Theoretically : Polluter Pays Principle shall resolve the Air Pollution Problems caused by the Industrial Sectors
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Clean air is vital to not only human but also almost all life forms on the Earth. However, when agriculture countries changed into industrial sphere which, among other, resulting in an increasing of an air pollution causing by the release of untreated air to the atmosphere by industrial sectors. Among other solutions, Polluter Pays Principle (PPP) was introduced and has become an essential solution to the air pollution problem causing from the industrial sector. The core principle of PPP is that it requires owners, occupiers and industrial entrepreneurs to install equipment/s to treat the air in order to control, reduce or eliminate the air pollution before releasing it to the atmosphere. It aims to maintain air quality before releasing to the atmosphere and meet Air Quality Standard (Ambient Standard) set by PPP. The PPP has been accepted by many countries including Thailand as an effective way to treat air pollution thus it has been included
into national laws.
Article Details
References
พนัส ทัศนียานนท์. เอกสารการสอนชุดวิชากฎหมายสิ่งแวดล้อม หน่วยที่ 1-7. พิมพ์ครั้งที่ 2. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, 2553.
วรเจตน์ ภาคีรัตน์. ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับกฎหมายปกครอง : หลักการพื้นฐานของกฎหมายปกครองและการกระทำทางปกครอง. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: วิญญูชน, 2546.
วิฑูรย์ สิมะโชคดี. คำอธิบายพระราชบัญญัติโรงงาน พ.ศ. 2535 : ฉบับยกเครื่องกฎหมายอุตสาหกรรม. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น), 2543.
สุดาศิริ วศวงศ์. กฎหมายอุตสาหกรรม. กรุงเทพฯ: นิติบรรณการ, 2543.
อำนาจ วงศ์บัณฑิต. กฎหมายสิ่งแวดล้อม. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: วิญญูชน, 2545.
อุดมศักดิ์ สินธิพงษ์. กฎหมายเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ : วิญญูชน, 2554.
จุไร ทัพวงศ์. “แนวทางการควบคุมมลพิษ : ผู้ก่อให้เกิดภาวะมลพิษเป็นผู้จ่าย.” สิ่งแวดล้อม 35.
ประพจน์ คล้ายสุบรรณ. “แนวคิด ทฤษฎี และหลักกฎหมายที่เกี่ยวข้องในคดีสิ่งแวดล้อม.” วารสารวิชาการศาลปกครอง. ปีที่ 7, ฉ.2 (พฤษภาคม-สิงหาคม 2550).
ศุภวุฒิ โมกข์เมธากุล. “มาตรการทางกฎหมายในการควบคุมการระบายน้ำทิ้งจากแหล่งกำเนิดมลพิษ ศึกษากรณีลุ่มน้ำลำตะคองตอนล่าง (กม.ที่ 0 – 24) จังหวัดนครราชสีมา.” วารสารนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. ฉบับที่ 1 ธ.ค. 54 – พ.ค. 55 ปีที่ 5.”
สุภาพร พิทักษ์เผ่าสกุล. “ปัญหาทางกฎหมายที่ทำให้เอกชนไม่สามารถเข้าประกอบกิจการ บำบัดน้ำเสียรวมในจังหวัดมหาสารคาม.” วารสารนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. ฉบับที่ 1 ธ.ค. 54 – พ.ค. 55 ปีที่ 5.”
ประภาพรรณ ภูษิตมงคลโชติ. “มาตรการทางกฎหมายในการป้องกันและควบคุมก๊าซซัลเฟอร์ไดออกไซด์จากโรงงานอุตสาหกรรม : ศึกษาเปรียบเทียบสหรัฐอเมริกาและไทย.” (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์), 2548.
Arnold W. Reitze JR. Air Pollution Control Law : Compliance and Enforcement. Washington,DC : Environmental Law Institute, 2001.
Aspen Law and Business. CLEAN Air Act Step-by-Step Compliance. New York: Aspen Publishers, 2002.
Clean Air Act, (CAA _____), 42 U.S.C.A. 7401 to 7642 in Selected Environmental Law Statutes 1990-1991.
Environmental Agency. Environmental law and regulations in Japan. Japan: Environmental Agency, 1976.
G. William Frick. “Air pollution control.” In Environmental law handbook. 7th ed. Industrial Pollution Control Association of Japan. Environmental Protection in the Industrial Sector in Japan (A Survey of Achievement). Tokyo : Industrial Pollution Control Association of Japan, 1983.
Julian Gresser, Koichiro Fujikura and Akio Morishima. Environmental law in Japan. Massachusetts : MIT Press, 1981.
Environmental Protection Agency. "P2Policy." Accessed April 15, 2012. http.//www.epa.gov/p2/p2policy/act1990.html.
Environmental Protection Agency. "Pollution Prevention." Accessed April 15, 2012. https://www.epa.gov/estpages/pollutionprevention.html.