การส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมวิถีไทยริมคลองในจังหวัดนนทบุรี
คำสำคัญ:
Thai Cultural Tourism, Water-based Tourism, Klong Aomnon, Nonthaburi Provinceบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ1) ศึกษาศักยภาพของคลองอ้อมนนท์สู่การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมวิถีไทยริมคลอง
2) พัฒนาสมรรถนะของบุคลากรท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมวิถีไทยริมคลอง และ3) พัฒนาผลิตภัณฑ์/เส้นทางการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมวิถีไทยริมคลองในจังหวัดนนทบุรี เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมในพื้นที่คลองอ้อมนนท์ จังหวัดนนทบุรี ประชากรกลุ่มเป้าหมายโดยเกณฑ์การเจาะจง ประกอบด้วย 1) ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมวิถีไทยริมคลองในจังหวัดนนทบุรี ได้แก่ คนในชุมชน และผู้แทนภาครัฐ และ 2) นักท่องเที่ยว เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสัมภาษณ์ แบบสอบถาม และแบบสำรวจแหล่งท่องเที่ยว การวิเคราะห์ข้อมูล ประกอบด้วย การวิเคราะห์เนื้อหา สถิติเชิงพรรณนา และสถิติค่าที
ผลการวิจัยพบว่า 1) การจัดการแหล่งท่องเที่ยวให้มีศักยภาพต่อการรองรับนักท่องเที่ยวจำเป็นต้องให้ความรู้แก่คนในชุมชนให้ตระหนักถึงความสำคัญของทรัพยากรน้ำในคลองและการอนุรักษ์ทรัพยากรกายภาพแนวคลองให้คงอัตลักษณ์ และควรพัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวกที่ให้ทุกคนเข้าถึง 2) การพัฒนาสมรรถนะของบุคลากรด้านการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมวิถีไทยริมคลอง คือ การพัฒนาชุมชนให้มีจิตในการให้บริการ เน้นการพัฒนาผู้ให้บริการให้มีศักยภาพในการให้บริการนักท่องเที่ยว โดยตระหนักในบทบาทของการเป็นเจ้าบ้านที่ดี และสามารถจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมวิถีไทยได้อย่างมีประสิทธิภาพ และ3) การพัฒนาผลิตภัณฑ์/เส้นทางการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมวิถีไทยริมคลองในจังหวัดนนทบุรี ได้กำหนดเส้นทางการท่องเที่ยวที่มีจุดเด่นทางวัฒนธรรมในแหล่งท่องเที่ยว เน้นกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมที่นักท่องเที่ยวทุกกลุ่มสามารถรับรู้คุณค่าและเข้าร่วมกิจกรรมได้ โดยมีข้อเสนอแนะว่าชุมชนควรมีการประเมินความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวต่อผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวอย่างต่อเนื่อง
เอกสารอ้างอิง
Buhalis, D. (2000). Marketing the Competitive Destination of the Future. Tourism Management, 21 (1): 97-116.
Grayson, K., & Martinee, R. (2004). Consumer Perceptions of Iconicity and Indexicality and their Influence on Assessments of Authentic Market Offerings. Journal of Consumer Research, 31(2): 296-312.
Hargrove, C. (2014). Cultural Tourism: Attracting Visitors and Their Spending. National Cultural Districts Exchange Report: Americans for the ARTS, Washington, D.C. https://www.americansforthearts.org/
Jennings, G. (2006). Water-Based Tourism, Sport, Leisure, and Recreation Experiences. In Water-Based Tourism, Sport, Leisure, and Recreation Experiences; Jennings, G., Ed.; Butterworth-Heinemann: Oxford.
Lau, R.W.K. (2010). Revisiting Authenticity: A Social Realist Approach. Annals of Tourism Research, 37(2), 478-498.
Martin, K. (2010). Living Pasts: Contested Tourism Authenticities. Annals of Tourism Research, 37(2), 537-554.
McKercher, B., & Cros, H. (2002). Cultural Tourism: The Partnership between Tourism and Cultural Heritage Management. New York: Haworth Hospitality Press.
Pike, S. (2008). Destination Marketing: An Integrated Marketing Communication Approach. Butterworth-Heinmann, Burlington, MA.
Prentice, R. (2001). Experiential Cultural Tourism: Museums and the Marketing of the New Romanticism of Evoked Authenticity. Museum Marketing and Curatorship, 19(1): 5-26.
Richards, G. (1996). Cultural Tourism in Europe, Wallingford, CAB International.
เผยแพร่แล้ว
เวอร์ชัน
- 2022-02-01 (4)
- 2022-02-01 (3)
- 2022-02-01 (2)
- 2022-01-02 (1)
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารการจัดการสมัยใหม่
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
