THE COMMUNITY PARTICIPATIVE MANAGEMENT MODEL FOR PRASEA LOCAL HERITAGE MUSEUM IN CHUMCHONWATTAKIENNGAM SCHOOL, UNDER RAYONG PRIMARY EDUCATIONAL SERVICE AREA , OFFICE 2
Keywords:
The model community participative, Management for prasea local heritage museum, Chumchonwattakiean-ngam schoolAbstract
The purposes of this study was to study the requirement of organization in the local museum toward management Prasea local heritage museum to study of the community participative management model for Prasea local heritage museum and to study of process the management for Prasea local heritage museum in Chumchonwattakiean-mgam School under Rayong Primary Educational Service Area, Office 2. Research methodology had applied mixed method research with a quantity in 2 groups, a quality research and case study. The quanitative samples were 180,420 people obtained using theready – made tables of Crazy and Morgan by stratified random of 384 people in group 1 and group 2 were informants of 5 the best of leaders in the local museum, 10 leaders of culture organization in Rayong Province, 12 leaders of local community and 15 school,board 25 teachers, 20 parents network totaling 60 people.. The research instruments using questionnaire of rating scales. The statistics used to analyze the data were percentage, mean and standard deviation. The collection of quality research using in-dept interview, brain storming, focus group, to organize the local of museum and collective critical meetingtechniques. by way of A-I-C or Appreciation-Influence-Control..
The result were;
1) The overall demand for participation in the local museum in humchonwattakiean-ngam School under Rayong Primary Educational Service Area office 2 establishment was at a high level which comprised of 5 components were processing of organization the local museum, participation of community, support in learning activity, processing of museum management and role of the local museum as a whole and in each components were at high level.
2) The community participative management model for Prasea local heritage museum in Chumchonwattakiean-ngam School under Rayong Primary Educational Service Area office 2 It consists of 5 components were to study the requirement of organize in the local museum, to study of the best practice of museum model, to study of thought from leader of cultural organization, local leader and community, to study the experimental of organize the local museum and criticize the model of organization the local museum.
3) The process of local heritage museum management in Chumchonwattakiean-ngam School under Rayong Primary Educational Service Area office 2. Heritage museum consists of 1 welements were setting-procedure, Participation of people , support in learning activity and of local museum management. The components of 10 components were 1) strategy planning 2) Structure’s organization 3) Base local data 4) Register the material and exhibition 5) places 6) people 7) budget 8) service & information 9) Good model and 10) Network role of the local museum was comprise to 4 components were 1) social and cultural role 2) economic role 3) politics role and 4) education role. All processing were passed the experimental of organization of heritage museum in Chumchonwattakiean-ngam School under Rayong Primary Educational Service Area Office 2 for preservation of cultural in local museum by processing of all participative community.
References
กนกวรรณ เบญจาธิกุล. (2560, 8 มกราคม). [สัมภาษณ์.]
กมลวรรณ จันทวร. (2555). การบริหารจัดการหอศิลป์ของรัฐในประเทศไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิตสาขาวิชาทฤษฎีศิลป์). บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยศิลปากร.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนพัฒนาการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2560-2564). กรุงเทพฯ: สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์ สำนักปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.
กาญจนา เหล่าโชคชัยกุล. (2558). การศึกษาข้อมูลทางประวัติศาสตร์ สังคมและวัฒนธรรมชุมชนเพื่อสนับสนุนงานพัฒนาและเสริมสร้างการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ของชุมชนปากน้ำประแส (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
กาญจนา อินทรสุนานนท์. (2553). รูปแบบการสร้างพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นอย่างยั่งยืน: กลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงโปภาคตะวันตกของประเทศไทย. (ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์).บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
คีรีบูน จงวุฒิเวศย์. (2554). การพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น เพื่อส่งเสริมการศึกษาชิงสร้างสรรค์ (รายงานผลการวิจัย).นครปฐม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร.
คีรีบูน จงวุฒิเวศย์. (2557). เรื่อง รูปแบบการพัฒนานวัตกรรมการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมกับชุมชนโดยใช้พิพิธภัณฑ์และแหล่งเรียนรู้ในท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้เชิงสร้างสรรค์ (รายงานผลการวิจัย). นครปฐม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ชูศรี สุจารักษ์. (2547). การพัฒนากระบวนการเรียนรู้ของเยาวชนอย่างมีส่วนร่วม หมู่บ้านศรีบัวบาน อำเภอเมือง จังหวัดลำพูน. (วิทยานิพนธ์) มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
โชค ไกรเทพ. (2549). โครงการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน (ไทย-รามัญ) จังหวัดปทุมธานี. โครงการทางวัฒนธรรม. วิทยาลัยนวัตกรรมอุดมศึกษา, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ญาณินทร์ รักษ์วงศ์วาน. (2552). พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นกับการสงวนรักษามรดกทางวัฒนธรรมของชุมชนท้องถิ่น“กระบวนการเรียนรู้ร่วมกันในการจัดตั้งและดำเนินงานพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น”. (ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาประชากรศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหิดล.
ธัญญา น่วมด้วง. (2538). การนำเสนอรูปแบบพิพิธภัณฑ์พื้นบ้านจังหวัดอ่างทอง (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาเทคโนโลยีทางการศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
นิรันดร์ จงวุฒิเวศย์. (2550). แนวคิดและแนวทางการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ: กรมการพัฒนาชุมชน.
บุญชม ศรีสะอาด. (2543). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ปริตรตา เฉลิมเผ่า กออนันตกูล และคณะ. (2547). วิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น ระยะที่1 สร้างเครือข่ายและสำรวจสภาะพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
พระครูประภัทรวิริยคุณ (พระครู). (2553). 5 รอบ [เอกสารอัดสำเนา].
พิณวลี อังศุพันธุ์. (2551). การศึกษาการมีส่วนร่วมของชุมชนในการ บริหารจัดการ เพื่อเพิ่มขีดความสามารถของพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น จังหวัดนครราชสีมา. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
มนัญญา นวลศรี. (2552). แนวทางในการจัดการพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นกรุงเทพมหานครให้เป็นแหล่งการเรียนรู้ตลอดชีวิต (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษานอกระบบโรงเรียน). บัณฑิตวิทยาลัย, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ระวี ปัญญายิ่ง. (2550). อารยธรรมจันทบุรี [เอกสารอัดสำเนา].
รัชฏาพร เกตานนท์ แนวแห่งธรรม. (2556). การพัฒนารูปแบบพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ในการสร้างความเข้มแข็งสู่ชุมชน (ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2538). เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น. วัลลภ รองพล. (2560, 20 มกราคม). [สัมภาษณ์].
ศรีศักร วัลลิโภดม. (2551). พัฒนาการของพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย. ใน การประชุมวิชาการ เรื่องพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย 23-24 พฤศจิกายน 2539 (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินทร.
สิริลักษณ์ กัลยา. (2553). การเปรียบเทียบรูปแบบการจัดการพิพิธภัณฑ์ทางวัฒนธรรม ระหว่างพิพิธภัณฑ์วังสวนผักกาดและพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติพระนคร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการวางแผนและการจัดการการท่องเที่ยวเพื่ออนุรักษ์สิ่งแวดล้อม). บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุจารีย์ จรัสด้วง. (2552). การบริหารจัดการพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นกรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารงานวัฒนธรรม). บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อภิญญา บัวสรวง. (2539). บทบาทหน้าที่ของพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น. ใน การสัมมนาทางวิชาการ เรื่องพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในประเทศไทย 23-24 พฤศจิกายน 2539. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินทร.
Bollo, A & Pozzolo. (2002). A study of Museum Visiter Behavier. Ph.D.Antropology. Florida State University.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing (5th ed.). New York: Harper Collins Publishers. (pp.202-204).
Choobot,K & Choobot. (1990). Museum as Lifelong Center. Ph.D.dissertation. University of Wisconsin.
Krejcie, R. V. & Morgan, E.W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement. 30(10)
Likert, Rensis. (1967). The Method of Constructing and Attitude Scale. In Reading in Fishbeic, M (Ed.), Attitude Theory and Measurement (pp. 90-95). New York: Wiley & Son.
Momford, L. (1963). The highway and the city. New York: The New American Library of World Literature.
Nic Merriman. (1991). “People’s Attitude for Architecture Museum” Ph.D.dissertation. University of Pretoria.
Nicky, R. (2009). The museum of project: an interdisciplinary collaboration in the development and visualization of a new museum concept. Retrieved from http://www.adm.heacademy.ac.uk.
Downloads
Published
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว