จ่าง แซ่ตั้ง กับ โลกศิลปะก่อนและหลัง 14 ตุลาฯ 16
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้ต้องการสำรวจบทบาทและผลงานที่สำคัญของจ่างในช่วงหลังทศวรรษที่ 2500 อันเป็นช่วงที่สัมพันธ์กับกระแสความเปลี่ยนแปลงของวงการศิลปะอันเนื่องมาจากความคิดศิลปะเพื่อชีวิต และสัมพันธ์กับเหตุการณ์ทางการเมืองที่สำคัญอย่างเหตุการณ์ 14 ตุลาคม 2516 หลังทศวรรษที่ 2500 เป็นต้นมา กระแสของศิลปะเพื่อชีวิตเกิดขึ้นพร้อมกับการตื่นตัวทางการเมืองของประชาชนในยุคแสวงหา เกิดการรวมกลุ่มของศิลปินหัวก้าวหน้าหลากหลายกลุ่ม จ่างเป็นศิลปินคนหนึ่งที่มีบทบาทในกลุ่มแนวร่วมศิลปินแห่งประเทศไทยเป็นอย่างมากแม้จะไม่ได้มีบทบาทที่แสดงออกอย่างชัดเจนต่อสาธารณะ และในช่วงของเหตุการณ์ 14 ตุลาคม 2516 จ่างได้สร้างภาพวาดสีน้ำมันขนาดใหญ่ภาพหนึ่งเป็นภาพของตนเองที่ปราศจากมือและดวงตา และผลงานดังกล่าวกลายเป็นผลงานที่มีความสำคัญและมักถูกกล่าวถึงอยู่เสมอเมื่อกล่าวถึงศิลปะที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ 14 ตุลาคม 2516 ด้วยความที่จ่างมีความสัมพันธ์กับกระแสศิลปะเพื่อชีวิตและเหตุการณ์ทางการเมืองในช่วงทศวรรษที่ 2510-2520 อันเป็นช่วงเวลาที่ประวัติศาสตร์ศิลปะไทยสมัยใหม่เป็นอิสระจากรสนิยมของรัฐ สถานะดังกล่าวจึงเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้จ่างมีลักษณะที่ไม่ลงรอยกับกระแสหลักของประวัติศาสตร์นิพนธ์ในศิลปะไทยสมัยใหม่
Downloads
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Cheng, Jia Yun. 2016. “Tang Chang,”. p.214-219. in Reframing Modernism. Singapore : National Gallery Singapore.
Poshyananda, Apinan. 1992. Modern art in Thailand : Nineteenth and Twentieth Centuries. New York: Oxford University Press.
เอกสารภาษาไทย
ก้องสกล กวินรวีกุล. 2545. การสร้างร่างกายพลเมืองไทยในสมัยจอมพล ป.พิบูลสงคราม พ.ศ. 2481-2487. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์)ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. 2553. ความคิดทางการเมืองของ ฌาคส์ ร็องซีแยร์. กรุงเทพฯ: สมมติ.
เดวิด เทห์. 2559. “และแล้วความเคลื่อนไหวไม่ปรากฏ,” หน้า 131-150 (วริศา กิตติคุณเสรี, ผู้แปล). ใน เกษม เพ็ญภินันท์, กฤติยา กาวีวงศ์ และ มนูพร เหลืองอร่าม บรรณาธิการ. กว่าจะเป็นร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: สำนักงานศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย.
ทีปกร. 2540. ศิลปเพื่อประชาชน. กรุงเทพฯ : หนังสือเอื้องฟ้า คณะบัญชีฯ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
นพพร ประชากุล. 2552. “ฟูโกต์กับการสืบสาวความเป็นมาของสมัยใหม่,” หน้า 165-190. ใน ยอกอักษรย้อนความคิด เล่ม 2 ว่าด้วยสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์. กรุงเทพฯ: อ่าน.
นวภู แซ่ตั้ง. 2562. “ทบทวนงานศึกษาเกี่ยวกับ จ่าง แซ่ตั้ง ในบริบทศิลปะไทยสมัยใหม่,” หน้า 2164-2175 ใน รายงานสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการระดับชาติ พะเยาวิจัย 8. พะเยา: มหาวิทยาลัยพะเยา.
แนวร่วมศิลปินแห่งประเทศไทย. 2539. พลานุภาพศิลปะกับสังคม. กรุงเทพฯ : ศิลปวรรณกรรม
ไพศาล ธีรพงศ์วิษณุพร. 2546. “14 ตุลา’ 16 ต่างสายตาความคิดของคนศิลปะ”, หน้า 30-37 ใน สำนักงานศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย 14 ตุลา ผ่านสายตาศิลปิน. กรุงเทพฯ: สำนักงานศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย.
ลักษณวัต ปาละรัตน์. 2551. สุนทรียศาสตร์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
วรารัตน์ คงจิตร. 2560. การเมืองการปกครองไทยกับการพัฒนารูปแบบงานจิตรกรรมร่วมสมัยในประเทศไทย (พ.ศ.2481-2519). วารสารมนุษยศาสตร์ ฉบับบัณฑิตศึกษา 6 (1): 49-69.
วีระจักร์ สุเอียนทรเมธี. 2557. พัฒนาการแนวคิดและแบบลักษณ์ศิลปะตะวันตกอย่างสังเขป. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สันติ อิศโรวุธกุล. 2552, 1 มิถุนายน. “บทสัมภาษณ์สันติ อิศโรวุธกุล“. สืบค้นจาก https://www.14tula.com/document/interview_santi.html. [บทสัมภาษณ์].
สิทธิเดช โรหิตะสุข. 2552. กลุ่มศิลปวัฒนธรรมในประเทศไทย : บทสำรวจสถานภาพและความเคลื่อนไหวในช่วงปีพุทธศักราช 2516 – 2530. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สิริรัตน์ เรืองวงษ์วาร. 2539. ประวัติศาสตร์การเมืองไทยตั้งแต่เปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ.2475 จนถึงปัจจุบัน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สุชิน ตันติกุล, สุขุม นวลสกุล และวิศิษฐ์ ทวีเศรษฐ. 2554. “กบฏ ปฏิวัติ รัฐประหาร,” หน้า 61-80 ใน วิศิษฐ์ ทวีเศรษฐ, สุขุม นวลสกุล และวิทยา จิตนุพงศ์. การเมืองและการปกครองไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สุธี คุณาวิชยานนท์. 2545. จากสยามเก่า สู่ไทยใหม่ : ว่าด้วยความพลิกผันของศิลปะจากประเพณีสู่สมัยใหม่และร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
Translated Thai References
Charoensin-o-larn, Chairat. 2010. The Political Thought of Jacques Ranciere. Bangkok : Sommadhi.
Isrowuttakul, Santi. 2009, 1 June. Interview by Chotisak Onsoong.https://www.14tula.com/document/interview_santi.html. [Interview].
Kawinraweekun, Kongsakon. 2002. Constructing the Body of Thai Citizens during the Phibun Regime of 1938-1944. MA. Thesis, Thammasat University.
Kongchit, Wararat. 2017. Thai Political and the development of Contemporary Painting in Thailand (1938 – 1976). Humanities Journal, Graduate Studies 6 (1): 49-69.
Kunavichayanont, Sutee. 2002. From Old Siam to New Thai : On Traditional Art to Modern and Contemporary. Bangkok: Silpakorn University.
Palaratana, Laksanawat. 2008. Aesthetics. Bangkok: Ramkhamhaeng University.
Prachakul, Nopporn. 2009. “Foucault and the genealogy of Modernism,”. p.165-190 in Revise Art and Thinking 2 On Social Science and Humaities. Bangkok : Read
Rohitasuk, Sittidech. 2009. The Group of Art and Culture in Thailand : Survey of Status and Movement in 1973 – 1987. Bangkok: Srinakharinwirot University
Ruangwongwan, Sirirat. 1996. History of Thai Political From 1932 to the Present. Bangkok: Ramkhamhaeng University.
Sae-tang, Nawapooh. 2019. “Review of Studies About Tang Chang in Context of Modern Art in Thailand”, p.2164-2175. in Proceedings of Phayao Research Conference , Phayao: Phayao University.
Suyantaramethee, Weerachak. 2014. Survey of Western Art Development. Bangkok: Thammasat University .
Tantikul, Suchin, Nualsakul, Sukhum and Thaweeset, Wisit. 2011. “Rebel, Revolution and Coup,”. p.61-80. in Wisit Thaweeset, Sukhum Nualsakul and Wittaya Jitnupong. Thai Political and Government. Bangkok Ramkhamhaeng University
Teepakorn. 1997. Art for Life’s Sake. Bangkok : Uangfa Book, Faculty of Accountant, Thammasat University.
Teh, David. 2014. “Travelling without Moving,”. p.131-150 (Warisa Kittikunseree, Trans.) in Kasem Phenpinant, Gridtiya Gaweewong and Manuporn Luengaram (eds.). Until Contemporary. Bangkok: Office of Contemporary Art and Culture
Theerapongvisanuporn, Paisal. 2003.”14 Oct. 73 The different views of art world,” p.30-37. In Office of Contemporary Art and Culture. 14 Oct in the Artist Views. Bangkok : Office of Contemporary Art and Culture.
United Artists’ Front of Thailand. 1996. Power of Art and Social. Bangkok : Art and Literature.