สภาพปัญหา และความต้องการสำหรับการพัฒนาบุคลากรภาคอุตสาหกรรม ในยุคดิจิทัล เขตนิคมอุตสาหกรรมจังหวัดสมุทรสาคร

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงสภาพปัญหา และความต้องการในการพัฒนาบุคลากรภาคอุตสาหกรรมในยุคดิจิทัล เป็นงานวิจัยเชิงปริมาณ ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล ศึกษากับบุคลากรในเขตนิคมอุตสาหกรรมจังหวัดสมุทรสาคร จำนวน 400 คน โดยการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน ได้แก่ การสุ่มตัวอย่างแบบโควต้า การสุ่มตัวอย่างแบบบังเอิญ และการสุ่มตัวอย่างแบบลูกโซ่ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ สถิติไคสแควร์ และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง มีอายุระหว่าง 20-30 ปี มีประสบการณ์การทำงานระหว่าง 6-10 ปี จบการศึกษาระดับปวส. หรืออนุปริญญา ตำแหน่งการปฏิบัติงานเป็นพนักงานทั่วไป และปฏิบัติงานอยู่ในอุตสาหกรรมพลาสติก สภาพปัญหาในการพัฒนาบุคลากรภาคอุตสาหกรรมในยุคดิจิทัลโดยรวม อยู่ในระดับมาก และปัญหาที่พบมากที่สุด คือ ด้านเนื้อหาหลักสูตรฝึกอบรม เมื่อพิจารณาในรายละเอียดพบว่า มากที่สุด คือ เนื้อหาหลักสูตรไม่ทันสมัยต่อโลกในยุคดิจิทัล ความต้องการในการพัฒนาบุคลากรภาคอุตสาหกรรมในยุคดิจิทัล 3 ด้าน พบว่า 1. ความต้องการด้านรูปแบบการเรียนรู้ด้วยตนเอง ส่วนใหญ่ต้องการรูปแบบการเรียนรู้ด้วยตนเองผ่านวิดีโอ หรือ E-Learning คิดเป็นร้อยละ 81.00 2. ความต้องการด้านรูปแบบการเรียนรู้ ส่วนใหญ่ต้องการรูปแบบการเรียนรู้ผสมผสานทั้งแบบออนไลน์และออฟไลน์ คิดเป็นร้อยละ 43.25 3. ความต้องการด้านการพัฒนาทักษะทางเทคโนโลยีดิจิทัลและทักษะทางสังคม ส่วนใหญ่ต้องการพัฒนาทักษะด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ (IT) คิดเป็นร้อยละ 26.00