ปัญหาในทางทฤษฎีเกี่ยวกับคำมั่นว่าจะทำสัญญา : ศึกษากรณีคำมั่นจะให้เช่าทรัพย์

บทคัดย่อ

คำมั่นว่าจะทำสัญญาเป็นการแสดงเจตนาเพื่อทำนิติกรรมอย่างหนึ่งในกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ของไทย แม้ว่าจะปรากฏบทบัญญัติในเรื่องของคำมั่นว่าจะทำสัญญาสำหรับเอกเทศสัญญาบางลักษณะ แต่กลับไม่พบว่ามีบทบัญญัติที่เป็นหลักเกณฑ์ทั่วไปในเรื่องของคำมั่นว่าจะทำสัญญาเอาไว้ จึงทำให้การปรับใช้และตีความกฎหมายในเรื่องดังกล่าวเกิดจากความเห็นส่วนตนของนักกฎหมาย และโดยคำพิพากษาของศาล ทำให้ความเข้าใจเกี่ยวกับลักษณะ สถานะ และผลทางกฎหมายของคำมั่นว่าจะทำสัญญาไปคล้ายคลึงกับการแสดงเจตนาประเภทอื่น นั่นคือ การแสดงเจตนาทำคำเสนอ นอกจากนี้ ในส่วนของศาลเองก็ได้มีการปรับใช้กฎหมายตีความขยายขอบเขตของคำมั่นว่าจะทำสัญญาให้สามารถปรากฏในเอกเทศสัญญาลักษณะอื่น ๆ นอกจากที่ปรากฏบทบัญญัติในกฎหมายโดยอาศัยหลักอิสระทางแพ่งนั่นคือ ในเรื่องของคำมั่นว่าจะให้เช่าทรัพย์ และยังพบปัญหาความไม่ชัดเจนในการปรับใช้กฎหมายเช่นในบางกรณีที่ผู้แสดงเจตนาใช้ถ้อยคำในการแสดงเจตนาในทำนองเดียวกัน แต่ศาลกลับมีการใช้ดุลพินิจในการวินิจฉัยที่แตกต่างกัน ก่อให้เกิดความไม่แน่นอนในการปรับใช้กฎหมาย ซึ่งหากมีการศึกษา
อย่างถูกต้อง จะนำมาซึ่งความเข้าใจเจตนารมณ์ของกฎหมาย และนำไปสู่การปรับใช้กฎหมายที่เป็นธรรม 
โดยในการศึกษาปัญหาดังกล่าวจะทำการวิเคราะห์เปรียบเทียบกฎหมายทั้งจากกฎหมายไทย และกฎหมายของต่างประเทศ และค้นคว้าเอกสาร หนังสือกฎหมาย บทความวิชาการ งานวิจัย และความเห็นของนักกฎหมายเพื่อนำมาวิเคราะห์หาข้อสรุปและข้อเสนอแนะเพื่อจะนำมาแก้ไขปัญหาต่อไป