การพัฒนาความแข็งแกร่งภายในตนเองของวัยรุ่นโดยการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาและเปรียบเทียบประสิทธิภาพของการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการทฤษฎี (Integrative group counseling model) เพื่อพัฒนาความแข็งแกร่งภายในตนเองของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยนเรศวร อายุ 19-25 ปี ที่ได้ประเมินตนเองด้วยแบบวัดความแข็งแกร่งภายในตนเอง จำนวน 20 คน ที่เข้าร่วมในการศึกษานี้ นักศึกษาถูกเลือกเข้ากลุ่มทดลองหรือกลุ่มควบคุมด้วยวิธีการสุ่มอย่างง่าย (Simple random sampling) (กลุ่มละ 10 คน) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบวัดความแข็งแกร่งภายในตนเองของนักศึกษา และ 2) รูปแบบการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการต่อความแข็งแกร่งภายในตนเองของนักศึกษา สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ความแตกต่างของความแข็งแกร่งภายในตนเองของกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมถูกเปรียบเทียบด้วยสถิติ T–test independent ขณะที่ความแตกต่างของความแข็งแกร่งภายในตนเองในระยะหลังการทดลอง และติดตามผลของกลุ่มทดลอง ถูกวิเคราะห์ด้วยสถิติ Paired Samples T-test ผลการวิจัยพบว่านักศึกษากลุ่มทดลองมีคะแนนความแข็งแกร่งภายในตนเองที่ดีขึ้น ทั้งในช่วงหลังการทดลองและช่วงติดตามผลเมื่อเปรียบกับช่วงก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ขณะที่กลุ่มควบคุมไม่พบการเปลี่ยนแปลงของคะแนนความแข็งแกร่งภายในตนเองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติทั้งสามระยะ