การวิเคราะห์องค์ประกอบขององค์กรแห่งนวัตกรรมการศึกษาของโรงเรียนประถมศึกษา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์องค์ประกอบของการบริหารองค์กรแห่งนวัตกรรมการศึกษาของโรงเรียนประถมศึกษา โดยมีตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหารโรงเรียนระดับประถมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน จำนวน 400 คน ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือการวิจัย มีค่าความเที่ยงเท่ากับ 0.97 สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจโดยการวิเคราะห์องค์ประกอบหลัก ด้วยการหมุนแกนแบบอ๊อบลีค (แบบมุมแหลม) ใช้วิธีโพรแมกซ์ ผลการศึกษาพบว่า องค์ประกอบของการบริหารองค์กรแห่งนวัตกรรมการศึกษาของโรงเรียนประถมศึกษา มี 11 องค์ประกอบ อธิบายความแปรปรวนได้ร้อยละ 70.536 มีค่าไอเกน ระหว่าง 1.366 – 30.652 คือ 1) ผู้นำนวัตกรรม 16 ตัวแปร มีค่าปัจจัย .723-.879 2) การสร้างเครือข่ายการทำงานเป็นทีมเชิงนวัตกรรม 15 ตัวแปร มีค่าปัจจัย .739-.910 3) การพัฒนานวัตกรรม 13 ตัวแปร มีค่าปัจจัย .624-.940 4) การประเมินนวัตกรรม 12 ตัวแปร มีค่าปัจจัย .683-.958 5) การสร้างสรรค์นวัตกรรม 12 ตัวแปร มีค่าปัจจัย .543-.892 6) สภาพแวดล้อมและบรรยากาศองค์กรนวัตกรรม 10 ตัวแปร มีค่าปัจจัย .552-.869 7) โครงสร้างองค์กรนวัตกรรม 8 ตัวแปร มีค่าปัจจัย .873-.967
8) แรงจูงใจในการสร้างนวัตกรรม 7 ตัวแปร มีค่าปัจจัย .777-.897 9) ความเชี่ยวชาญเชิงนวัตกรรม 7 ตัวแปร
มีค่าปัจจัย .755-.887 10) การเปลี่ยนแปลงนักนวัตกรรม 5 ตัวแปร มีค่าปัจจัย .573-.902 11) หลักสูตรการพัฒนานวัตกรรม 4 ตัวแปร มีค่าปัจจัย .849-.895 รวมจำนวนตัวแปรทั้งสิ้น 108 ตัวแปร มีค่าปัจจัย .543-.967
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ปรากฏในวารสารนี้ เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ซึ่งสมาคมนักวิจัยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป การนำเสนอผลงานวิจัยและบทความในวารสารนี้ไปเผยแพร่สามารถกระทำได้ โดยระบุแหล่งอ้างอิงจาก "วารสารสมาคมนักวิจัย"
เอกสารอ้างอิง
กุลชาติ อุปรี. (2559). รูปแบบนวัตกรรมการบริหารโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสกลนคร เขต 3. วารสารวิชาการสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค, 3(2), 70–80.
จิติมา วรรณศรี. (2562). นวัตกรรมการศึกษา. ค้นเมื่อ 3 สิงหาคม 2566, จาก https://bit.ly/374guxv.
ชวน ภารังกูล. (2556). การศึกษาความเป็นองค์กรนวัตกรรมของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานในจังหวัดราชบุรี. ราชบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง.
ธัญวรัตม์ สิงห์จู และดวงกมล ไตรวิจิตรคุณ. (2564). การพัฒนาตัวบ่งชี้การเป็นโรงเรียนนวัตกรรม: การบูรณาการการวิเคราะห์ข้ามกรณีและการย้อนรอยกระบวนการ. ครุศาสตร์สาร, 15(1), 219-234.
ธีระ รุญเจริญ. (2553). ความเป็นมืออาชีพในการจัดและบริหารการศึกษายุคปฏิรูปการศึกษาเพื่อปฏิรูปรอบ 2 และประเมินภายนอกรอบ 3. กรุงเทพมหานคร: ข้าวฟ่าง.
นวชล สมบูรณ์สิน. (2564). รูปแบบการจัดการนวัตกรรมทางการบริหารในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต (การบริหารการศึกษา). พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
บุญอนันต์ พินัยทรัพย์. (2555). องค์กรแห่งนวัตกรรม: การปรับตัวขององค์กรภาครัฐในทศวรรษหน้า. วารสารการจัดการภาครัฐและภาคเอกชน, 20(1), 71-93.
พงษ์ศักดิ์ ผกามาศ และคณะ. (2565). การศึกษาองค์์ประกอบของการจัดองค์์กรแห่งนวัตกรรมทางการศึกษายุคดิจิทัลที่เหมาะสมสำหรับโรงเรียนวิทยาศาสตร์ในประเทศไทย. คุุรุุสภาวิิทยาจารย์์, 3(2): 33-49.
ภารดี อนันต์นาวี. (2557). หลักการ แนวคิด ทฤษฎีทางการบริหารการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 5). ชลบุรี: มนตรี.
มนสิช สิทธิสมบูรณ์. (2556). การพัฒนานวัตกรรมการศึกษา. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
วาทินี พูลทรัพย์. (2563). องค์ประกอบการบริหารโรงเรียนในพื้นที่นวัตกรรมการศึกษา. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต (การบริหารการศึกษา). นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ศิริ ถีอาสนา. (2557). เทคนิคการจัดการคุณภาพแนวใหม่ : แนวคิด หลักการสู่การบริหารจัดการคุณภาพการศึกษา. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2561). แนวดำเนินงานของคณะกรรมการเขตพื้นที่การศึกษาและคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: คุรุสภา.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2564). นวัตกรรมการบริหารจัดการสถานศึกษาในการพัฒนาผู้เรียนให้เกิด ผลลัพธ์ที่พึงประสงค์ตามมาตรฐานการศึกษาของชาติ. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์วิจัยและนวัตกรรม (สกสว.).
สุกัญญา แช่มช้อย. (2555). แนวคิดเชิงนวัตกรรมสำหรับการบริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 14(2), 117-128.
สุกัญญา แช่มช้อย. (2563). นวัตกรรมการบริหารโรงเรียนมัธยมศึกษา เพื่อสร้างนวัตกร. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 22(2), 193-213.
สุนทร โคตรบรรเทา. (2560). การบริหารการศึกษาหลักการและทฤษฎี (ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพมหานคร: ปัญญาชน.
สุริศา ริมคีรี, ธร สุนทรายุทธ และพงศ์เทพ จิระโร. (2563). การพัฒนาตัวบ่งชี้องค์การแห่งนวัตกรรมการศึกษาของโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารวิจัยรำไพพรรณี, 14(2), 77-90.
องค์กร ประจันต์เขตต์. (2557). องค์กรแห่งนวัตกรรมการศึกษา ทางเลือกใหม่ของการบริหารการศึกษา. วารสารพยาบาลทหารบก, 15(1), 45-51.
อนุพงษ์ ชุมแวงวาปี. (2560). การพัฒนารูปแบบองค์การแห่งนวัตกรรมของโรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา.
Cronbach, L.J. (1990). Essentials of psychological testing. (5 th ed.). New York: Harper & Row.
Ekvall, G. (2002). The climate for creativity and innovation: M1 creativity fresh perspective ideas solution. Retrieved April 2, 2023 from, http://www.m1creativity.co.uk/innovationclimate.html.
Hair J.F., Black W.C., Babin B.J., Anderson R.E. & Tatham R.L. (2006). Multivariate data analysis. (6th ed.). Pearson Prentice Hall: New Jersey.
Hall, P. (1996). Organizational commitment. New Jersey: Prentice Hall, Inc.
Higgins, J. M. (1995). Innovate or evaporate: Test and improve your organizations IQ-Its innovation quotient. New York: Management.
Kaiser, cited in Barbara G. Tabachnik,& Linda S. Fidell. (2001). Using Multivariate Statistics. New York: Harper & Row Publishers.
Roger, E. M. (1995). Diffusion of innovations (4th ed.). New York: Free.
Sunje, A., & Pasic, M. (2003). Innovative organization human resource management model. In 7th International Research/Expert Conference. Trends in the Development of Machinery and Associated Technology. (pp. 1-3). London: Sage.
Tidd, J., Bessant, J., & Pavitt, K. (2001). Managing innovation (2nd ed.). Chichester: Willey and Son.
Vrakking, W. J. (1990). The innovative organization. Long Range Planning, 23(2), 94-102.
Translates in Thai Reference
Uppari, K. (2016). Innovative administrative model for small schools under Sakon Nakhon educational service area office 3. Journal of Pacific Institute of Management Science, 3(2), 70-80.
Wannasri, J. (2019). Educational innovation. Retrieved August 3, 2023, from https://bit.ly/374guxv.
Pharangkul, C. (2013). A study of innovative organization of basic education schools under the office of the basic education commission in Ratchaburi province. Ratchaburi: Muban Chombueng Rajabhat University.
Singju, T., & Traivichitrakul, D. (2021). Development of innovative school indicators: Integration of cross-case analysis and process tracing. Journal of Education, 15(1), 219-234.
Runjaroen, T. (2010). Professionalism in educational management and administration in the era of educational reform for the second reform and the third external evaluation. Bangkok: Khao Fang.
Somboonsing, N. (2021). A model of administrative innovation management in basic education institutions. Doctoral Dissertation (Educational Administration). Phitsanulok: Naresuan University.
Pinaisap, B. (2012). Innovative organization: Adaptation of public sector organizations in the next decade. Journal of Public and Private Management, 20(1), 71-93.
Phakamas, P., et al. (2022). A study of components of educational innovation organization management in the digital era suitable for science schools in Thailand. Kurusapha Academic Journal, 3(2), 33-49.
Anantanawee, P. (2014). Principles, concepts, theories of educational administration (5th ed.). Chonburi: Montri.
Sitthisomboon, M. (2013). Development of educational innovation. Phitsanulok: Naresuan University.
Poonsub, W. (2020). Components of school administration in educational innovation areas. Doctoral Dissertation (Educational Administration). Nakhon Pathom: Silpakorn University.
Thee-asana, S. (2014). New quality management techniques: Concepts and principles for educational quality management. Mahasarakham: Rajabhat Mahasarakham University.
Office of the Basic Education Commission. (2018). Guidelines for educational service area committees and basic education institution committees. Bangkok: Teachers Council of Thailand.
Office of the Education Council. (2021). Educational institution management innovation in developing learners to achieve desirable outcomes according to national education standards. Bangkok: Thailand Science Research and Innovation.
Chaemchoy, S. (2012). Innovative concepts for educational institution administration in the 21st century. Journal of Education Naresuan University, 14(2), 117-128.
Chaemchoy, S. (2020). Innovation in secondary school administration for creating innovators. Journal of Education Naresuan University, 22(2), 193-213.
Kotbantao, S. (2017). Educational administration principles and theories (Revised edition). Bangkok: Panyachon.
Rimkeeree, S., Soontrayuth, T., & Jiraroh, P. (2020). Development of educational innovation organization indicators of secondary schools under the office of basic education commission. Rambhai Barni Research Journal, 14(2), 77-90.
Prachanket, O. (2014). Educational innovation organization: A new alternative for educational administration. Royal Thai Army Nurses Journal, 15(1), 45-51.
Chumwaengwapi, A. (2017). Development of innovative organization model for secondary schools under the office of the basic education commission. Doctoral Dissertation in Philosophy (Educational Administration). Burapha University.
