PUBLIC-PRIVATE-PARTNERSHIP CONCEPT FOR PUBLIC SERVICES ACHIEVEMENT OF LOCAL GOVERNMENT ORGANIZATION

Authors

  • สุภัทร ชูประดิษฐ์, ณัฐพงษ์ คันธรส, ถิรายุส์ บำบัด, ปริยานุช วุฒิ ชูประดิษฐ์ Department of Occupational Therapy, Faculty of Associated Medical Sciences, Chiang Mai University https://orcid.org/0000-0002-8596-2991

Keywords:

Public-Private-Partnership, Public Services, Local Government

Abstract

Applying the concept of Public-Private Partnerships for local government organizations to seek cooperation from all sectors in order to develop their own localities in order to be effective and responsive to the needs of local people. Changes occurring from policy to practice. The public service mission to local government organizations was transferred from the central government to the public service such as 1) public service dimensions related to public services relating to infrastructure 2) public service dimensions related to water resources management for agriculture and promoting the quality of life  3) public service dimension related to community organizing, social and peace, and 4) public service dimension related to investment, environmental resources and culture.

References

โกวิทย์ พวงงาม. (2549). องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นไทย ปรับวิธีคิด เพิ่มความสามารถ และพลัง
สร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: เอกสารเผยแพร่ศูนย์ศึกษาการพัฒนาประชาธิปไตย มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

จรัส สุวรรณมาลา. (2538). ปฏิรูประบบการคลังไทย กระจายอำนาจสู่ภูมิภาคและท้องถิ่น. กรุงเทพฯ :
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

ไชยวัฒน์ เผือกคง, สุพัฒนพงศ์ แย้มอิ่ม, เอราวัณ ทับพลี, ปริวิทย์ ไวทยาชีวะ, ถิรายุส์ บำบัด, สุภัทร ชูประดิษฐ์
และ ณัฐพงษ์ คันธรส. (2561). “ประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมและการสร้างรัฐบาลเปิดเพื่อการสร้างความโปร่งใสในการบริหารราชการ”. รายงานสืบเนื่องการประชุมวิชาการ (Proceeding) การประชุมวิชาการรัฐประศาสนศาสตร์แห่งชาติ ครั้งที่ 8 วันที่ 14 ธันวาคม 2561 ณ มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์, หน้า 51-59.

ชูวงศ์ ฉายะบุตร. (2539). การปกครองท้องถิ่นไทย. กรุงเทพฯ : บริษัทพิฆเนศพรินติ้งเซนเตอร์ จำกัด.

นันทวัฒน์ บรมานันท์. (2541). บริการสาธารณะในระบบกฎหมายปกครองของฝรั่งเศส. พิมพ์ครั้งที่ 1 กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์นิติธรรม.

โภคิน พลกุล และอิสสระ นิติประภาส. (2533). การมีความร่วมของประชาชนในการพัฒนา. กรุงเทพฯ: ศักดิ์โสภาการพิมพ์.

ศุภชัย ยาวะประภาษ. 2539. การปรับปรุงกระบวนงานอย่างต่อเนื่อง : กลยุทธ์ในการเพิ่มคุณภาพบริการภาครัฐ. พิมพ์ครั้งที่ 1. : คณะกรรมการปฏิรูประบบราชการ สำนักนายกรัฐมนตรี.

สุภัทร ชูประดิษฐ์. (2561). “การวิจัยและพัฒนาทักษะชีวิตแบบมีส่วนร่วมเพื่อปรับปรุงคุณภาพการศึกษาของโรงเรียนในเขตพื้นที่สูง โครงการนำร่องภายใต้ยุทธศาสตร์ โครงการปฏิรูปการศึกษาเชียงใหม่ในเขตพื้นที่สูงทั้งระบบเพื่อลดความเหลื่อมล้ำและเสริมสร้าง
ศักยภาพชุมชนด้วยพหุวิทยาการ”. พันธกิจมหาวิทยาลัยกับสังคม, The 5th Engagement Thailand Annual Conference, วารสาร EnT Digest, 5(1), หน้า 74–79

สำนักงานคณะกรรมการนโยบายรัฐวิสาหกิจ. (2561). การให้เอกชนร่วมลงทุนในกิจการของรัฐตามพระราชบัญญัติการให้เอกชนร่วมลงทุนในกิจการของรัฐ พ.ศ. 2556. เข้าถึงเมื่อวันที่ 15 สิงหาคม 2561 สืบค้นจาก https://www.ppp.sepo.go.th/assets/document/file/slide.pdf

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12. กรุงเทพฯ : สำนักนายกรัฐมนตรี.

สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2559). การวิเคราะห์การร่วมลงทุนระหว่างภาครัฐและเอกชน. กรุงเทพฯ: สำนักการพิมพ์ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.

Audrey Baron-Gutty and Supat Chupradit. (2009). Education Economy and Identity: Ten Years of Educational Reform in Thailand. IRASEC. Retrieved from https://www.irasec.com/

Bevir, M. (editor). (2011). The SAGE Handbook of Governance. London: SAGE Publication.

DELGOSEA. (2001). Best Practices on People’s Participation in Planning and Decision making in Southeast-Asia. Volume 1 May. Retrieved from www.delgosea.eu

Downloads

Published

2019-06-23

Issue

Section

Academic articles