ปัญหาและความต้องการพัฒนาแรงงานทักษะสูงของสถาบันการอาชีวศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 1

บทคัดย่อ

            การศึกษาปัญหาและความต้องการพัฒนาแรงงานทักษะสูงของสถาบันการอาชีวศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 1  มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัญหาการพัฒนาแรงงานทักษะสูงของสถาบันการอาชีวศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 1 2) เพื่อศึกษาระดับความต้องการพัฒนาแรงงานทักษะสูงของสถาบันการอาชีวศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 1 แบ่งการวิจัยออกเป็น 2 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นตอนที่ 1 ศึกษาสภาพปัญหาการพัฒนาแรงงานทักษะสูงของสถาบันการอาชีวศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 1 เป็นการวิจัยคุณภาพ (Qualitative Method Research) ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ คือ ผู้ที่มีความรู้และประสบการณ์ในการพัฒนาแรงงานทักษะสูง จำนวน 9 คน ผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย จำนวน 7 คน รวม 17 คน เลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) เครื่องมือการวิจัยใช้แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยตนเอง วิเคราะห์ข้อมูลใช้การวิเคราะห์เนื้อละสรุปภาพรวม ขั้นตอนที่ 2 ศึกษาระดับความต้องการพัฒนาแรงงานทักษะสูงของสถาบันการอาชีวศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 1 เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ (Quantitative Method Research)  กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาระดับปริญญาตรีสายเทคโนโลยีหรือสายปฏิบัติการ บุคคลกรผู้สอนและเจ้าของสถานประกอบการ ของสถาบันการอาชีวศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 1  ครอบคลุมพื้นที่  5 จังหวัด คือ หนองคาย อุดรธานี เลย หนองบัวลำภูและบึงกาฬ จำนวน 446 คน เครื่องวิจัยใช้แบบสอบถาม ได้ค่า IOC อยู่ระหว่าง 0.67-100 และ ค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับอยู่ที่  .991  เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม Google Form วิเคราะห์ข้อมูลด้วยโปรแกรมคอมพิวเตอร์สำเร็จรูป ใช้สถิติพื้นฐาน

         ผลการวิจัย พบว่า

1. สภาพปัญหาการพัฒนาแรงงานทักษะสูงของสถาบันการอาชีวศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 1 พบว่า ด้านยานยนต์สมัยใหม่ ยังขาดความเชื่อมโยงด้านความร่วมมือกับสถานประกอบการ ผู้บริหารระดับสูง ไม่ได้ให้ความสำคัญในการส่งเสริม สื่อการสอนเกี่ยวกับยานยนต์สมัยใหม่ ครูผู้สอนขาดการพัฒนาองค์ความรู้เกี่ยวกับยานยนต์สมัยใหม่ ที่พัฒนาไปอย่างรวดเร็วจนตามเทคโนโลยีไม่ทัน ทำให้ขาดความเชี่ยวชาญความชำนาญที่จะนำมาถ่ายทอดให้กับผู้เรียน  ส่วนนักศึกษาที่จบยังไม่มีทักษะด้านยานยนต์สมัยใหม่  ด้านทักษะด้านอิเล็กทรอนิกส์อัจฉริยะ ยังขาดบุคลากรที่มีศักยภาพในการออกแบบอิเล็กทรอนิกส์บูรณาการระบบและพัฒนาระบบเพื่อให้เกิดการเชื่อมโยงอุปกรณ์และชิ้นส่วนต่างๆให้เป็นระบบอิเล็กทรอนิกส์อัจฉริยะที่มีมูลค่าเพิ่มสูงรวมทั้งโครงสร้างพื้นฐานในการออกแบบและพัฒนา ด้านหุ่นยนต์เพื่ออุตสาหกรรม มีปัญหาในการจัดการเรียนการสอนเกิดจากองค์ประกอบทางกายภาพของหุ่นยนต์อุตสาหกรรมทั้งในส่วนของฮาร์ดแวร์และซอฟต์แวร์ ขาดแคลนสื่อการเรียนและการฝึกงานปัญหาจากตัวผู้เรียนที่ต้องจินตนาการสูงตลอดจนวิทยากรหุ่นยนต์ที่มีเนื้อหาสาระที่ซับซ้อนและยากต่อการทำความเข้าใจในระยะเวลาที่จำกัด ขาดการพัฒนาบุคลากรรับผิดชอบในการดำเนินการ ผู้เรียนไม่เห็นความสำคัญของทักษะด้านเทคโนโลยี ด้านเทคโนโลยีดิจิทัล ขาดการส่งเสริมสนับสนุนพัฒนาอย่างจริงจัง  ขาดทรัพยากรเครื่องมือในการเรียนรู้ทักษะขั้นสูง นอกจากนั้นสถานศึกษายังไม่ได้พัฒนากระบวนการเรียน การสอนด้านอุตสาหกรรมทางเทคโนโลยีดิจิทัล ให้เกิดความสอดคล้องกับสถานประกอบการ


2. ระดับความต้องการพัฒนาแรงงานทักษะสูงของสถาบันการอาชีวศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 1 พบว่า ระดับความต้องการพัฒนาแรงงานทักษะสูง โดยรวมอยู่ในระดับ มาก เมื่อพิจารณารายด้าน พบว่าอยู่ในระดับมาก ทุกด้าน เรียงตามค่าเฉลี่ยจากมากไปหาน้อย ได้แก่ 1. ด้านยานยนต์สมัยใหม่ 2. ด้านอิเล็กทรอนิกส์อัจฉริยะ 3. ด้านเทคโนโลยีดิจิทัล 4. ด้านหุ่นยนต์เพื่ออุตสาหกรรม 5. ด้านการถ่ายทอดการสอนหรือการให้ความรู้ และ 6.ด้านภาษา  ตามลำดับ