ปัจจัยที่ส่งผลต่อการบริหารโรงเรียนเพื่อความเป็นพลเมืองในศตวรรษที่ 21 ของโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพที่พึงประสงค์ของการบริหารโรงเรียนเพื่อความเป็นพลเมืองในศตวรรษที่ 21 ของโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร และ 2) ศึกษาปัจจัยส่งผลต่อการบริหารโรงเรียนเพื่อความเป็นพลเมืองในศตวรรษที่ 21 ของโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่างในการวิจัย ได้แก่ ครูโรงเรียนมัธยมศึกษาในสังกัดกรุงเทพมหานคร จำนวน 364 คน ซึ่งได้มาจากการสุ่มอย่างง่าย โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า สภาพที่พึงประสงค์ของการบริหารโรงเรียนในภาพรวมมีความต้องการอยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.45 และสภาพแวดล้อมภายนอกของการบริหารงานที่ส่งผลต่อการบริหารโรงเรียนเพื่อความเป็นพลเมืองในศตวรรษที่ 21 ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.34 ข้อเสนอแนะ ผู้บริหารโรงเรียนสามารถนำผลการวิจัยไปในการพัฒนาผู้เรียนด้านความเป็นพลเมืองในศตวรรษที่ 21 ด้วยการวางแผนระสั้น ระยะกลาง ระยะยาว โดยการออกแบบและจัดทำข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ บริหาร จัดการเทคโนโลยีที่มีอยู่ให้เกิดประโยชน์สูงสุด ผู้บริหารโรงเรียนส่งเสริมนโยบายการจัดทำแผนการเรียนรู้มุ่งพัฒนาให้ผู้เรียนมีความเป็นพลเมืองของโลก พลเมืองของชาติ พลเมืองของดิจิทัล ส่งเสริมการนำเทคโนโลยีมาประยุกต์ใช้ในการเรียนการสอนรูปแบบ Smart Classroom เพื่อการเข้าถึงเนื้อหาแบบเรียนรูปแบบใหม่ ส่งเสริมการนำเทคโนโลยีมาประยุกต์ใช้สำหรับการเรียนรู้ด้วยตนเองควรมีการวิจัยเชิงลึกเกี่ยวกับการจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาความเป็นพลเมืองของโลก และการพัฒนาหลักสูตรของโรงเรียนที่เหมาะสมกับบริบทหรือวิสัยทัศน์ของโรงเรียน โดยเพิ่มบทบาทความเป็นพลเมืองดิจิทัล
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ปรากฏในวารสารนี้ เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ซึ่งสมาคมนักวิจัยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป การนำเสนอผลงานวิจัยและบทความในวารสารนี้ไปเผยแพร่สามารถกระทำได้ โดยระบุแหล่งอ้างอิงจาก "วารสารสมาคมนักวิจัย"
เอกสารอ้างอิง
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2545). ทฤษฎีการประเมิน. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์.
Bennett, S., et al. (2008). The 'digital natives' debate: A critical review of the evidence. British Journal of Educational Technology, 39(5), 775-786. https://doi.org/ 10.1111/j.1467-8535.2007.00793.x.
Best, J., W. (1970). Research in Education. New Jersey: Prentice-Hill.
Candy, P., C. (2000). Knowledge navigators and lifelong learners: Producing graduates for the information society. Higher Education Research & Development, 19(3), 261-277.
Hague, C., & Payton, S. (2010). Digital literacy across the curriculum. Bristol: Futurelab.
Hinduja, S., & Patchin, J. W. (2014). Cyberbullying prevention and response: Expert perspectives. Routledge.
Jenkins, H., et al. (2009). Confronting the challenges of participatory culture: Media education for the 21st century. MIT Press. Retrieved fromhttps://www.macfound.org/media /article_pdfs/JENKINS_WHITE_PAPER. PDF.
Orr, D. W. (1992). Ecological literacy: Education and the transition to a postmodern world. SUNY Press.
Partnership for 21st Century Skills. (2009). P21 framework definitions. Washington, DC: Partnership for 21st Century Skills.
Ribble, M. (2015). Digital citizenship in schools: Nine elements all students should know (3rd ed.). International Society for Technology in Education (ISTE).
Rideout, V. J., et al (2010). Generation M2: Media in the lives of 8- to 18-year-olds. Kaiser Family Foundation. Retrieved from https://www.kff.org/wpcontent/uploads/2013 /04/8010.pdf.
Robinson, K. (2011). Out of our minds: Learning to be creative. Capstone.
Trilling, B., & Fadel, C. (2009). 21st century skills: Learning for life in our times. John Wiley & Sons.
UNESCO. (2015). Education for all 2000-2015: Achievements and challenges. Paris: UNESCO.
World Bank. (2020). World development report 2020: The real wealth of nations: Pathways to human development. Washington, DC: World Bank.
Translates in Thai Reference
Kanchanawasi, S. (2002). Evaluation Theory. 3rd ed. Bangkok: Chulalongkorn University Press. (in Thai).
