การส่งเสริมประชาธิปไตยในประเทศไทย

บทคัดย่อ

บทความปริทรรศน์ได้ศึกษาว่าประเทศไทยถูกปกครองด้วยระบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์มาตั้งแต่อดีตจนถึงปี พ.ศ.๒๔๗๕.  หลังจากนั้นเป็นต้นมา จึงได้เปลี่ยนการปกครองจากระบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์เป็นระบอบประชาธิไตย ในบริบทของรัฐศาสตร์ คำว่าประชาธิปไตย ได้รับการยอมรับว่าเป็นระบบที่ดีที่สุดที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนเปลี่ยนสถานการณ์ที่เลวร้ายของประเทศไปสู่สถานการณ์ที่ดีขึ้น เพราะฉะนั้น แนวคิดประชาธิปไตยจึงได้ถูกนำมาใช้มากกว่า ๘๐ ปี สำหรับการพัฒนาประเทศไทย. อย่างไรก็ตาม แนวคิดเรื่องนี้ได้ถูกทำให้สะดุดไม่ดำเนินต่อเนื่องมาจากปัญหาต่าง ๆ มากมายจนทำให้เกิดการหยุดยั้งในการพัฒนาระบอบประชาธิปไตย เพราะฉะนั้น แนวคิดเรื่องการส่งเสริมประชาธิปไตยในประเทศไทยจึงกลายเป็นตัวชี้วัดในการนำพาประเทศไทยไปสู่ประเทศที่พัฒนาภายใต้ระบอบประชาธิปไตย. ตัวชี้วัดดังกล่าวก็คือ 1) การไม่ซื้อสิทธิ์ขายเสียง 2) การต่อระบบคอร์รัปชั่น
3) การไม่สนับสนุนระบบอุปถัมภ์ 4) การต่อต้านระบบพรรคพวก พวกพ้อง 5) การปฏิบัติตามหลักธรรมาภิบาล
6) การบังคับใช้กฎหมายเพื่อลงโทษผู้กระทำความผิดอย่างเคร่งครัด 7) การลงนามปฏิญญาร่วมกันในการปกป้องระบอบประชาธิปไตย พบว่าในระยะทางที่ยาวนานของประชาธิปไตย, ประชาชนในประเทศจะต้องรู้เรียนในการอดทน อดกลั้นเพื่อที่จะสนับสนุนให้ประชาธิปไตยมั่นคง. ในขณะเดียวกัน การเคารพกฎกติกาและปฏิบัติตามหลักของประชาธิปไตยรวมทั้งไม่ทำลายกระบวนการในระบอบประชาธิปไตย จึงจะเป็นปัจจัยที่สำคัญ ที่ส่งเสริมประเทศให้เป็นประชาธิปไตยและเข้าไปอยู่ในสถานะประเทศที่พัฒนาแล้วเหมือนกับประเทศอื่น ๆ ในที่สุด