A socio-historical approach to the notion of Identity

บทคัดย่อ

Ethnic or cultural identity, seen as a permanent essence, constitutes a contemporary version of racism, formulated in terms of new social races. It is “a misleading and faulty concept” (Jean-François Bayart, 2005:31). There is no identity, but rather history. Nationalism, founded ethnically, serves as a peculiar case of ethno-mania and, inside a democratic context, plays as an anti-democratic force, a reactionary strain. There are no homogeneous ethnic groups, but rather societies, internally pluralistic. They are historical actualization of a universal cultural pattern, always open to intercultural flow. Ethnicity and nationality as discursive performative constructions manifested through the achievements of speaking subjects. That is, ethnic and national identities are unpredictable and unstable cultural productions with which we identify. They are not universal or absolute existent `things'. Rather, ethnicity is a cultural accomplishment. Therefore, nationalism and ethnicity can be obstacles to the emergence of an integrated and pluralistic world.

มุมมองด้านอัตลักษณ์ของชาติพันธุ์หรือวัฒนธรรมถูกมองว่าเป็นสิ่งสำคัญที่คงอยู่ถาวรโดยการถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่นของชนชาติ แต่กระนั้นมุมมองดังกล่าวเป็นเรื่องที่ไม่เป็นไปตามหลักแห่งความเป็นจริงเสียแล้ว เมื่อมีลัทธิของความเป็นชาตินิยมหรือความรักชาติเข้ามาแทนที่การถ่ายทอดอัตลักษณ์จากคนรุ่นสู่รุ่น เช่นนนี้จึงอาจอนุมานได้ว่ากลุ่มชาตินิยมนั้นเป็นสิ่งสอดแทรกเข้ามาในวงจรของการถ่ายทอดอัตลักษณ์ชาติพันธุ์หรือวักฒนธรรมจากรุ่นสู่รุ่นของชนชาติ