ผลกระทบของภัยพิบัติน้ำท่วมต่อการย้ายถิ่น

บทคัดย่อ

การวิจัยเกี่ยวกับการตัดสินใจอพยพเคลื่อนย้ายออกนอกชุมชนของครัวเรือนที่ประสบภัยพิบัติน้ำท่วมของครัวเรือนที่ประสบพิบัติน้ำท่วมในปี พ.ศ.2553 – พ.ศ. 2554 ใน 3 จังหวัด คือ น่าน ขอนแก่น และสงขลา รวม 431 ครัวเรือน พบว่า การตัดสินใจย้ายถิ่นสะท้อนถึงความสามารถในการรับมือ (Resilience) หรือความเปราะบางของครัวเรือน (Vulnerability) ผลการวิเคราะห์การถดถอยโลจิสติก (Logistic Regression Analysis) พบว่า ความรุนแรงของภัยพิบัติน้ำท่วม คือ น้ำท่วมนานกว่า 14 วัน และความถี่ของการเผชิญภัยพิบัติน้ำท่วมในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา จะทำให้ครัวเรือนมีโอกาสสูงที่จะตัดสินใจอพยพเคลื่อนย้ายออกนอกชุมชน ปัจจัยด้านเศรษฐกิจโดยเฉพาะการมีแหล่งรายได้หลักเพียงแหล่งเดียว และการไม่มีที่ดินเป็นของตัวเอง เป็นปัจจัยที่ส่งผลต่อความมั่นคงทางด้านการเงินของครัวเรือน ทำให้ครัวเรือนที่มีความเปราะบางทางเศรษฐกิจเลือกใช้วิธีการอพยพย้ายถิ่นเป็นเสมือนการรับมือ (Resilience) และปรับตัวเพื่อให้อยู่ได้ภายใต้ภาวะวิกฤติจากภัยพิบัติน้ำท่วม เนื่องจากการอพยพย้ายถิ่นออกนอกชุมชนมีต้นทุนที่ต่ำกว่าการทนอยู่กับภาวะของภัยพิบัติน้ำท่วม