จราเมาะห์อากามา: พื้นที่ปฏิบัติการต่อรองและขบวนการเคลื่อนไหวทางศาสนาของชาวมลายูมุสลิมสายจารีต

Main Article Content

อัสรี มาหะมะ

บทคัดย่อ

บทความนี้มุ่งศึกษาปรากฏการณ์การรวมกลุ่มทางศาสนาของชาวมลายูมุสลิมสายจารีต ภายใต้การเข้ามาบีบคั้นจากความทันสมัยของรัฐไทยและกระแสอิสลามานุวัตร กระแสดังกล่าวนี้ทำให้ชาวมลายูมุสลิมสายจารีตต้องรวมกลุ่มบนพื้นที่จราเมาะห์อากามา ที่มีผู้คนรวมกลุ่มเข้าหาผู้นำศาสนา เพื่อต้องการคำตอบความรู้และความเข้าใจต่อคำสอนและปัญหาใหม่ๆ ที่เกิดขึ้น โดยผู้คนเหล่านี้มาจากหลากหลายพื้นที่ ทั้งหญิงชาย อาชีพ และหลายกลุ่มหลายระดับที่ต่างก็แต่งกายด้วยชุดตามธรรมเนียมท้องถิ่นที่แสดงถึงอัตลักษณ์มลายู จราเมาะห์อากามามีลักษณะเด่นตรงที่เป็นพื้นที่ที่มีปฏิบัติการทางศาสนา คือการตีความคำสอนกับปัญหาทางสังคม ดังเช่น อิสลามกับประชาธิปไตย ดอกเบี้ยกับสังคมมุสลิม หรือข้อถกเถียงทางศาสนาในกลุ่มมุสลิม ซึ่งกระบวนการเหล่านี้โดยแท้จริงแล้วเป็นขบวนการเคลื่อนไหวทางศาสนาที่เป็นปฏิบัติการทางวัฒนธรรมของสายจารีตที่กำลัง ถูกช่วงชิงพื้นที่ทั้งจากกลุ่มอิสลามสายใหม่และจากความทันสมัยอื่นๆ ทำให้จราเมาะห์อากามากลายเป็นพื้นที่ของการช่วงชิงตอบโต้ นำเสนอ ทบทวนตัวเอง และยืนหยัดปรับตัวต่อกระแสความเปลี่ยนแปลงทางสังคม

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
มาหะมะ อ. (2019). จราเมาะห์อากามา: พื้นที่ปฏิบัติการต่อรองและขบวนการเคลื่อนไหวทางศาสนาของชาวมลายูมุสลิมสายจารีต. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 27(2), 63–99. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jss/article/view/171644
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

ภาษาไทย
ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. 2547. วัฒนธรรมไทยกับขบวนการเปลี่ยนแปลงสังคม. กรุงเทพฯ:จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เฉลิมเกียรติ ขุนทองเพชร. 2548. หะยีสุหลง อับดุลกาเดร์ กบฏหรือวีรบุรุษแห่งสี่จังหวัดชายแดนภาคใต้. กรุงเทพฯ: มติชน.

ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. 2543. วาทกรรมการพัฒนา: อำนาจ ความรู้ เอกลักษณ์ และความเป็นอื่น. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วิภาษา.
________. 2545. ขบวนการเคลื่อนไหวทางสังคมรูปแบบใหม่. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วิภาษา.

ธเนศ อาภรณ์สุวรรณ. 2549. “ความเป็นมาของทฤษฎีแบ่งแยกดินแดน: ความจริงและมายาคติ” โครงการตลาดวิชาการมหาวิทยาลัยชาวบ้าน ชุด 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้. กรุงเทพฯ: คณะทำงานวาระทางสังคม คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นุมาน หะหยีมะแซ. 2552. “อิสลามาภิวัตน์ในอุษาคเนย์”. ใน ชาญวิทย์ เกษตรศิริ (บ.ก.),โลกของอิสลามและมุสลิม ในสยามประเทศไทย-อุษาคเนย์-เอเชียตะวันออกเฉียงใต้. กรุงเทพฯ: มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.

พวงทอง ภวัครพันธุ์. 2550. “มาเลเซียกับสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ของไทย: พินิจปัญหาจากกรอบอิสลามานุวัตรในมาเลเซีย”, ฟ้าเดียวกัน 5(1): 168-181. กรุงเทพฯ.

พัฒนา กิติอาษา. 2546. ท้องถิ่นนิยม (Localism). กรุงเทพฯ: กองทุนอินทร์-สมเพื่อการวิจัยทางมานุษยวิทยา.

มูฮัมหมัดอิลยาส หญ้าปรัง. 2546. “การตีความความเป็นสมัยใหม่: ต่วนกูรูอิสมาแอลสะปันยัง (2548- ) อูลามาอ์สายจารีตในสังคมปาตานีสมัยใหม่”. ใน สภาวะความเป็นสมัยใหม่อันแตกกระจาย: การค้นหาประวัติศาสตร์สังคมวัฒนธรรมปาตานี, รุไบยาต: วารสารวิชาการด้านเอเชียศึกษา 2(3), (กรกฎาคม-ธันวาคม 2554).

ยูสุฟ อัล-ก็อรฏอวีย์. 2546. ขบวนการเคลื่อนไหวอิสลามกับการท้าทายของยุคสมัย.(มุฮัมมัด ศิรอญุดดีน, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: อิสลามิค อะเคเดมี.

วัฒนา สุกัณศีล. 2548. โลกาภิวัตน์. คณะกรรมการสภาวิจัยแห่งชาติ สาขาสังคมวิทยาสำนักงานคณะกรรมการวิจัย.

ศรยุทธ เอี่ยมเอื้อยุทธ. 2550. “การสรา้ งสรรค ์ และการปะทะในความเปน็ ทอ้ งถิ่นฐานของ“มลายู”: ข้อสังเกตเบื้องต้นจากสนาม”. ใน พื้นที่และมุมมองเรื่องของไทยถึงสากล. ไทยคดีศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. 33-77.

สุวิทย์ รุ่งสวิสัย. 2542. ขบวนการเคลื่อนไหวทางสังคม. เชียงใหม่: คณะสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

เสาวลักษณ์ สุขวิรัช. 2539. ท้องถิ่นนิยมและภูมิภาคนิยมในสังคมไทย. กรุงเทพฯ: สถาบันนโยบายการศึกษา.

อภิญญา เฟื่องฟูสกุล. 2551. มานุษยวิทยาศาสนา: แนวคิดพื้นฐานและขอ้ ถกเถียงทางทฤษฎี.ภาควิชาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

อับดุลสุโก ดินอะ. 2544. ทัศนคติอุลามาอ์ในจังหวัดชายแดนภาคใต้ต่อแนวคิดสาลัฟและคอลัฟเกี่ยวกับคุณลักษณะของอัลลอฮ. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาอิสลามศึกษา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

อานันท์ กาญจนพันธุ์. 2543. “ขบวนการเคลื่อนไหวทางสังคม”. ในแนวคิดพื้นฐานทางสังคมและวัฒนธรรม. โดยคณาจารย์ภาคสังคมวิทยาและมานุษยวิทยาคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ภาษาอังกฤษ
Abubakar A. Bagader. 1994. “Contemporary Islamic Movements in the Arab world”.In Islam, Globalization and Postmodernity. 144-127. London: Routledge.

Benard, Lewis. 2003. The Crisis of Islam: holy war and unholy terror. New York:Modern Library.

Berger, Peter. 1967. The Sacred Canopy. New York: Doubleday.

Geertz, Cliff ord. 1965. “Modernization in a Muslim Society: The Indonisian case”.In Robert N. Bellah (ed.), Religion and progress in Modern Asia. 93-108.New York: The Free Press.

Habermas, Jurgen. 1981. New social movements. 33-37. Telos 49 (Fall).

Henry, Munson. 2005. “Fundamentalism”. In John R. Hinnells (ed.), The Routledge Companion to the Study of Study of Religion. London, New York: Routledge.

Worsley, Peter. 2002. “Cargo Cults” reprinted in David Hicks (ed.), Ritual and Belief:
Readings in Anthropology of Religion. Boston: McGraw Hill.