ตัวตนของคนมอญ: ปฏิบัติการทางสังคมเพื่อนิยามตัวตนของชาวมอญใน จังหวัดลำพูนและเชียงใหม่
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้นำเสนอปรากฏการณ์ทางวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์มอญ ในประเด็นปฏิบัติการทางสังคมของมอญที่หลากหลายเพื่อการนิยามตัวตนคนมอญ ผ่านการแสดงออกทางวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์มอญหมู่บ้านหนองดู่ หมู่บ้านบ่อคาว อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน และหมู่บ้านต้นตัน หมู่บ้านหนองครอบ อำเภอสันป่าตอง จังหวัดเชียงใหม่
จากการศึกษาพบว่า กลุ่มชาติพันธุ์มอญนิยามตัวตนผ่านชุดความทรงจำเรื่องเล่าว่าด้วยการตั้งถิ่นฐาน ที่เชื่อมโยงกับพระนางจามเทวี เศรษฐีอินตาที่เชื่อมโยงความเป็นท้องถิ่นเพื่อเทียบเคียงกับประวัติศาสตร์การก่อตั้งเมืองลำพูน หรือแม้กระทั่งเรื่องเล่าที่เชื่อมโยงตนเองกับรัฐมอญที่อยู่ในประเทศพม่า นอกจากการเชื่อมโยงเรื่องเล่าผ่านชุดความทรงจำเรื่องการเคลื่อนย้ายถิ่นฐาน กลุ่มชาติพันธุ์มอญทั้งสี่หมู่บ้าน (บ่อคาว หนองดู่ ต้นตัน และหนองครอบ) ยังพยายามนำเสนอความเป็นมอญผ่านประเพณีต่างๆ เช่น ประเพณีถวายข้าวแช่ แห่หงส์และธงตะขาบ การลอยเรือสำเภา นอกจากนี้ยังพบว่าชุมชนบ้านต้นตันยังใช้ความเป็นมอญเพื่อนำเสนอตัวตนผ่านการสร้างอาชีพ ฐานะทางเศรษฐกิจและสังคมโดยการทำเส้นขนมจีนเส้นสดและหมักเพื่อจำหน่าย ตลอดจนชุมชนบ้านหนองดู่ที่ทำขนมข้าวควบเพื่อสร้างความเป็นมอญผ่านขนม เป็นต้น
อย่างไรก็ตาม จากการศึกษายังพบว่ากลุ่มชาติพันธุ์มอญได้ใช้เรื่องเล่า หรือชุดความทรงจำที่หลากหลายเพื่อนำเสนอความเป็นมอญที่สอดคล้องกับบริบท หรือสถานการณ์ทางสังคมที่ตนเองหรือกลุ่มต้องเผชิญหน้าที่แตกต่างหลากหลาย ทั้งนี้เพื่อเป็นการปรับความสัมพันธ์เชิงอำนาจ เพื่อให้พวกเขาสามารถดำรงรักษาตัวตนความเป็นมอญไว้ได้ นอกจากการนำเสนอตัวตนความเป็นมอญ ผ่านเรื่องเล่า พวกเขายังพยายามที่จะผลิตและรื้อฟื้นความเป็นมอญมอญผ่านการประกอบอาหารมอญในครัวเรือน การแต่งกาย การนับถือผี หรือแม้กระทั่งการผลิตซ้ำความเป็นมอญผ่านพิธีกรรมที่รับเอามาจากมอญในภาคกลาง เป็นต้น
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อเขียนทั้งหมดทีปรากฏในวารสารสังคมศาสตร์ เป็นความคิดเห็นของผู้เขียนโดยเฉพาะ มิใช่ทัศนคติของคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ หรือกองบรรณาธิการวารสารสังคมศาสตร์
เอกสารอ้างอิง
สุริชัย หวันแก้ว .2535. สังคมและวัฒนธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 3 กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ยศ สันตสมบัติ. 2544. มนุษย์กับวัฒนธรรม.กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ยศ สันตสมบัติ. 2548. “การทำความเข้าใจ “เพศสถานะ”และ “เพศวิถี”ในสังคมไทย”
ในเพศสถานะและเพศวิถีในสังคมไทย.กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ผ่องพันธ์ มณีรัตน์. 2521.การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรม.กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ธนุพงษ์ ลมอ่อน. 2554. การสร้างพื้นที่ทางสังคมของชาวขมุในอำเภอเวียงแก่น ภายใต้บริบทของการเป็นชายขอบ. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต การพัฒนาสังคม. บัณฑิตวิทยาลัย.มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
อานันท์ กาญจนพันธุ์. 2560. พื้นที่ความรู้ มานุษยวิทยา คนสามัญ 70 ปี อานันท์ กาญจนพันธ์. ภาควิชาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วินัย บุญลือ. 2545.“ทุนทางวัฒนธรรมและการช่วงชิงอำนาจเชิงสัญลักษณ์ของชุมชนชาวปกาเกอะญอ” เชียงใหม่.วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพัฒนาสังคม บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
Hardgrove. 2006. Community and Public Culture: The Marwaris in Calcutta.
Columbia University Press
Hobsbawm, Eric and Terence Ranger. 1983. The Invention of Tradition. London:
Cambridge University Press.
Nora, Pierre. 1989. Between Memory and History : Les Lieux de Memoire. Representations, 26,
Special Issue : Memory and Counter-Memory (Spring),7-24.
Lefebrve, Henri. 1991. The Production of Space. Donald Nicholson-Smith trans. Oxford: Basil Blackwell. Originally published 1974.