แนวทางการจัดการศึกษาเพื่อสร้างเสริมคุณภาพชีวิตที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมของสถาบันการศึกษาเอกชนระดับอุดมศึกษาพื้นที่ภาคเหนือตอนล่าง

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัญหาและแนวทางการจัดการศึกษาเพื่อสร้างเสริมคุณภาพชีวิตที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมของสถาบันการศึกษาเอกชนระดับอุดมศึกษาพื้นที่ภาคเหนือตอนล่าง 2) เพื่อประเมินคุณภาพชีวิต และความคาดหวังต่อแนวทางการพัฒนาและสร้างเสริมคุณภาพชีวิตที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมของสถาบันการศึกษาเอกชนระดับอุดมศึกษาพื้นที่ภาคเหนือตอนล่าง และ 3) เพื่อเปรียบเทียบความคิดเห็นจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคลที่มีต่อแนวทางการพัฒนาและสร้างเสริมคุณภาพชีวิตที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมของสถาบันการศึกษาเอกชนระดับอุดมศึกษาพื้นที่ภาคเหนือตอนล่าง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้รวบรวมข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึก คือ ผู้บริหารฝ่ายวิชาการ โดยสุ่มเลือกแบบเจาะจง จำนวน 4 คน และรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถามกับบุคลากรทางการศึกษา และนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยพิษณุโลก มหาวิทยาลัยนอร์ทเทิร์น จังหวัดตาก และมหาวิทยาลัยเจ้าพระยา และมหาวิทยาลัยภาคกลาง จังหวัดนครสวรรค์ กำหนดขนาดโดยใช้ตารางของเครจซี่และมอร์แกน ได้จำนวนทั้งหมด 326 คน โดยใช้การสุ่มแบบสะดวก  เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์เชิงลึก และแบบสอบถาม ที่มีค่าความสอดคล้องของคำถามกับวัตถุประสงค์ของการวิจัยทุกข้อ 0.6 ขึ้นไป และมีค่าความเชื่อมั่น 0.793  สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบที และทดสอบเอฟ และการทดสอบรายคู่ โดยวิธีของเชฟเฟ่ (Scheffe’ method) ผลการวิจัย พบว่า 1. สภาพปัญหาที่สำคัญ คือ ปัญหาด้านคุณภาพชีวิตของนักศึกษา สถาบันการศึกษามีแนวทางการจัดการศึกษาเพื่อสร้างเสริมคุณภาพชีวิตที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม 5 ด้าน คือ ด้านคุณธรรมจริยธรรม ด้านความรู้ ด้านทักษะทางปัญญา ด้านทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและความรับผิดชอบ และด้านทักษะการวิเคราะห์เชิงตัวเลข การสื่อสาร และการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ 2. การประเมินคุณภาพชีวิตในภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( =3.75, SD=0.621) และความคาดหวังต่อแนวทางการพัฒนาและสร้างเสริมคุณภาพชีวิตที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม ในภาพรวมทุกกิจกรรมอยู่ในระดับมาก ( =3.76, SD=0.675) 3. ผลการเปรียบเทียบความคิดเห็นจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคลที่มีต่อแนวทางการพัฒนาและสร้างเสริมคุณภาพชีวิตที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม จำแนกตามคณะ และมหาวิทยาลัย พบว่า แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนเพศ หลักสูตร และชั้นปี ไม่แตกต่างกัน