การจัดการเรียนรู้แบบกระบวนการกลุ่มสัมพันธ์ เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน รายวิชาพระพุทธศาสนา ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนวัดสุทธจินดา นครราชสีมา

บทคัดย่อ

การวิจัยมีวัตถุประสงค์ คือ 1. เพื่อศึกษาการจัดการเรียนรู้แบบกระบวนการกลุ่มสัมพันธ์ 2. เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และ 3. เพื่อเสนอแนะข้อมูลการจัดการเรียนรู้โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบกระบวนการกลุ่มสัมพันธ์ รายวิชาพระพุทธศาสนา ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนวัดสุทธจินดา นครราชสีมา เป็นการวิจัยเชิงทดลองขั้นต้น (Pre-Experimental Research)  โดยใช้วิจัยแบบหนึ่งกลุ่มทดลองก่อนเรียนและหลังเรียน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ นักเรียนที่กำลังเรียนอยู่ในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2/1  โรงเรียนวัดสุทธจินดา นครราชสีมา จำนวน 1 ห้องเรียน นักเรียน 28 คน ซึ่งได้มาโดยการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง (Purposive Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้พระพุทธศาสนา หน่วยการเรียนรู้ที่ 14 และแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์การจัดการเรียนรู้แบบกระบวนการกลุ่มสัมพันธ์ จำนวน 30 ข้อ ผลการวิจัยดังกล่าว พบว่า 1. ผลการจัดการเรียนรู้แบบกระบวนการกลุ่มสัมพันธ์ เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน รายวิชาพระพุทธศาสนา ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนวัดสุทธ จินดา นครราชสีมา พบว่า สร้างความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างสมาชิก  เพราะทุก ๆ คนร่วมมือในการทำงานเป็นกลุ่ม  ทุกคนมีส่วนร่วมเท่าเทียมกันมีโอกาสคิด  พูดแสดงออก  แสดงความคิดเห็น  ลงมือกระทำ อย่างเท่าเทียมกันซึ่งเป็นการเสริมให้เกิดความช่วยเหลือกัน ก่อให้เกิดความซาบซึ้งในน้ำใจของเพื่อนสมาชิกด้วยกัน ทุกคนเกิดการระดมความคิด นำข้อมูลที่ได้มาพิจารณาร่วมกัน  เพื่อประเมินคำตอบที่เหมาะสมที่สุด วิเคราะห์และตัดสินใจเลือกอีกทั้งเสริมทักษะการสื่อสาร  ทักษะการทำงานเป็นกลุ่ม  สิ่งเหล่านี้ล้วนส่งเสริมผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนให้สูงขึ้น 2. ผลการเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนและหลังเรียนโดยใช้การ จัดการเรียนรู้แบบกระบวนการกลุ่มสัมพันธ์ เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน รายวิชาพระพุทธศาสนา ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนวัดสุทธจินดา นครราชสีมา คะแนนก่อนเรียนมีค่าเฉลี่ย () = 10.93 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) = 1.923  คะแนนหลังเรียนมีค่าเฉลี่ย () = 24.54 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) = 2.219เมื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ก่อนเรียนและหลังเรียน พบว่า ผลการเปรียบเทียบ ผลสัมฤทธิ์ หลังเรียนมีคะแนนสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 เป็นไปตามสมมติฐานที่ตั้งไว้