ประสิทธิผลการบริหารจัดการขยะมูลฝอยอย่างเป็นระบบของชุมชน ในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดนครปฐม
คำสำคัญ:
ประสิทธิผลการบริหารจัดการ, การจัดการขยะมูลฝอยอย่างเป็นระบบ, ชุมชนในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดนครปฐมบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาประสิทธิผลการบริหารจัดการขยะมูลฝอยอย่างเป็นระบบของชุมชน 2) เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการบริหารจัดการขยะมูลฝอยอย่างเป็นระบบของชุมชน และ3)เพื่อเสนอแนะให้มีการปรับปรุงการบริหารจัดการขยะมูลฝอยอย่างเป็นระบบของชุมชน เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพกลุ่มตัวอย่างได้แก่ผู้บริหารและตัวแทนหน่วยงานภาครัฐ ภาคเอกชน และภาคประชาชนรวมทั้งสิ้นจำนวน 30 คน เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึก แล้วนำมาพรรณาหาข้อสรุปอย่างเป็นระบบมีเหตุผลอ้างอิงทฤษฎีดำเนินการจัดระเบียบข้อมูล ผลการวิจัย พบว่า
- ประสิทธิผลการบริหารจัดการขยะมูลฝอยชุมชนขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดนครปฐมโดยยึดแผนพัฒนาจังหวัดนครปฐมพ.ศ. 2560-2564 เพื่อขับเคลื่อนการแก้ไขปัญหาด้านทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมที่สอดคล้องกับผลการสำรวจความต้องการของประชาชนในพื้นที่จังหวัดนครปฐม
- ข้อค้นพบปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการบริหารจัดการขยะมูลฝอยอย่างเป็นระบบของชุมชน มีผลมาจากสภาพปัญหาการไม่มีสถานที่ทิ้งขยะและไม่มีระบบกำจัดหรือการจัดการขยะมูลฝอยตามมาตรฐานสิ่งแวดล้อม
- ข้อเสนอแนะให้มีการปรับปรุงการบริหารจัดการขยะมูลฝอยอย่างเป็นระบบของชุมชน โดยอิงจากข้อสรุปที่ค้นพบ ได้แก่ 3.1) การมีส่วนร่วมของภาคส่วนต่าง ๆ เพื่อให้การบริหารจัดการขยะให้เป็นไปในทิศทางเดียวกัน 3.2) การแก้ปัญหาความซ้ำซ้อนของกฎหมาย 3.3) การพิจารณาสภาพพื้นที่และการจัดการขยะให้ถูกหลักวิชาการ และ 3.4) การสร้างความรู้ความเข้าใจให้ชุมชนนำไปสู่สังคมแห่งการรีไซเคิลและการจัดการขยะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดนครปฐมต่อไป
เอกสารอ้างอิง
กิตติ มีศิริ. (2559). ปัจจัยแห่งความสำาเร็จในการจัดการขยะมูลฝอยโดยชุมชน : กรณีศึกษาชุมชนเกตุไพเราะ 3,4,5 เขตพระโขนง กรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์).
ทิวา ประสุวรรณ ศิริวัฒน์ จิระเดชประไพ ดารากร เจียมวิจักษณ์ และปรีชา ดิลกวุฒิสิทธิ์. (2559). รูปแบบการจัดการขยะที่เหมาะสมสำาหรับพื้นที่ตำาบล บ้านแลง. วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 11(1), 45-60.
บุษกร เชี่ยวจินดากานต์. (2561). เทคนิคการวิจัยเชิงคุณภาพแบบกรณีศึกษา. วารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์ คณะศิลปศาสตร มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ, 13(25), 103-118.
พภัสสรณ์ วรภัทร์ถิระกุล. (2561). ภาวะผู้นำและการมีส่วนร่วมของประชาชนที่มีผลต่อความสำเร็จในการบริหารจัดการปัญหาขยะมูลฝอยในท้องถิ่น : กรณีศึกษา เทศบาลเมืองจังหวัดปทุมธานี, วารสารคุรุศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 15(2), 491-500.
พีระพงษ์ วรภัทร์ถิระกุล (2564). การบริหารจัดการการค้าข้างทางที่เหมาะสมของกรุงเทพมหานคร สู่การพัฒนาสิ่งแวดล้อมในเมืองที่ยั่งยืน. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(2), 394-409.
ธัชเฉลิม สุทธิพงษ์ประชา. (2560). การมีส่วนร่วมของประชาชนกับความเชื่อมั่นในองค์กรปกครอง ส่วนท้องถิ่น: กรณีศึกษาเทศบาลนครขอนแก่น. กรุงเทพฯ : มูลนิธิส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น.
สุดา สุขารมณ์. (2552). ความร่วมมือระหว่างองค์การในการพัฒนาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวไทย.(ดุษฎีนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยรามคำแหง)
สุรสิทธิ์ เพชรปิตุพงษ์ และสุวรัฐ แลสันกลาง. (2560). การประเมินโครงการบริหารจัดการขยะมูลฝอย บ้านวังหม้อ เทศบาลตำบลร้องกวาง อำเภอร้องกวาง จังหวัดแพร่. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 10(3), 131-142.
สันชัย พรมสิทธิ์. (2562). การจัดการขยะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ขนาดใหญ่ กลาง เล็ก ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 9(1), 67-81.
สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2561). ฐานข้อมูลเพื่อการรายงาน สถานการณ์คุณภาพสิ่งแวดล้อมของประเทศไทย. สืบค้นเมื่อ 30 เมษายน 2563. จาก http://www.onep.go.th/env_data/.
Agranoff, R., & McGuire, M. (2006). Collaborative public management : New strategies for local governments. Washington, D.C.: Georgetown University Press.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
