ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำที่รับผิดชอบต่อสังคม การรับรู้ของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียด้านความรับผิดชอบต่อสังคม และภาพลักษณ์องค์การของ สำนักงานใหญ่ บริษัท ทอท.จำกัด (มหาชน)
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) อิทธิพลของภาวะผู้นำที่รับผิดชอบต่อสังคม และการรับรู้ของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียด้านความรับผิดชอบต่อสังคม ที่มีผลต่อภาพลักษณ์องค์การของ สำนักงานใหญ่ บริษัท ท่าอากาศยานไทย จำกัด (มหาชน) กลุ่มตัวอย่างจำนวน 362 คน ซึ่งเป็นผู้มีส่วนได้ส่วนเสียของสำนักงานใหญ่ บริษัท ท่าอากาศยานไทย จำกัด (มหาชน) ใช้การสุ่มตัวอย่างแบบโควต้า เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถาม และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยโปรแกรมสำเร็จรูปทางสถิติ สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และการวิเคราะห์ตัวแบบสมการโครงสร้าง ผลการวิจัยพบว่า ภาวะผู้นำที่รับผิดชอบต่อสังคมการรับรู้ของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียด้านความรับผิดชอบต่อสังคม และภาพลักษณ์องค์การ มีความสัมพันธ์กันทางบวก โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่าง 0.481-0.877 การทดสอบสมมติฐานของการวิจัยด้วยเทคนิควิเคราะห์สมการโครงสร้างพบว่า ภาวะผู้นำที่รับผิดชอบต่อสังคมมีอิทธิพลทางตรงต่อการรับรู้ของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียด้านความรับผิดชอบต่อสังคม มีค่าความแปรปรวนที่สามารถทำนายโดยภาวะผู้นำที่รับผิดชอบต่อสังคมร้อยละ 48.1 ภาวะผู้นำที่รับผิดชอบต่อสังคมมีอิทธิพลทางตรงต่อภาพลักษณ์องค์การ และมีอิทธิพลทางอ้อมผ่านการรับรู้ของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียด้านความรับผิดชอบต่อสังคม มีค่าความแปรปรวนที่สามารถทำนายภาพลักษณ์องค์การได้ร้อยละ 77.5 และการรับรู้ของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียด้านความรับผิดชอบต่อสังคมมีอิทธิพลทางตรงต่อภาพลักษณ์องค์การ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ปรากฏในวารสารนี้ เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ซึ่งสมาคมนักวิจัยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป การนำเสนอผลงานวิจัยและบทความในวารสารนี้ไปเผยแพร่สามารถกระทำได้ โดยระบุแหล่งอ้างอิงจาก "วารสารสมาคมนักวิจัย"
เอกสารอ้างอิง
คณะทำงานส่งเสริมความรับผิดชอบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อมของบริษัทจดทะเบียน. (2551). เข็มทิศธุรกิจเพื่อสังคม. กรุงทพฯ: สถาบันธุรกิจเพื่อสังคม.
ชื่นสุมน บุนนาค. (2562). ภาวะผู้นำกับความรับผิดชอบต่อหน้าที่. นครศรีธรรมราช: มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์.
บุญเสริม สาตราภัย. (2546). เชียงใหม่กับภัยทางอากาศ. กรุงเทพฯ : สายธาร.
พิพัฒน์ นนทนาธรณ์. (2558ก). ปัจจัยเชิงสาเหตุของภาวะผู้นำที่รับผิดชอบต่อสังคมที่มีอิทธิพลต่อภาพลักษณ์องค์การของท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ. วารสารสมาคมนักวิจัย. 20(2), 48-58.
พิพัฒน์ นนทนาธรณ์. (2558ข). ภาวะผู้นำเชิงปฏิบัติการ: LIFE Model. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ศูนย์ผู้นำธุรกิจเพื่อสังคม.
พิพัฒน์ นนทนาธรณ์. (2558ค). อิทธิพลของภาวะผู้นำที่รับผิดชอบต่อสังคมและพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีขององค์การที่ส่งผลต่อการมีส่วนร่วมในกิจกรรมด้านความรับผิดชอบต่อสังคมของพนักงานธนาคารออมสิน. วารสารสมาคมนักวิจัย. 20(3), 61-71.
พิพัฒน์ นนทนาธรณ์. (2559). การจัดการความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์การ: การสร้างข้อได้เปรียบในการแข่งขันอย่างยั่งยืน. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ศูนย์ผู้นำธุรกิจเพื่อสังคม.
พิริยาภรณ์ อันทอง และ ศุภกร เอกชัยไพบูลย์. (2559). Checklist พิชิตธุรกิจยั่งยืน. กรุงเทพฯ: ศูนย์ พัฒนาความรับผิดชอบต่อสังคม ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย.
วิฑูรย์ สิมะโชคดี. (2564). ผู้นำกับ CSR ที่ยั่งยืน. กรุงเทพธุรกิจ. 18 กุมภาพันธ์ 2564.
อภิรดี สวนะปรีดี. (2559). กระบวนการเสริมสร้างความรับผิดชอบต่อสังคมตามหลักสังคหวัตถุ: ศึกษากรณีท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 1(1), 59-70.
Carroll, A. B. & Ann K. B. (2006). Business and Society (6th ed.). USA: Thomson South-Western.
Cheney, G., & Vibbert, S. L. (1987). Corporate Discourse: Public relations and issue management. In F. M. Jablin, L. L. Putnam, K. H. Roberts, & L. W. Porter (Eds.), Handbook of Organizational Communication: An Interdisciplinary Perspective. 165-194. Newbury Park, CA: Sage.
Diamantopoulos, A., & Siguaw, J. A. (2000). Introducing LISREL: A Guide for the Uninitiated. Thousand Oaks, CA: Sage.
Dutton, J. E., & Dukerich, J. M. (1991). Keeping an eye on the mirror: Image and identity in organizational adaptation. Academy of Management Journal, 34(3), 517-554.
Dutton, J., E., et al. (1994). Organizational images and member identification. Administrative Science Quarterly, 39, 239-263.
Freeman, R. E., & Phillips, R. A. (2002). Stakeholder theory: A libertarian defense. Business ethics quarterly, 12(3), 331-349.
Hooper, Daire, Joseph Coughlan & Michael R. Mullen. (2008). Structural Equation Modeling: Guidelines for Determining Model Fit. Electronic Journal of Business Research Methods, 6(1), 53–60.
Kotler, P., & Lee., N. (2009). Up and Out of Poverty: The Social Marketing Solution. Upper Saddle River: Wharton School.
Lawrence, P., & Weber, L. (2008). “Get Ready for Migration: Clean-Up Your Collection”—What Does That Mean?. Journal of access services, 5(3), 373-381.
Leech, N. L., Barrett, K. C., & Morgan, G. A. (2005). SPSS for Intermediate Statistics: Use and Interpretation (2nd ed.). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
Mattone, J. (2023). Intelligent Leadership. New York: Wiley.
Moffitt, M. A. (1994). Collapsing and integrating concepts of ‘public’ and ‘image’ into a new theory. Public Relations Review, 20(2), 159-170.
Pless, N. M. (2007). Understanding Responsible Leadership: Role Identity and Motivational Drivers. Journal of Business Ethics, 74, 437-456.
Porter, M. E. & Mark R. K. (2011). Creating Shared Value: How to reinvent capitalism- and unleash a wave of innovation and growth. Harvard Business Review. HBR.ORG. January-February.
United Nations. (2018). Sustainable development goals (Online). https://www.un.org/ sustainabledevelopment/sustainable-development-goals/, March 22, 2019.
Waldman, D. A. (2007). Best Practices in Leading at Strategic Levels: A Social Responsibility Perspective in Jay A. Conger and Ronald E. Riggio, (Eds), The Practice of Leadership, San Francisco: Jossey-Bass.
Translated Thai References
Bunnag, C. (2019). Leadership and Responsibility. Nakhon Si Thammarat: Walailak Unoversity.
Nonthanathorn, P. (2015). Causal Factors of Socially Responsible Leadership Influencing on Corporate Image of Phuket International Airport. Proceeding of International Conference on Applied Business Research, 677-685.
Nonthanathorn, P. (2015a). Causal Factors of Socially Responsible Leadership Influencing to Corporate Image of Suvanabhumi Airport. Journal of the Association of Researchers. 20(2), 48-58. (in Thai).
Nonthanathorn, P. (2015b). Operational Leadership: LIFE Model. (2nd ed.). Bangkok: Social Enterprise Leadership Center. (in Thai).
Nonthanathorn, P. (2015c). Influences of Socially Responsible Leadership and Organizational Citizenship Behavior on CSR Activities Participation of Employees of Government Saving Bank. Journal of the Association of Researchers. 20(3), 61-71. (in Thai).
Nonthanathorn, P. (2016). Corporate Social Responsibility Management: Creating Sustainable Competitive Advantage. (2nded.). Bangkok: Social Enterprise Leadership Center. (in Thai).
Sattrapai, B. (2003). Chiang Mai and Air Raid. Bangkok: Saytarn. (in Thai).
Savanapredi, A. (2016). The process to enhance the corporate social responsibility by Sangahavatthu: a case study of Suvarnabhumi airport. Journal of MCU Buddhapanya Review, 1(1), 59-70.
Simachokedee., W. (2021). Leaders and sustainable CSR. Bangkok Business. February 18, 2021.
Unthong, P. & Ekachaiphaibul, S. (2016). Checklist Sustainable Organization. Bangkok: SR Center. (in Thai).
Working Committee of Social and Environment Promotion of Listed Company. (2008). Business Compass for Society. Bangkok: CSRi. (in Thai).
