A STUDY OF THE SUCCESS FACTORS, PROBLEMS AND OBSTACLES OF THE IMPLEMENTATION PROCESS OF QUOTIENT (EMOTIONAL INTELLIGENCE) AND REINFORCE THE MORAL FOR YOUTH BEHAVIOR MODIFICATION OF CENTRAL JUVENILE AND FAMILY COURT

Authors

  • เกรียงไกร สัจจะหฤทัย

Keywords:

Emotional intelligence, Moral, Behavior, Youth

Abstract

The purpose of this study was to investigate the previous implementation of the project of emotional intelligence development and moral reinforcement for youth behavior modification by the Central Juvenile and Family Court in 2017, the factors contributing to the project success, and the problems and obstacles in the implementation of the project. This research was conducted by a qualitative methodology and collected data through in-depth interviews and focus group discussions. Key informants were executives, operators, and youth participating in the project. The research instrument was a semi-structured interview. Data reliability was verified by triangulation. Data were analyzed by content analysis.

 

The research results found that

(1) the project of emotional intelligence development and moral reinforcement was aimed at individual youth to change their thoughts and behaviors, (2) the factors contributing to the success of emotional intelligence development activities were human resources willingly driving the project activities, policy specifying the project as a regular task of the Central Juvenile and Family Court, and technology with the use of information technology system to keep the youth data, and (3) there were problems and obstacles in the project implementation, including the considerateness among staff members who avoid expressing their opinions differently as well as their ego, while other problems, such as places and budget, were only limitations that can be solved.  

References

กิตติกาญจน์ หาญกุล. (2556). “กระบวนการสร้างคนรุ่นใหม่เพื่อการเปลี่ยนแปลงสังคม”. ปทุมธานี: สำนักบัณฑิตอาสาสมัคร มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

เกริกยศ ชลายนเดชะ. (2545). Strategic Planning and Management for Hospital. นนทบุรี: โรงพยาบาลชลประทาน

ชิตสุภางค์ ทิพย์เที่ยงแท้, กฤษณา เปรมวงค์ และทิพวรรณ ผ่องศิริ. (2558). ทีมหมอครอบครัว เห็นทุกข์สร้างสุขด้วยจิตอาสา. กรุงเทพฯ: จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.

บุญสวัสดิ์ ชวลิตกุล. (2556). “ระบบและอำนาจหน้าที่ของผู้พิพากษาสมทบในศาลเยาวชนและครอบครัวในการพิจารณาคดีอาญา”. (ปริญญานิติศาสตรมหาบัณฑิต (กฎหมายอาญาและกระบวนการยุติธรรม). นนทบุรี : มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช).

อนันต์ นวลใหม่. (2549). “การศึกษาปัจจัยบางประการที่ส่งผลต่อความฉลาดทางอารมณ์ (EQ) และความสามารถในการเผชิญปัญหาและฟันฝ่าอุปสรรค (AQ) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 สังกัดกรมสามัญศึกษา จังหวัดอ่างทอง”. (ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต (การวิจัยและสถิติทางการศึกษา). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร).

อโรชา ทองลาว. (2557). “การถอดบทเรียนผลการดำเนินโครงการ 9 บวร ของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน”. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนศึกษา). นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

Goleman, D. (1995). Emotional Intelligence: Why it can matter more than IQ. New York: Bantam Book.

Goleman, D. (1998). Woking with emotion intellgence. New York: Bantam Book.

Thomas L. Wheelen, J. David Hunger. (2011). Strategic management and business policy: achieving sustainability. Upper Saddle River, N.J.: Prentice Hall; London: Pearson Education

Solovey, Mayer, J.D. Goldman and P. (1997). What Is Your Emotional Intelligence?. Emotional Development and Emotional Intelligence. New York: Books.

Downloads

Published

2019-06-28

Issue

Section

Research Articles