การรับรองสิทธิของคู่สมรสที่มีความผิดปกติในเซลล์สืบพันธุ์ทั้งสองฝ่าย ในการใช้เทคโนโลยีช่วยเจริญพันธุ์ทางการแพทย์

บทคัดย่อ

             บทความวิจัยเรื่องนี้ ศึกษาเกี่ยวกับการรับรองสิทธิของคู่สมรสที่มีความผิดปกติในเซลล์สืบพันธุ์ทั้งสองฝ่ายในการใช้เทคโนโลยีช่วยเจริญพันธุ์ทางการแพทย์ ซึ่งปัญหา คือ กฎหมายได้ไปจำกัดสิทธิคู่สมรสบางคู่ที่มีปัญหาในเซลล์สืบพันธุ์ทั้งสามีและภริยา แม้เทคโนโลยีช่วยเจริญพันธุ์ทางการแพทย์ปัจจุบันมีความก้าวหน้าสามารถช่วยลดปัญหาการมีบุตรยากสำหรับคู่สมรสที่มีความผิดปกติในเซลล์สืบพันธุ์ และไม่สามารถมีบุตรโดยวิธีตามธรรมชาติได้ แต่กฎหมายที่เกี่ยวข้องไม่มีบทบัญญัติที่ครอบคลุมถึงกรณีดังกล่าว จึงก่อให้เกิดปัญหาทางกฎหมายในการกำหนดสถานะของบิดามารดาของเด็กที่เกิดจากการใช้เทคโนโลยีนี้

            จากการศึกษาพบว่า กฎหมายได้อนุญาตเฉพาะในกรณีที่คู่สมรสมีความผิดปกติในเซลล์สืบพันธุ์ สามารถใช้เซลล์ไข่หรืออสุจิบริจาคอย่างใดอย่างหนึ่ง ร่วมกับเซลล์ไข่  หรืออสุจิของสามีหรือภริยา แต่ไม่สามารถใช้ทั้งเซลล์อสุจิ และเซลล์ไข่บริจาคได้ แม้ว่าจะมีความผิดปกติในเซลล์สืบพันธุ์ด้วยกันทั้งสองฝ่าย อีกทั้งยังสร้างปัญหาในการพิจารณาสถานะของบิดามารดากับเด็กที่เกิดมา ซึ่งความเป็นมารดาจะไม่ตกแก่หญิงผู้ประสงค์จะมีบุตรจากการตั้งครรภ์แทน แต่จะตกอยู่กับหญิงผู้รับตั้งครรภ์แทนกับสามีของหญิงนั้นตามหลักกฎหมายครอบครัว

            ผู้เขียนขอเสนอแนะว่า ควรแก้ไขเพิ่มเติมบทบัญญัติในพระราชบัญญัติคุ้มครองเด็กที่เกิดโดยอาศัยเทคโนโลยีช่วยเจริญพันธุ์ทางการแพทย์ พ.ศ. 2558 โดยเพิ่มเงื่อนไข  ว่า “สามารถใช้อสุจิและไข่บริจาคได้” จะเป็นการช่วยลดปัญหาทางกฎหมายในการสถานะความเป็นบิดามารดาในกรณีดังกล่าวได้