อัตลักษณ์เพื่อ วันพรุ่งนี้: บทวิพากษ์การเมืองเชิงอัตลักษณ์จาก สำนักคิดหลังอาณานิคม

บทคัดย่อ

บทความชิ้นนี้อาศัยแนวคิดสำนักหลังอาณานิคมในการศึกษาถึงข้อ จำกัดของการเมืองเชิงอัตลักษณ์ โดยข้อเสนอหลักของบทความ คือ วาทกรรม เรื่องความเป็นแก่นสารนิยมของการเมืองเชิงอัตลักษณ์นั้น ได้ถูกผลิตสร้างจาก มุมมองและองค์ความรู้ของโลกตะวันตก เพื่อนำไปใช้เป็นพื้นฐานในการ ปกครองดินแดนอาณานิคม ทว่าในเวลาต่อมา วาทกรรมดังกล่าวกลับถูกหยิบใช้ โดยขบวนการต่อต้านอาณานิคมเสียเอง โดยมิได้ตระหนักว่าแท้ที่จริงแล้ว ภาพแทนอัตลักษณ์แห่งอดีตกาลที่พวกเขากล่าวอ้างกลับเป็นเพียงภาพ แทนที่ผิดพลาดของอัตลักษณ์ที่ไม่เคยดำรงอยู่จริง และยิ่งไปกว่านั้น ในการ ที่ขบวนการต่อต้านอาณานิคมกล่าวอ้างความชอบธรรมจากอัตลักษณ์ร่วม แห่งอตีตกาล ขบวนการตังกล่าวกลับกดทับ "ตัวตน" ของปัจเจกบุคคลภายใน ขบวนการอีกทั้งยังผลิตซ้ำความเป็นเหยื่อให้กับกลุ่มผู้ที่ถูกกดทับบางกลุ่มด้วย นอกจากนี้ บทความชิ้นนี้ยังได้เสนอว่าปฏิบัติการของวาทกรรมอัตลักษณ์แบบแก่นสารนิยมภายใต้สังคมที่มีการเหยียดสีผิวนั้น ได้นำไปสู่การกักขัง "ตัวตน" ของปัจเจกบุคคลไว้ภายในทวิลักษ์ของความขัดแย้งระหว่าง"อัตลักษณ์แห่งอดีตที่มิได้รงอยู่จริง" กับ "อัตลักษณ์ที่พวกเขาปรารถนา" โดยมองข้ามความเป็นจริงที่ว่า ในกระบวนการระบุตัวตนของปัจเจกบุคคล นั้น พวกเขาประกอบสร้าง "ตัวตน" ภายใต้บริบทของโครงสร้างสังคมและ ความสัมพันธ์เชิงอำนาจที่แตกต่างหลากหลายกันออกไป อันส่งผลให้ในความ เป็นจริงแล้ว อัตลักษณ์ของพวกเขามีลักษณะคลุมเครือและเป็นลูกผสมเสีย มากกว่า ทั้งนี้ ความขัดแย้งระหว่างอัตลักษณ์กลุ่มที่เน้นความเป็นแก่นสาร นิยมกับอัตลักษ์แห่งความเป็นตัวตนของปัจเจกบุคคล ได้ส่งผลให้เกิดภาวะ จิตเภทรวมหมู่ในกลุ่มผู้ถูกกดทับ เพราะฉะนั้นแล้ว บทความชิ้นนี้จึงได้เสนอว่า ในการก้าวข้ามข้อจำกัด ของการเมืองเชิงอัตลักษณ์ซึ่งมุ่งแสวงหาอดีตกาล เราจำเป็นต้องนำตัว ประธานที่ "ตระหนักรู้ในตัวตนของตนอง" กลับเข้าสู่การเมืองเชิงอัตลักษณ์ อีกครั้ง โดยมี "ความปรารถนาถึงอนาคตที่ดีกว่า" เป็นแรงผลักดัน ซึ่งความ ปรารถนาถึงอนาคตที่ดีกว่านี้ จะเป็นกุญแจสำคัญที่โน้มน้าวให้ขบวนการอัต ลักษณ์แสวงหาความร่วมมือและม่อสารทำดวามเข้าใจกับสังคมในวงกว้าง เพื่อนำไปสู่การสร้างสรรค์สังคมที่ยุติธรรมและการปฏิรูปโครงสร้างสังคมให้ เปิดกว้างต่อกลุ่มคนที่แตกต่างหลากหลายอย่างเท่าเทียม