jossey-Bass A Wiley Imprint!
Baron, Robert A. N. R. Branscombe and D. Byre.(2008). Social Psychology.121 ed. United States:
Pearson.
Eisenberg, Nancy, E. Cameron and K. Tryon (1984). Development and Maintenance of Prosocial Behavior: International Perst ves on Positive Morality. New York: Plenum Press. Feldman, Kenneth Aand Theodore, M.N. (1970). The Impact of College Students.San Francisco: Jossey-Bass Inc.
Fiske, T. (2004). Social Beings Core Motives in Social Psychology, Princeton: Wiley& Sons, Inc. Gibbs, C. (2003). Moral Development and Reality. London: Sage Publications.
Goleman, Danial. (2006). Social Intelligence. London: Random House Group Limited. Kihlstrom. J.F. & Cantor, N. (2000). Social Intelligence in: Sternberg,RJ. (Ed.). Handbookof Intelligence. 214 ed. Cambridge: Cambridge University Press.
Komninos, Thalia. (2009). Prosocial Behavior as A Moderator of The Relationship between Spirituality and Subjective Well-Being. Doctor of Philosophy Thesis in Psychology, Fordham University. Meijs, N., Cillessen, Antonius, H. N., Scholte, RH., Segers, J.E., and Spijkerman, R. (2010). "Social intelligence and academic achievement as predictors of adolescent popularity" Journal Youth Acicolescence. Jar) ; 39(1); 62-72.
