อำนาจหน้าที่คณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ ตามพระราชบัญญัติหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ พ.ศ.2535

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอำนาจหน้าที่ของคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ตามพระราชบัญญัติหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ พุทธศักราช 2535 รวมถึงวิเคราะห์แนวคิด ทฤษฎีที่เกี่ยวข้อง และเปรียบเทียบกับอำนาจหน้าที่ของคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ของต่างประเทศโดยศึกษากฎหมายของกลุ่มประเทศที่ใช้ระบบกฎหมายจารีตประเพณี (Common Law) และ

ระบบกฎหมายลายลักษณ์อักษร (Civil Law) เพื่อประเมินประสิทธิภาพของระบบที่ใช้อยู่ในปัจจุบัน และนำเสนอแนวทางปรับปรุงให้สอดคล้องกับบริบททางสังคม เศรษฐกิจ และตลาดหลักทรัพย์ของไทยที่เปลี่ยนแปลงไป                ผลการศึกษาพบว่า คณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ หรือ ก.ล.ต. ตามพระราชบัญญัติหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ พ.ศ. 2535 ซึ่งเป็นหน่วยงานหลักในการกำกับดูแลและส่งเสริมความเป็นธรรมในตลาดทุนไทย ยังเผชิญกับข้อจำกัดหลายประการในการปฏิบัติงานตามอำนาจหน้าที่ โดยเฉพาะในด้านที่เกี่ยวข้องกับการใช้มาตรการเชิงรุกเพื่อป้องกันความเสียหายต่อระบบตลาดทุนอย่างมีประสิทธิภาพ กล่าวคือ พระราชบัญญัติหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ พ.ศ. 2535 ซึ่งเป็นกฎหมายหลักที่ใช้อยู่ในปัจจุบัน ยังขาดบทบัญญัติที่ให้ความชัดเจนเกี่ยวกับอำนาจในการระงับธุรกรรมหรือการเสนอขายหลักทรัพย์ในกรณีที่มีข้อพิพาทเกี่ยวกับกรรมสิทธิ์หุ้น หรือกรณีที่พบความไม่โปร่งใสในการเปิดเผยข้อมูลของบริษัทผู้ออกหลักทรัพย์ ส่งผลให้สำนักงาน ก.ล.ต. ไม่สามารถดำเนินการป้องกันผลกระทบต่อผู้ลงทุนได้อย่างทันท่วงที ข้อเสนอแนะเสริมอำนาจการตรวจสอบและสอบสวนให้เข้มข้น ควรแก้ไขบทบัญญัติที่เกี่ยวกับการสอบสวน มาตรา 58, 264 ให้คณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ สามารถเรียกดูข้อมูลได้โดยไม่ต้องขออนุมัติศาล และมีอำนาจสอบสวนเบื้องต้นพร้อมสั่งชะลอธุรกรรมระหว่างดำเนินการ