กระบวนการยุติธรรมทางอาญาสำหรับเด็กและเยาวชนในประเทศสิงคโปร์ : ข้อสังเกตเปรียบเทียบกับประเทศไทย (ตอนที่ 2)

บทคัดย่อ

การพิจารณาคดีในศาลเยาวชนของประเทศสิงคโปร์และศาลเยาวชนและครอบครัวของประเทศไทยมีความคล้ายคลึงกันหลายประการ ทั้งการตรวจสอบข้อเท็จจริงในขั้นตอนการจับกุม การยึดถือข้อเท็จจริงส่วนตัวของผู้กระทำความผิดเป็นประเด็นสำคัญใน  การพิจารณาพิพากษา การแยกสถานที่ในการพิจารณาคดีและห้ามผู้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง  กับคดีเข้าฟังการพิจารณา ซึ่งหลักการทั้งหมดนี้ล้วนมุ่งคุ้มครองประโยชน์สูงสุด และการรักษาสวัสดิภาพและอนาคตของเด็กและเยาวชนเป็นสำคัญ อย่างไรก็ตาม การพิจารณาคดี     ในศาลเยาวชนและครอบครัวยังประสบปัญหาบางประการ ดั่งกรณี การกำหนดโทษปรับให้เด็กหรือเยาวชนผู้กระทำความผิดต้องชำระ และการใช้คำบางคำซึ่งอาจเป็นหนึ่งในการสร้างตราบาปและส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงแก้ไขพฤติกรรมของ เด็กและเยาวชน

จากการศึกษาพบว่า ในประเทศสิงคโปร์นั้น การชำระค่าปรับ ค่าเสียหาย หรือราคาสิ่งของแทนเด็กหรือเยาวชนนั้นอาจถูกกำหนดให้เป็นหน้าที่ของบิดามารดาหรือผู้ปกครองเป็นช่องทางหนึ่งที่ทำให้บุคคลผู้ใกล้ชิดสามารถรับผิดชอบต่อความผิด และความเสียหายที่เกิดขึ้นได้โดยตรง และสะท้อนถึงตัวผู้ชำระเงินที่แท้จริง นอกจากนี้ ในการพิพากษาของศาลเยาวชนในประเทศสิงคโปร์ยังห้ามใช้ถ้อยคำว่า พิพากษาว่ามีความผิด และโทษ  ไว้อันจะทำให้ลดผลกระทบต่อความรู้สึก สภาพจิตใจ และสร้างโอกาสในการกระทำความผิด  ซ้ำอีกด้วย

บทความนี้ให้ข้อเสนอแนะว่า ประเทศไทยควรกำหนดให้บิดามารดา ผู้ปกครอง เข้ามารับผิดชอบหากเกิดการลงโทษปรับ การชดใช้ค่าเสียหาย หรือราคาสิ่งของ และควรกำหนดห้ามใช้ถ้อยคำอันอาจส่งผลต่อความรู้สึก สภาพจิตใจ และสร้างโอกาสในการกระทำความผิดซ้ำของเด็กและเยาวชน