การจัดการภาวะวิกฤต การจัดการภาวะวิกฤตการแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ต่อธุรกิจโรงแรมเจ้าของคนเดียว ในกรุงเทพมหานคร
คำสำคัญ:
การจัดการภาวะวิกฤต, ไวรัสโคโรนา 2019, ธุรกิจโรงแรมเจ้าของคนเดียวบทคัดย่อ
วิจัยนี้เพื่อศึกษาวิธีการจัดการภาวะวิกฤตการแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 และผลการเยียวยาของภาครัฐต่อธุรกิจโรงแรมเจ้าของคนเดียว กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ประกอบการธุรกิจโรงแรมแบบเจ้าของคนเดียวในกรุงเทพมหานคร 136 แห่ง ผลการวิจัยพบว่า ระดับความคิดเห็นการจัดการธุรกิจโรงแรม ภาพรวมอยู่ในระดับมาก การจัดการภาวะวิกฤตของการแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา พบว่า ผู้ประกอบธุรกิจโรงแรมให้ความสำคัญในภาพรวมอยู่ในระดับมาก ผลการสัมภาษณ์ผู้ประกอบการธุรกิจโรงแรมมีความคิดเห็นตรงกันเรื่อง การวางแผน ต้องมีแผนหารายได้ โดยเป็นโรงพยาบาลสนาม การปรับลดเปลี่ยนหน้าที่ และตำแหน่งงานของบุคลากร การจัดองค์การ มีการปรับเปลี่ยนโครงสร้างภายใน และบุคลากร การโน้มน้าวพนักงาน มีการสื่อสาร และความเชื่อมั่นให้กับพนักงาน ในการทำงานที่จะต้องสัมผัสกับผู้ป่วย การควบคุม ตัดค่าใช้จ่ายในการดำเนินการที่ไม่จำเป็น และควบคุมการทำงานพนักงานตามมาตรฐานความสะอาดและปลอดภัยตามหลัก : SHA (Amazing Thailand Safety & Health Administration) การเตรียมความพร้อม พบว่า การวางแผนรับมือ ทำการประชุมสร้างความเข้าใจ สื่อสารกับพนักงาน และแขกผู้พักตามมาตรฐานSHAการช่วยเหลือเยียวยาของภาครัฐที่ผู้ประกอบการธุรกิจโรงแรมต้องการคือ การสนับสนุนค่าจ้าง การให้พักชำระเงินต้นหรือดอกเบี้ย มาตรการกระตุ้นการท่องเที่ยว จัดประชุมสำหรับองค์กร ค่าใช้จ่ายด้านสาธารณสุข รวมถึงความเชื่อมั่นจากการเปิดประเทศทั้งระบบ
เอกสารอ้างอิง
Coombs, W. T. (2007). Protecting organization reputations during a crisis: The development and application of situational crisis communication theory. Corporate Reputation Review, 10(3), 163–176.
Chatkul, N. (2011). Tourism Industry. Bangkok: Chulalongkorn University Printing.
Chamnina,E.(2020).Public Sector Capabilities in Tourism Management under the Situation of Communicable Diseases Coronavirus 2019 (COVID-19). Journal of Buddhist Social Sciences and Anthropology, 5(11), November 2020. [In Thai]
Chaiyo, A & Mahaprom, M. (2020). Crisis management of the accommodation business in Thailand under the crisis COVID-19. Dusit Thani College Journal, 14(3), 685-700. [In Thai]
Ghaharian, K. & Abarbanel, B. (2021). Crisis management practices in the hospitality and gambling industry during COVID-19. International Hospitality Review, 35(2), 171-194.
Kathleen, F. B. (2017). Crisis communication a casebook approaches (5th Ed.). New York: Routledge.
Sawkham, P. (2016). Hotel Management Strategies : A Case Study of Small Hotels in the municipality Chiang Rai Province. Dusit Thani College Journal, 10(1). [In Thai]
Robbins& Stephen P. (2004). Organization Behavior. (9th Ed.). New Jersey: Prentice – Hill
Samuel C. Certo. (2003). Modern Management. New Jersey : Prentice Hall
Steadmon, C. E. & Kasavana, M. L. (1988). Managing front office operations. East Lansing, MI: The Education Institute of the American Hotel & Motel Association
Wut TM, Xu JB, Wong SM. (2021). Crisis management research (1985-2020) in the hospitality and tourism industry: A review and research agenda. Tour Manag, 85, 104307. doi: 10.1016/j.tourman.2021.104307. Epub 2021 Mar 3. PMID: 36345489; PMCID: PMC9630659.
Timothy, W. C. (2012). Ongoing crisis communication planning, Managing, and responding. USA: Sage.
Ulmer, R. R., Sellnow, T. L., & Seeger, M. W. (2011). Effective crisis communication moving from Crisis to opportunity. (2nd Ed). SAGE Publications, Inc.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 วารสารการจัดการสมัยใหม่
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
