รูปแบบการมีส่วนร่วมของชุมชนในการบริหารจัดการพิพิธภัณฑ์มรดกพื้นบ้านประแส ของโรงเรียนชุมชนวัดตะเคียนงาม สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยองเขต 2

ผู้แต่ง

  • อัญชลี สารสุวรรณ์ ประยูร อิ่มสวาสดิ์ และ ณัฐกฤตา งามมีฤทธิ์ มหาวิทยาลัยบูรพา

คำสำคัญ:

รูปแบบการมีส่วนร่วมของชุมชน, การบริหารจัดการพิพิธภัณฑ์, โรงเรียนชุมชนวัดตะเคียนงาม

บทคัดย่อ

          การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาความต้องการการมีส่วนร่วมในการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น 2) ศึกษารูปแบบการมีส่วนร่วมของชุมชนสู่บริหารจัดการพิพิธภัณฑ์มรดกพื้นบ้านประแส และ3) ศึกษากระบวนการบริหารจัดการพิพิธภัณฑ์มรดกพื้นบ้านประแสของโรงเรียนชุมชนวัดตะเคียนงาม สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยองเขต 2

          การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน ระหว่างวิธีการวิจัยเชิงปริมาณ และวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ในรูปกรณีศึกษา ใช้กระบวนการวิจัยปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม โดยมีกลุ่มตัวอย่างแบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มที่ 1 กลุ่มตัวอย่างเชิงปริมาณ ได้แก่ ประชาชน จำนวน 180,420 คนได้กลุ่มตัวอย่างโดยใช้ตารางสำเร็จรูปของ เครจซี่และมอร์แกน โดยการสุ่มแบบแบ่งชั้น จำนวน 384 คน กลุ่มที่ 2 กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลหลัก ประกอบด้วยผู้บริหารของพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นต้นแบบ 5 คน ผู้นำองค์กรทางวัฒนธรรมในจังหวัดระยองจำนวน 10 คน ผู้นำชุมชนในท้องถิ่นจำนวน 12 คน และคณะกรรมการโรงเรียนประกอบด้วยคณะกรรมการสถานศึกษา 15 คน ครู 25 คน เครือข่ายผู้ปกครอง 20 คน รวมทั้งสิ้น 60 คน สนามการวิจัยใช้โรงเรียนชุมชนวัดตะเคียนงาม เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูลเป็นแบบสอบถามแบบประมาณค่า 5 ระดับที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น จากนั้นนำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์ โดยใช้สถิติพื้นฐาน ค่าเฉลี่ย ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การเก็บข้อมูลเชิงคุณภาพ   ศึกษาพิพิธภัณฑ์ต้นแบบ ใช้แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้างเชิงลึกรายบุคคล การประชุมระดมสมอง การสนทนากลุ่ม การทดลองจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น และเทคนิคการประชุมวิพากษ์แบบรวมพลังสร้างสรรค์ A-I-C

          ผลการวิจัยพบว่า

          1. ความต้องการการมีส่วนร่วมในการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นของประชาชน โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากมีค่าเฉลี่ย (=4.53) และเมื่อพิจารณารายด้านทั้ง 5 ด้านจากมากไปหาน้อย พบว่า ด้านกระบวนการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น  ด้านการมีส่วนร่วมของชุมชน ด้านการจัดกิจกรรมส่งเสริมการเรียนรู้ ด้านกระบวนการบริหารจัดการพิพิธภัณฑ์ และด้านบทบาทหน้าที่ของพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น 2. รูปแบบการมีส่วนร่วมของชุมชนในการบริหารจัดการพิพิธภัณฑ์มรดกพื้นบ้านประแส ประกอบด้วยองค์ประกอบ 5 ด้านคือ 1)ด้านกระบวนการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น 2) ด้านการมีส่วนร่วมของชุมชน 3) ด้านการจัดกิจกรรมส่งเสริมการเรียนรู้ 4) ด้านกระบวนการบริหารจัดการพิพิธภัณฑ์ และ 5) ด้านบทบาทหน้าที่ของพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นโดยผ่านขั้นตอนการดำเนินงาน 1) การศึกษาความต้องการการมีส่วนร่วมในการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น 2)การศึกษาพิพิธภัณฑ์ต้นแบบ 3) ศึกษาแนวคิดจากผู้นำองค์กรทางวัฒนธรรมผู้นำท้องถิ่นและชุมชน 4) การทดลองจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น และ 5) การวิพากษ์รูปแบบการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น และ 3. กระบวนการบริหารจัดการพิพิธภัณฑ์มรดกพื้นบ้านประแส ประกอบด้วยกิจกรรม 10 องค์ประกอบ คือ 1) การวางแผนกลยุทธ์ 2) การจัดโครงสร้างองค์กร 3) การจัดทำฐานข้อมูลในท้องถิ่น 4) การจัดทำทะเบียน จัดหมวดหมู่วัตถุและการจัดแสดง 5) อาคารสถานที่ 6) บุคลากร 7) งบประมาณ 8) การให้บริการและประชาสัมพันธ์ 9) การสร้างภาพลักษณ์ที่ดี 10) การสร้างเครือข่าย โดยทุกกระบวนการผ่านการทดลองจัดตั้งพิพิธภัณฑ์มรดกพื้นบ้านประแสของโรงเรียนชุมชนวัดตะเคียนงาม สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยองเขต 2 เพื่อร่วมกันอนุรักษ์วัฒนธรรมท้องถิ่นผ่านกระบวนการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วนต่อไป

เอกสารอ้างอิง

กนกวรรณ เบญจาธิกุล. (2560, 8 มกราคม). [สัมภาษณ์.]

กมลวรรณ จันทวร. (2555). การบริหารจัดการหอศิลป์ของรัฐในประเทศไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิตสาขาวิชาทฤษฎีศิลป์). บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยศิลปากร.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนพัฒนาการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2560-2564). กรุงเทพฯ: สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์ สำนักปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.

กาญจนา เหล่าโชคชัยกุล. (2558). การศึกษาข้อมูลทางประวัติศาสตร์ สังคมและวัฒนธรรมชุมชนเพื่อสนับสนุนงานพัฒนาและเสริมสร้างการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ของชุมชนปากน้ำประแส (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

กาญจนา อินทรสุนานนท์. (2553). รูปแบบการสร้างพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นอย่างยั่งยืน: กลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงโปภาคตะวันตกของประเทศไทย. (ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์).บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

คีรีบูน จงวุฒิเวศย์. (2554). การพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น เพื่อส่งเสริมการศึกษาชิงสร้างสรรค์ (รายงานผลการวิจัย).นครปฐม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร.

คีรีบูน จงวุฒิเวศย์. (2557). เรื่อง รูปแบบการพัฒนานวัตกรรมการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมกับชุมชนโดยใช้พิพิธภัณฑ์และแหล่งเรียนรู้ในท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้เชิงสร้างสรรค์ (รายงานผลการวิจัย). นครปฐม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ชูศรี สุจารักษ์. (2547). การพัฒนากระบวนการเรียนรู้ของเยาวชนอย่างมีส่วนร่วม หมู่บ้านศรีบัวบาน อำเภอเมือง จังหวัดลำพูน. (วิทยานิพนธ์) มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

โชค ไกรเทพ. (2549). โครงการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน (ไทย-รามัญ) จังหวัดปทุมธานี. โครงการทางวัฒนธรรม. วิทยาลัยนวัตกรรมอุดมศึกษา, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ญาณินทร์ รักษ์วงศ์วาน. (2552). พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นกับการสงวนรักษามรดกทางวัฒนธรรมของชุมชนท้องถิ่น“กระบวนการเรียนรู้ร่วมกันในการจัดตั้งและดำเนินงานพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น”. (ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาประชากรศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหิดล.

ธัญญา น่วมด้วง. (2538). การนำเสนอรูปแบบพิพิธภัณฑ์พื้นบ้านจังหวัดอ่างทอง (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาเทคโนโลยีทางการศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

นิรันดร์ จงวุฒิเวศย์. (2550). แนวคิดและแนวทางการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ: กรมการพัฒนาชุมชน.

บุญชม ศรีสะอาด. (2543). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

ปริตรตา เฉลิมเผ่า กออนันตกูล และคณะ. (2547). วิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น ระยะที่1 สร้างเครือข่ายและสำรวจสภาะพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

พระครูประภัทรวิริยคุณ (พระครู). (2553). 5 รอบ [เอกสารอัดสำเนา].

พิณวลี อังศุพันธุ์. (2551). การศึกษาการมีส่วนร่วมของชุมชนในการ บริหารจัดการ เพื่อเพิ่มขีดความสามารถของพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น จังหวัดนครราชสีมา. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

มนัญญา นวลศรี. (2552). แนวทางในการจัดการพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นกรุงเทพมหานครให้เป็นแหล่งการเรียนรู้ตลอดชีวิต (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษานอกระบบโรงเรียน). บัณฑิตวิทยาลัย, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ระวี ปัญญายิ่ง. (2550). อารยธรรมจันทบุรี [เอกสารอัดสำเนา].

รัชฏาพร เกตานนท์ แนวแห่งธรรม. (2556). การพัฒนารูปแบบพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ในการสร้างความเข้มแข็งสู่ชุมชน (ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2538). เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น. วัลลภ รองพล. (2560, 20 มกราคม). [สัมภาษณ์].

ศรีศักร วัลลิโภดม. (2551). พัฒนาการของพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย. ใน การประชุมวิชาการ เรื่องพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย 23-24 พฤศจิกายน 2539 (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินทร.

สิริลักษณ์ กัลยา. (2553). การเปรียบเทียบรูปแบบการจัดการพิพิธภัณฑ์ทางวัฒนธรรม ระหว่างพิพิธภัณฑ์วังสวนผักกาดและพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติพระนคร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการวางแผนและการจัดการการท่องเที่ยวเพื่ออนุรักษ์สิ่งแวดล้อม). บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

สุจารีย์ จรัสด้วง. (2552). การบริหารจัดการพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นกรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารงานวัฒนธรรม). บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

อภิญญา บัวสรวง. (2539). บทบาทหน้าที่ของพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น. ใน การสัมมนาทางวิชาการ เรื่องพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย 23-24 พฤศจิกายน 2539. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินทร.

Bollo, A & Pozzolo. (2002). A study of Museum Visiter Behavier. Ph.D.Antropology. Florida State University.

Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing (5th ed.). New York: Harper Collins Publishers. (pp.202-204).

Choobot,K & Choobot. (1990). Museum as Lifelong Center. Ph.D.dissertation. University of Wisconsin.

Krejcie, R. V. & Morgan, E.W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement. 30(10)

Likert, Rensis. (1967). The Method of Constructing and Attitude Scale. In Reading in Fishbeic, M (Ed.), Attitude Theory and Measurement (pp. 90-95). New York: Wiley & Son.

Momford, L. (1963). The highway and the city. New York: The New American Library of World Literature.

Nic Merriman. (1991). “People’s Attitude for Architecture Museum” Ph.D.dissertation. University of Pretoria.

Nicky, R. (2009). The museum of project: an interdisciplinary collaboration in the development and visualization of a new museum concept. Retrieved from http://www.adm.heacademy.ac.uk.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2021-06-27

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย