ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการป้องกันการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุ อำเภอน้ำหนาว จังหวัดเพชรบูรณ์

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงวิเคราะห์แบบภาคตัดขวางในครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมการป้องกันการพลัดตก
หกล้มและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการป้องกันการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุ อำเภอน้ำหนาว
จังหวัดเพชรบูรณ์ กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยคือ ผู้สูงอายุ จำนวน 435 คน จากการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิ
เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูลคือ แบบสอบถาม ประกอบด้วย ข้อมูลทั่วไป ความเสี่ยงภาวะซึมเศร้า
การจัดสภาพแวดล้อมบ้านผู้สูงอายุ การรับรู้ความสามารถของตนเอง และพฤติกรรมการป้องกันการพลัดตกหกล้ม ศึกษาระหว่างเดือนมิถุนายน - มิถุนายน พ.ศ.2566 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณา และสถิติเชิงอนุมาน
โดยวิเคราะห์ถดถอยพหุโลจิสติก (Multiple logistic regression)

          ผลการวิจัย พบว่า ผู้สูงอายุส่วนใหญ่มีพฤติกรรมการป้องกันการพลัดตกหกล้มอยู่ในระดับดี
ร้อยละ 65.75 อยู่ในระดับพอใช้ ร้อยละ 27.13 ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการป้องกันการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุ คือ เพศ (OR_adj=0.63, 95%CI=0.41 to 0.98, p-value = 0.042) ระดับการศึกษา (OR_adj =0.28, 95%CI=0.08 to 0.88, p-value = 0.029) การมองเห็น (OR_adj =2.13, 95%CI=1.30 to 3.47, p-value = 0.002) ประวัติการหกล้ม(OR_adj =0.21, 95%CI=0.07 to 0.62, p-value = 0.005) การจัดสถาพแวดล้อมบ้านผู้สูงอายุ
(OR_adj =0.43, 95%CI=0.25 to 0.72, p-value = 0.002) และการรับรู้ความสามารถของตนเอง
(OR_adj =0.25, 95%CI=0.16 to 0.41, p-value < 0.001) จากผลการศึกษาควรมีการเฝ้าระวังการพลัดตกหกล้ม
โดยการตรวจสุขภาพด้านการมองเห็น การจัดสภาพแวดล้อม และการสร้างเสริมการรับรู้ความสามารถของตนเอง
ในการป้องกันการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุ