การบังคับใช้พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546 กรณีศึกษา อำนาจหน้าที่ของพนักงานสอบสวนในสังกัดตำรวจภูธรจังหวัดสุราษฎร์ธานี

บทคัดย่อ

                       บทความวิจัยนี้เป็นแบบผสานวิธีระหว่างการวิจัยเชิงปริมาณ และการวิจัยเชิงคุณภาพ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึง ปัญหาข้อกฎหมายในการคุ้มครองเด็กและปัญหาคดีที่เกี่ยวกับเด็กซึ่งกระทบถึงปัจจัยในการสนับสนุนการปฏิบัติหน้าที่ของพนักงานสอบสวนในสังกัดตำรวจภูธรจังหวัดสุราษฎร์ธานี

การศึกษาครั้งนี้ พบปัญหาจากคำนิยาม คำว่า “เด็ก” ตามพระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546 ได้มุ่งคุ้มครองเฉพาะเด็กที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี แต่ไม่คุ้มครองเด็กที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ที่บรรลุนิติภาวะด้วยการสมรส จากข้อเท็จจริง ถึงแม้ว่าเด็กจะสมรสแล้วก็ตาม แต่อายุยังน้อย ด้อยวุฒิภาวะ ซึ่งไม่แตกต่างจากเด็กทั่วไปที่ยังไม่ได้สมรส ครั้นเด็กที่บรรลุนิติภาวะด้วยการสมรสแล้ว ถูกกระทำจากบุคคลอื่นจนได้รับความเสียหาย พระราชบัญญัติฉบับดังกล่าวไม่ได้คุ้มครองอย่างเช่นเด็กทั่วไป สิทธิที่ควรได้รับตามกฎหมายจึงไม่เท่าเทียมกัน ปัญหาต่อมา ผู้วิจัยได้สัมภาษณ์เชิงลึกและใช้แบบสอบถามพนักงานสอบสวนในสังกัดตำรวจภูธรจังหวัดสุราษฎร์ธานี พบว่า พนักงานสอบสวนเกี่ยวกับจิตวิทยาเด็กมีอัตรากำลังไม่เพียงพอ ปัญหาความพร้อมของสถานที่ที่เป็นห้องสอบปากคำ และอุปกรณ์ในการสอบสวนเด็กมีไม่ครบถ้วน ประกอบกับค่าใช้จ่ายในการติดต่อประสานงานในเรื่องดังกล่าว ตกเป็นภาระของพนักงานสอบสวน

                     ปัญหาเหล่านี้ จึงควรแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546 ให้คุ้มครองตลอดถึงเด็กที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ที่บรรลุนิติภาวะด้วยการสมรส เพื่อความเท่าเทียมและเป็นธรรม และรัฐควรเพิ่มอัตราตำแหน่งพนักงานสอบสวน ตลอดถึงงบประมาณในด้านต่าง ๆ ที่กล่าวมาแล้ว ให้เหมาะสมเพียงพอ เพื่อให้เกิดประสิทธิภาพในการปฏิบัติหน้าที่ต่อไป