การศึกษาองค์ประกอบของการท่องเที่ยวเชิงอาหารในการท่องเที่ยวโดยชุมชน เขตพื้นที่ภาคตะวันออก
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาแบบจำลององค์ประกอบของการท่องเที่ยวเชิงอาหารในการท่องเที่ยวโดยชุมชนเขตพื้นที่ภาคตะวันออก 2) เพื่อตรวจสอบความสอดคล้องกลมกลืนของแบบจำลององค์ประกอบของการท่องเที่ยวเชิงอาหารในการท่องเที่ยวโดยชุมชนเขตพื้นที่ภาคตะวันออก โดยเก็บข้อมูลจากแบบสอบถาม จำนวน 449 ชุด ด้วยวิธีการสุ่มอย่างง่าย (Sample Random Sampling) วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสํารวจ (Exploratory Factor Analysis : EFA ) และการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน (Confirmatory Factor Analysis : CFA) จากนั้นจึงวิเคราะห์ความสนใจของนักท่องเที่ยวด้วยสถิติเชิงพรรณนา ด้วยค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ (EFA) และการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน (CFA) พบว่า องค์ประกอบของการท่องเที่ยวเชิงอาหารในการท่องเที่ยวโดยชุมชนเขตพื้นที่ภาคตะวันออก มีจำนวน 4 องค์ประกอบ คือ การท่องเที่ยวเชิงอาหารท้องถิ่น (Local Culinary Tourism) การท่องเที่ยวโดยชุมชน (Community-Based Tourism) การท่องเที่ยวภูมิปัญญาและมรดกทางอาหาร (Culinary Wisdom and Heritage in Tourism) และการสร้างประสบการณ์การท่องเที่ยวเชิงอาหาร (Value Co-Created Experience of Culinary Tourism) มีตัวแปรชี้วัดหรือตัวแปรสังเกตได้ ทั้งหมด 15 ตัวแปร
แบบจำลองที่พัฒนาขึ้น มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์อยู่ในเกณฑ์ดี (ค่าสถิติ Chi-square เท่ากับ 222.524 ค่า df เท่ากับ 80 ค่า p เท่ากับ 0.000 ค่า CFI เท่ากับ 0.953 RMR เท่ากับ 0.053 SRMR เท่ากับ 0.054 RMSEA เท่ากับ 0.063 PCLOSE เท่ากับ 0.015) ตัวแปรองค์ประกอบทั้งหมดในแบบจำลองสามารถอธิบายความแปรปรวนของตัวแปรองค์ประกอบของการท่องเที่ยวเชิงอาหารในชุมชนท่องเที่ยวเขตพื้นที่ภาคตะวันออกได้ร้อยละ 41.7 84.5 85.2 และ 20.4 ตามลำดับ
ผลการศึกษานำไปสู่การคาดการณ์พฤติกรรมผู้บริโภคให้ตรงกับความต้องการในอนาคต ให้ข้อเสนอแนะสำหรับการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงอาหารโดยการใช้อาหารในแต่ละท้องถิ่นเป็นต้นทุนทางวัฒนธรรม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารเป็นความคิดเห็นของผู้เขียน มิใช่ความคิดเห็นของกองบรรณาธิการและคณะผู้จัดทำวารสาร และบทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารบริหารธุรกิจและการบัญชี มหาวิทยาลัยขอนแก่น
เอกสารอ้างอิง
Angsuchoti, S., Wijitwanna, S.& Pinyopanuwat, R. (2011). Statistics analysis for social science and behavioral science research: LISREL program techniques (4th ed). Bangkok: Charoen Dee Man Kong Printing.
Center of Tourism Research and Development Social Research Institute, Chiang Mai University. (2018). Community-based tourism management in the eastern region of Thailand. Chiang Mai: Chiang Mai University. (In Thai)
Chumnanchar, B. (2018). Gastronomy Tourism: Thailand’s Competitiveness. Private Higher Education Institutions Association of Thailand under the Royal Patronage of Her Royal Highness Princess Maha Chakri Sirindhorn, 24(1), 103-116. (In Thai)
Hair, J. F., Jr., Black, W. C., Babin, B. J., Anderson, R. E., & Tatham, R. L. (2006). Multivariate data analysis (6th ed.). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
Hall, C. M. (2003). Wine, food and tourism marketing. New York: The Haworth Hospitality Press.
Hall, C. M., Sharples, L., Mitchell, R., Macionis, N., & Cambourne, B. (Eds.). (2004). Food tourism around the world: Development, management and markets. Oxford: Butterworth-Heinemann.
Hall, M., & Mitchell, R. (2005). Gastronomic tourism: Comparing food and wine tourism experiences. In M. Novelli (Ed.), Niche tourism: Contemporary issues, trends and cases (pp. 89-100). Oxford: Butterworth-Heinemann.
Handi, S. (2015). Food tourism strategy and promotion of the potential of Thai tourism industry (Dissertation DBA). Pitsanulok: Naresuan University. (In Thai)
Long, L. M. (Ed.). (2004). Culinary tourism. Lexington, KY: The University Press of Kentucky.
Matta, R. (2013). Defining food heritage: Elements of food cultures. Journal of Food Heritage, 27(1), 35-45.
Pérez, A., Mazon, J., & García, I. (2010). Community-based tourism: A tool for community development. University of Alicante.
Pullphothong, L., & Sopha, C. (2012). Gastronomic tourism in Ayutthaya, Thailand. Retrieved November 20, 2017, from http://www.ijbts-journal.com/images/main_1366796758/0043-Ladapha.pdf
Ramli, A., Zahari, M. S., & Talib, A. (2014). Traditional food heritage and its significance to food tourism. Journal of Heritage Tourism, 9(3), 234-245.
Ramli, A., Zahari, M. S., Halim, N. A., & Aris, N. A. (2015). Food heritage: Traditional food inheritance and cultural background. Journal of Culinary Arts and Gastronomy, 5(2), 125-134.
Sebele, L. (2010). Community-based tourism ventures, benefits and challenges: Khama Rhino Sanctuary Trust, Central District, Botswana. Tourism Management, 31(1), 136-146.
Shalini, D., & Duggal, S. (2015). A review on food tourism quality and its associated forms around the world. African Journal of Hospitality, Tourism and Leisure, 4(2), 1-12.
Suksawang, P. (2013). Structural equation modeling. Bangkok: Watanapanich Printing House. (In Thai)
Tourism Authority of Thailand. (2017). Food will keep us alive. Retrieved November 8, 2017, from http://www.etatjournal.com/mobile/index.php/menu-read-tat/menu-2017/menu-12017/281-1212017-food-alive
Trencher, G. P., Yarime, M., & Kharrazi, A. (2013). Co-creating sustainability: Cross-sector university collaborations for driving sustainable urban transformations. Journal of Cleaner Production, 50, 40-55.
Vanichbuncha, K. (2009). Statistical Analysis: Statistics for Decision Making (4th ed). Bangkok: Chulalongkorn University Press. (In Thai)
World Tourism Organization. (2012). Global report on food tourism: AM report volume four. Madrid, Spain: Author.
