การวิเคราะห์ปริมาณกรดบอริกในมะม่วงดองจากร้านค้าในเขตเทศบาลเมือง จังหวัดสกลนคร โดยวิธียูวี-วิสิเบิลสเปกโทรสโกปี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ได้ศึกษาการวิเคราะห์ปริมาณกรดบอริกในมะม่วงดองจากร้านค้าในเขตเทศบาลเมือง จังหวัดสกลนคร ด้วยเทคนิคยูวี-วิสิเบิลสเปกโทรสโกปี โดยอาศัยปฏิกิริยาระหว่างกรดบอริกกับขมิ้นในสภาวะที่เป็นกรดสูงและปราศจากน้ำ ได้สารประกอบสีแดงของโรโซไซยานิน (Rosocyanine) ซึ่งดูดกลืนแสงได้ที่ความยาวคลื่น 550 นาโนเมตร ผลการวิจัยพบว่า กราฟมาตรฐานระหว่างค่าการดูดกลืนแสงและความเข้มข้นของสารละลายมาตรฐานกรดบอริก (0.02, 0.04, 0.08, 0.16 และ 0.24 ไมโครกรัมต่อมิลลิลิตร) มีลักษณะเป็นเส้นตรง มีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ (R2) เท่ากับ 0.9964 และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 0.002 ถึง 0.005 ผลการวิเคราะห์หากรดบอริกในมะม่วงดอง 5 ร้านค้า พบว่า มีปริมาณกรดบอริกเท่ากับ 0.572 ถึง 1.15 ไมโครกรัมต่อกรัม จากร้านค้าทั้งหมด มี 3 ร้านค้า ที่ตรวจพบปริมาณกรดบอริกประมาณ 0.5 ไมโครกรัมต่อกรัม ส่วนอีก 2 ร้านค้า ตรวจพบปริมาณกรดบอริกในระดับที่สูงกว่า 1.15 และ 0.803 ไมโครกรัมต่อกรัม เมื่อเปรียบเทียบกับประกาศกระทรวงสาธารณสุข ฉบับที่ 391 (พ.ศ. 2561) ปรากฏว่า มะม่วงดองจากทั้ง 5 ร้านค้า ไม่ปลอดภัยต่อผู้บริโภค เนื่องจากมีกรดบอริก (วัตถุต้องห้ามในอาหาร) เจือปนในอาหารเกินกว่ากำหนด
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงสาธารณสุข. 2561, 31 สิงหาคม. เรื่อง กำหนดอาหารที่ห้ามผลิต นำเข้า หรือจำหน่าย. ประกาศกระทรวงสาธารณสุข ฉบับที่ 391 (พ.ศ. 2561).
กาญจนา ด่านขุนทด, พันธ์ทิพย์ หงส์กลาง และ อนุสรณ์ เป๋าสูงเนิน. 2566. ความชุกของการปนเปื้อนสารบอแรกซ์ในอาหารในตลาดสดเขตเทศบาลนครนครราชสีมา. น. 2002-2010. ใน: การประชุมวิชาการระดับชาติครั้งที่ 15 เรื่องวิจัยและพัฒนา บนฐานเศรษฐกิจ BCG สู่การพัฒนาประเทศอย่างยั่งยืน 13-14 กรกฎาคม 2566. สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม, นครปฐม.
ชนินทร์ เจริญพงศ์, ประธาน ประเสริฐวิทยากร, วัฒนา อัครเอกฒาลิน และผดุงกิจ สงวนวัฒนา. 2542. การสำรวจสถานการณ์ของ "บอแรกซ์" วัตถุห้ามใช้ในอาหาร. สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา, กระทรวงสาธารณสุข, กรุงเทพฯ.
ชุติมา คูสมุทร และทิพย์วัลย์ คำเหม็ง. 2534. การวิเคราะห์หาปริมาณบอแรกซ์สารต้องห้ามในอาหารประเภทเนื้อสัตว์แปรรูปบางชนิด ในจังหวัดขอนแก่นและจังหวัดใกล้เคียง. มหาวิทยาลัยขอนแก่น, ขอนแก่น.
ดารณี หมู่ขจรพันธ์. 2546. บอแรกซ์พิษภัยของผู้บริโภค. วารสารเพื่อคุณภาพ, 9(66): 41-45.
นภาพร เชี่ยวชาญ, ชัยรัตน์ ตั้งดวงดี และวลัยพร ศรีชุมพวง 2549. สารเจือปนในผลไม้ดองที่จำหน่ายโดยผู้ค้าเร่ในเขตกรุงเทพมหานครและจังหวัดสมุทรปราการ. วารสารอาหาร, 36(4): 347-355.
มาลี เจริญวิทย์วรกุล. 2543. การวิเคราะห์ปริมาณกรดบอริคในอาหาร. วารสารกรมวิทยาศาสตร์การแพทย์, 42(1): 72-81.
รัตนา มหาชัย และวิรัช ว่องพัฒนากุล. 2536. การวิเคราะห์หาปริมาณบอแรกซ์ในผลไม้ดอง. มหาวิทยาลัย ขอนแก่น, ขอนแก่น.
วินัศ ภูมินาถ. 2547. สารบอแรกซ์และโอกาสปนเปื้อนในอาหาร. วารสารอาหาร, 34(2): 140-142.
ศุภกัญญา ทองเดชาสามารถ และองอาจ มณีใหม่. 2565. สถานการณ์ความปลอดภัยในอาหาร ณ สถานที่จำหน่ายอาหารในจังหวัดกาญจนบุรี: การศึกษาเชิงพรรณนาแบบเก็บข้อมูลย้อนหลังระหว่างปี พ.ศ. 2560 – 2563. วารสารวิทยาศาสตร์สุขภาพและการสาธารณสุขชุมชน, 5(1): 56-66.
สงกรานต์ พรมโยธา และสุบิน บุญพจน์. 2532. การวิเคราะห์หาปริมาณบอแรกซ์ในเนื้อสัตว์แปรรูปบางชนิดโดยเทคนิคอุลตราไวโอเลต-วิสสิเบิลสเปคโตรสโคปี. วิทยานิพนธ์ ปริญญาวิทยาศาสตร บัณฑิต มหาวิทยาลัย ขอนแก่น. ขอนแก่น.
Harris, D. C., and Lucy, C. A. 2020. Quantitative Chemical Analysis. 10th Edition. Macmillan Learning, NY.
