Learning Process via Media Production for Sustainable Learning of Media Ethics

Authors

  • โสรยา งามสนิท คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร
  • ปรียา สมพืช คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร
  • นิศรารัตน์ วิไลลักษณ์ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร
  • ณัฐสุพงศ์ สุขโสต สาขาวิชานิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช

Keywords:

Learning Process, Media production, Mass media ethics, Sustainability

Abstract

Objectives of this qualitative research article were to evaluate sustainable learning media ethics concerning the time dimension of the 4th year communication students. Data were collected from 32 key informants, purposefully selected from volunteers with qualifications that they used to participate in media production for sustainable learning media ethics when they were the 1st year students during 2559-2560 B.E. by in-depth-interview, observatory note, data reliability control and check by triangulation checking of data, researcher and theory and analyzed by content descriptive interpretation.
Findings were that media production participation induced time dimension sustainable learning. That was, even though the 4 years passed, the volunteers still remembered, practiced, and made decision with media ethics to produce appropriate media. However, level of participation in media production of everyone affected the media profession ethical decision making. From the 1st year to the 4th year, media production participants at the directors’ level remembered and practiced media ethics more than participants at the audiences and actors’ levels indicating that participants at the directors’ level were more ready to apply media ethics in their mass media profession as well.

References

กาญจนา แก้วเทพ. (2556). คุณลักษณะ & วิธีวิทยางานวิจัยเพื่อท้องถิ่น. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

ดวงแข บัวประโคน, สุคนธจิต วงษ์เผือก, สุพงศ์ จิตต์เมือง, สมศักดิ์ ศิริพันธุ์, และขวัญหทัย บุญลือ. (2547). การใช้สื่อละครเพื่อการพัฒนาชุมชนของกลุ่มละครมะขามป้อม. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2541). การพัฒนาที่ยั่งยืน. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: มูลนิธิโกมลคีมทอง.

ศิริวรรณ อนันต์โท. (2558). จริยธรรมในวิชาชีพสื่อมวลชน: การศึกษาในประเทศไทยและในภูมิภาคอาเซียน. วารสาร อิศราปริทัศน์, 4(6), 7-25.

สถาบันส่งเสริมการเรียนรู้เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. (2544). การจัดกระบวนการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม. เชียงใหม่: เชียงใหม่ บีเอสการพิมพ์.

สุคนธจิต วงษ์เผือกและศศโสฬส จิตรวานิชกุล. (2558). การติดตามประเมินผลและพัฒนาชุดความรู้เพื่อนำไปใช้จัดทำเป็นหลักสูตรด้านการพัฒนาเด็กและเยาวชนในการดูแลของกรมคุมประพฤติด้วยกระบวนการละคร. ใน ณัฐสุพงศ์ สุขโสต (บรรณาธิการ). ชุมชนศึกษากับสื่อดั้งเดิม ลำดับที่ 2.นนทบุรี: ศูนย์สหวิทยาการชุมชนศึกษา สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สุคนธจิต วงษ์เผือกและคณะ. (2549). บทเรียนจากการใช้กระบวนการทางละครในการสร้างการเรียนรู้เรื่อง ผลกระทบจากการดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ในกลุ่มเยาวชน. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.).

โสรยา งามสนิท. (2560). การมีส่วนร่วมในการผลิตสื่อละครโทรทัศน์เพื่อการเรียนรู้จริยธรรมสื่อสารมวลชนอย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.

สำนักงานคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ (กสทช.). (2557). คู่มือจริยธรรมและการกำกับดูแลกันเองในกิจการกระจายเสียงและกิจการโทรทัศน์.

Downloads

Published

2022-06-30

How to Cite

งามสนิท โ., สมพืช ป. ., วิไลลักษณ์ น. . ., & สุขโสต ณ. . . (2022). Learning Process via Media Production for Sustainable Learning of Media Ethics. วารสารวิชาการ วิจัย และนวัตกรรม มสธ. (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์) (ออนไลน์), 2(1), 31–41. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/InnovationStou/article/view/255144

Issue

Section

Research Articles